شمارۀ 105 | سرمقاله | سنا نجفی
پیداکردن موضوع برای نوشتن سرمقاله مثل پیداکردن سوزن در انبار کاه است. بعد از چندین بار گشتن میان مفاهیم و ضربالمثلها و غیره و ذلک، به این نتیجه رسیدم که از مفاهیم وجودگرایی تا رجعت ابدی را میتوانم به فعالیت دانشجویی ربط دهم! چندین بار نوشتم؛ اما هیچکدام راضیام نکرد. در نهایت بر آن شدم که بیخیال این کلمات قلمبهسلمبه شوم و از اتاقها شروع کنم.
بهازای چندین و چند در بستهٔ اتاقهای طبقات فوقانی دانشکده و راهروهای غرق سکوتش، چند اتاق سه در چهار در طبقهٔ سوم سهم فعالین دانشجویی است. با این تفاوت که وقتی در میزنی، معمولاً کسی پشت در نشسته است. یکی برنامهٔ روزهای آینده را مرور میکند و دیگری از پیگیریهای بازدید میگوید، یکی لیوان چای بر دست دارد و دیگری لپتاپی بر پای، ددلاینهایی پشت مانیتور منتظرند و تقویمی از فعالیتها منتظر به ثمر نشستن. صندلیها تکوتوک سالماند و کتریهم فقط به یمن همین حضورهاست که هنوز میجوشد.
فعالیتهای دانشجویی، پشت درهای همین اتاقها رقم میخورند. از جلوهٔ بیرونی، خیلی وقتها کسی نمیفهمد که یک جلسه چقدر طول کشیده، برای هماهنگی یک کارگاه ساده، چندبار پیام ردوبدل شده یا برای پیگیری یک مشکل آموزشی، چقدر آمدوشد لازم بوده و چقدر چشمها در انتظار جواب ایمیلهای فرستادهشده خشک شدهاند. ما هم که به نقد مینشینیم، بر همهٔ اینها واقفیم و چهبسا خودمان هم در این تجربهها سهیم بودهایم؛ بااینحال، همچنان نقد میکنیم تا این خصلت رسانهمان را به رخ بکشیم. همینکه نگذاریم روایتها فراموش شوند، بیپرسش بمانند و میان تلاشهای بیچشمداشت و شکافهای موجود، فرق بگذاریم تا آنهایی که بعدتر از ما میآیند و سودای فعالیت در سر دارند، بر زمین آشناتری قدم بگذارند.
زمینی که طی یکسال گذشته زیر دست فعالان دانشجویی دانشکده، بهخوبی رونق گرفت. مراقبت دید و آبیاری شد تا نهالها ریشه بدوانند و جایی در فضای دانشکده باز کنند. نقش گروههای دانشجویی در شکلدادن فضای کلی دانشکده و زیست دانشجویی بر کسی پوشیده نیست. بررسی روندها، پررنگکردن قوتها و تحلیل کاستیها، اگر از سر دغدغه باشد، به بهبود میانجامد. سهمی که ما در دردانشکده برای خود قائلیم، همین پرسشگری و مستندسازی است؛ تا ببینیم کدام گیاه خوب قد کشیده، کدام بذر هنوز خاکنشین مانده، کجا آفت زده و کدام خاک نیاز به ترمیم دارد.
از همین رو، در این شماره بنا به رسم هرسالهٔ نشریه و نزدیک انتخابات شوراها و انجمنها، درکنار انتشار گزارشهایی از عملکرد انجمن کیمیا و شورای صنفی دانشکده، به سراغ نقد و بررسی عملکرد این دو گروه دانشجویی دانشکده رفتیم. امید که این گزارشها و بررسیها، سهمی در هموارکردن ادامهٔ راه را برای دورههای بعدی داشته باشند.
