شمارۀ ۹۹ | بررسی کوآپ از نگاه چهار نفر از شرکت‌کنندگان در این طرح | درسا سلسله
تجربه بهر همه دردی دواست / تجربه را یک دفعه کردن رواست
تجربه کردیم و نشد تجربه / تجربه را تجربه‌کردن خطاست (حسین وش)
به نظر می‌رسد صدای کوآپ بالأخره در حوالی دانشکدۀ ما نیز به گوش خواهد رسید. ازاین‌رو برای تصمیم‌گیری بهتر در مورد شرکت یا عدم شرکت در این طرح توسط دانشجویان، آگاهی از تجربیات کسانی که پیش از ما این مسیر را طی کرده‌اند، حائز اهمیت است. در تلاش برای ارائۀ دیدگاهی جامع، تجربیات رشته‌های مشابه با مهندسی شیمی مانند مهندسی مکانیک تا رشته‌های متفاوتی همچون مهندسی کامپیوتر و حتی برخی تجربه‌های نسبتاً ناموفق در این طرح، مانند مهندسی علم و مواد را جویا شدیم.
تجربۀ اول | امیرمحمد افلاطونیان | مهندسی کامپیوتر
همان‌طور که می‌دانید کنکور و ورود بچه‌های ۹۹ به دانشگاه با کرونا همراه بود و به همین دلیل، سه ترم اول و بخشی از ترم چهارم به‌صورت مجازی بود؛ در این بین که من از مجازی‌بودن دانشگاه خسته شده بودم، در ترم سوم حرف‌هایی از دورۀ کوآپ شنیدم. از آنجایی که عاشق تجربه‌های متفاوت بودم، تصمیم گرفتم این مسیر را هم امتحان کنم. برای ثبت‌نام در دورۀ کوآپ، باید تا آخر ماه اول ترم قبل، اطلاعات خودتون رو بارگذاری کنید.
برای دورۀ کوآپ شرکت‌های متعددی اقدام به معرفی خود و موقعیت‌های شغلی‌شان می‌کنند و ما باید بین موقعیت‌ها، با توجه به علایق خودمان درخواست مصاحبه و بررسی رزومه بدهیم. درنهایت من با «شرکت تپسل» به‌عنوان دولوپر فرانت به توافق رسیدم و مشغول به کار شدم و در طول دوره در پروژه‌های مختلف شرکت همراهی داشتم.
اکثر شرکت‌ها دو مرحله مصاحبۀ فنی و کالچرال دارند که باید از هر دو مورد با موفقیت عبور کنید. توجه کنید که فرض شرکت در دورۀ اول کوآپ این است که شما به‌عنوان کارآموز می‌خواهید وارد بشوید و خیلی توقع اطلاعات سطح بالا ندارند. صرفاً باید اطلاعات اولیه در مورد حوزه‌ای که می‌خواهید واردش بشوید، داشته باشید؛ البته این مورد برای اکثر شرکت‌ها صدق می‌کند و ممکن است برای همه درست نباشد. توصیۀ من برای مصاحبه این است که نترسید، واقعاً نترسید! نهایتاً قرار است نه بشنوید و به سراغ مصاحبۀ بعدی بروید. سعی کنید از مصاحبه‌ها درس بگیرید و نقاط ضعف خودتان را پیدا کنید که برای مصاحبه‌های بعدی و حتی بعد از دوران تحصیل، آماده شوید.
بله قطعاً؛ نکتۀ مثبت در آیین‌نامۀ کوآپ این است که با گذراندن یک دورۀ هفت‌ماهۀ کاری، واحد کارآموزی تطبیق می‌خورد و دیگر نیازی به گذراندن آن نیست؛ همچنین در این مدت زمان بیشتر، شما می‌توانید بیشتر در شرکت جا افتاده، چیزهای بیشتری یاد گرفته و سطح خود را بهبود دهید. این موضوع به نظرم خیلی برای رزومه مهم است و بعد از فارغ‌التحصیلی، شما را فردی که سابقۀ کاری مناسبی دارد و به فرهنگ‌های سازمانی و کاری آشناست، می‌دانند. به همین دلیل قطعاً همین مسیر را تکرار می‌کنم.
من عاشق تجربه‌های جدید هستم. کارکردن تمام‌وقت و مقایسۀ ویژگی‌های آن با کار آکادمیک و رسیدن به شناخت شخصیت خودم، چیزی بود که این مسیر برای من به همراه داشت؛ همچنین از دوران مجازی کرونا هم خسته شده بودم که این مسیر، زندگی متفاوتی رو برام رقم زد و واقعاً از این بابت خوشحال هستم.
از نقطات قوت آن، آشناشدن و برقراری ارتباط با افرادی که در حوزۀ کاری چند مرحله از من جلوتر هستند و خیلی در زمینه‌های مختلف به من کمک کردند. در کنار اندکی فراغت از تحصیل و با خود خلوت‌کردن و فکرکردن به آینده که مسیر آکادمیک یا کاری را ترجیح می‌دهیم؟ تجربۀ فضای کاری واقعاً چیزی است که حس می‌کنم با کار پاره‌وقت، قرار نیست به معنای واقعی آن را حس کنید.
از طرفی واقعاً نقطۀ ضعفی در این طرح از نظر تجربه ندیدم ولی به‌دلیل نوپابودن طرح، در بعضی موارد ناهماهنگی دیدم که فکر می‌کنم حالا دیگر برطرف شده است. از نظر سنوات رفاهی فقط این مشکل برایتان وجود خواهد داشت که به سنوات مجاز شما اضافه نخواهد شد؛ اما از نظر سنوات درسی، اگر هر دو دورۀ هفت‌ماهه را شرکت کنید، به سنوات مجاز شما اضافه خواهد شد. همچنین اگر فقط یک دورۀ آن را شرکت کنید، امتیاز استفاده از طرح ارشد مستقیم (کردیت) را از دست می‌دهید.
تقریباً همه می‌دانیم که تمام‌کردن هشت‌ترمۀ دورۀ کارشناسی در دانشگاه شریف، کار بسیار سختی است و اکثراً در ترم نه و ده فارغ‌التحصیل می‌شویم. من هم قصد اپلای داشتم و از شرکت در دورۀ دوم انصراف دادم. ازآنجایی‌که نه‌ترمه درسم را تمام می‌کنم، با یک ترم مرخصی کوآپ، مشکلی برای اتمام پنج‌سالۀ کارشناسی ندارم و حتی اگر کوآپ نمی‌رفتم، یک ترم اضافه تا موعد اپلای داشتم که خوشحالم با کوآپ آن را پر کردم؛ همچنین وجود سابقۀ کاری تمام‌وقت در رزومه را برای اپلای مفید می‌بینم و حتی اگر بعد از تحصیل در خارج از کشور قصد کارکردن داشته باشم، قطعاً داشتن سابقۀ کاری به من کمک خواهد کرد.
تجربۀ دوم | محمدسعید صافی‌زاده| مهندسی مکانیک
بعد از اتمام ترم پنجم (ترم زوج ۱۴۰۲) در این طرح ثبت‌نام کردم و در شرکت «فن‌گستران خودروی توسن»، در بخش طراحی و ساخت قطعات و دستگاه‌های تست (بخش تحقیق و توسعه) مشغول به کار هستم.
به نظرم حتماً قبل از مصاحبه، زمینۀ کاری شرکت و محصولاتش را ببینید و با چالش‌ها و راهکارهایی که در آن حوزه هستند آشنا بشوید.
با توجه به مدت زمان محدود کارآموزی و جدی‌نگرفتن کارآموزی توسط اکثر شرکت‌ها، به شخصه باز هم همین مسیر را طی می‌کنم؛ چون بسیار تجربۀ خوبی بود و مطالب زیادی یاد گرفتم.
آشنایی با صنعت یکی از انگیزه‌هایم بود و چون اکثر دانشجویان با محیط آکادمیک آشنایی دارند، طرح کوآپ دید بسیار خوبی از محیط صنعتی برایشان به وجود می‌آورد. پیداکردن زمینۀ مورد علاقه‌ام برای فعالیت‌های پیش رو، به کار بستن دروس دانشگاه برای درک بهتر و همچنین دید بازتر برای دروس آینده، از دیگر دلایل انگیزه‌ام بود که در همۀ موارد تقریباً این انتظار برآورده شده است.
نقطۀ قوت اینکه به افراد در یافتن علاقه‌مندی نسبت به محیط صنعتی یا آکادمیک و حوزۀ فعالیت کمک می‌کند و ویژگی منفی آن، داشتن منتور بد است که باعث سردرگمی شما می‌شود؛ درصورتی‌که اگر فردی باتجربه و خوب باشد، شما خیلی سریع‌تر رشد خواهید کرد و می‌توانید از دانسته‌های او استفاده کنید. مهم‌تر از این نکته، نداشتن برنامۀ منسجم برای دانشجو توسط شرکت‌ها است.
بسیار بستگی به عملکرد و دستاوردهای شما در طول این دوره دارد. برای مثال در بخش تحقیق و توسعه، پژوهش‌های خوبی صورت می‌گیرد و همچنین دستگاه‌های تستی که ساخته شده‌اند برای رزومه مناسب هستند و می‌توان گفت کوآپ روی عملکرد بعد از اپلای هم تأثیر خواهد داشت.
تجربۀ سوم | علی بنافتی‌زاده| مهندسی کامپیوتر
از دورۀ تابستان ۱۴۰۰ تا بهمن ۱۴۰۱، در «شرکت مهیمن» گذارندم و از سال ۱۴۰۱ تا کنون در این شرکت به‌عنوان کارشناس برنامه‌نویس مشغول به کار هستم.
بله؛ اگر برگردم باز هم همین مسیر را طی خواهم کرد، به‌دلیل اینکه واردشدن به بازار کار از طریق کوآپ برای من بسیار هموارتر از کارآموزی بود و با توجه به طولانی و جدی‌تربودن کار در مسیر کوآپ، آن را به کارآموزی ترجیح دادم.
هدف اصلی من آشناشدن با فضای صنعت، بازار کار و دیدن چالش‌های دنیای واقعی بود که این اهداف با صرفاً گذراندن یک‌سری درس محقق نمی‌شد و کوآپ را مسیری مناسب برای رسیدن به این هدف می‌دیدم که توانست انتظارات من را برآورده کند.
نکتۀ مثبت این طرح برای من دست‌وپنجه نرم‌کردن با مسائل دنیای واقعی و دیدن اثر مستقیم آن در جامعه بود. نکتۀ دیگر اینکه در دورۀ اول این طرح، هفت ماه کارکردن به دور از حتی یک واحد درسی منطقی است؛ چون برای شروع‌کردن کار، به یک انرژی اولیه لازم داریم و فراغت از درس برای شروع به کار کمک‌کننده است؛ اما در دورۀ دوم با توجه به اینکه مقداری سابقۀ کار داریم و با چالش‌های کمتری مواجه خواهیم بود، اینکه نمی‌توان هیچ واحد درسی را اخذ کرد کمی آزاردهنده است و موجب طولانی‌شدن دورۀ کارشناسی می‌شود.
تجربۀ چهارم | صدرا دوستیار تبریزی| مهندسی مواد و متالورژی
از بهار ۱۴۰۲ در این طرح ثبت‌نام کردم. چهار کارگاه تخصصی برگزار شد که شامل کارگاه حقوق کاری، کارگاه رزومه‌نویسی، کارگاه تفکر خلاق و کارگاه حل مسئله می‌شد. سپس اعلام گردید که رزومه‌ها آماده و بارگذاری گردد؛ اما در نهایت این طرح برگزار نشد.
انگیزۀ من کسب تجربۀ نزدیک از صنعت در عین مغایرنبودن با دوران تحصیل، در کنار اضافه‌نشدن آن به سنوات تحصیلی‌ام بود.
دلیل مشخصی ارائه نگردید و گفته شد که در مذاکره با شرکت‌های صنعتی، توافق نهایی حاصل نشده است.
به نظرم این طرح امکان آشنایی با صنعت و نیز تجربۀ کسب حقوق (هرچند ناچیز) در کنار امکان پاس‌شدن درس کارآموزی به‌طور خودکار، با شرکت در این طرح را در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد. همچنین عدم جلب توجه کارخانه‌ها و شرکت‌های صنعتی را نقطۀ ضعف این طرح می‌بینم.
تغییر محسوسی ایجاد نکرد و با ملغی‌شدن آن برنامه قبلی خود که اتمام هشت‌ترمۀ دوران کارشناسی‌ام بود را در پیش گرفتم.
