رهبر فرزانه و حکیم انقلاب اسلامی، در پیام نوروزی خود سال جدید را سال "جهش تولید" نامیدند.
از چند سال قبل رهبر انقلاب با تأکید بر تولید محصولات داخلی و حمایت از کالای ایرانی و نیز مصرف محصولات وطنی، بر این امر تأکید دارند؛ تا دولتمردان و مجلس‌نشینان توان خود را بر تولید در داخل و کم کردن واردات متمرکز کنند.
شعارهایی که هر کدام کلید واژه‌ی رهایی از وابستگی و استقلال بوده و با عملیاتی کردن آن ها، می‌توان به خودکفایی و رفع وابستگی دست یافت.
ولی در طی چند سال گذشته آن چه شاهد بوده‌ایم دقیقاً عکس این سیاست ها بوده و در جهت نابودی تولیدات ایرانی پیش رفته است.
در ابتدای هر سال دولتمردان و خوش‌نشینان مجلس با «سر و صدا» و «های و هوی» فراوان، از تخصیص بودجه و تصویب قانون برای حمایت از تولید داخلی، سخن به میان می‌آورند؛ اما تنها شعار راهبردی (خانمان سوز!) که برای عملی کردن آن کمر همّت بسته و از جان مایه می گذارند، به قول خودشان "تلاش برای رفع هفتاد خوان مشکلات و بروکراسی های اداری موجود در گمرک درجهت تسریع واردات است."(آن هم با خنده های زهرآگین همیشگی!)
ولیکن همین آقایان هیچ تلاشی در جهت رفع هفتاد و یک خوان مشکلات و بروکراسی های اداری آن برای هموار کردن مسیر کارآفرینان و صدور مجوزهای لازم برای آنان انجام نمی دهند.
نتیجه ی این کج فهمی ها (عمدی!) این است که در نهایت تاسف در پایان هر سال، کارگاه های تولیدی بیشتری تعطیل و قشر وسیعی از مردمان ایران زمین بیکار شده؛ که نتیجه ی آن منجر به سرخوردگی هرچه بیشتر این قشر مظلوم و نابودی تدریجی آن ها می شود.
به راستی چرا واردات این قدر به مزاق آقایان خوش آمده است؟ چه چیزی این طعم شیرینِ تمام نشدنی را فراهم ساخته است؟ جواب خیلی ساده است: "آقازادگی و رانتخواری!"
اما باید عاقلانه اندیشید که جهش تولید یعنی به بزرگی خود و کشورمان اعتقاد و اعتماد داشته باشیم. جهش تولید یعنی به این باور برسیم که کلید حلّ مشکلات در داخل و دست خودمان است نه دست کَدخدا.
جهش تولید یعنی مصرف محصول داخلی را به مصرف محصول خوش آب و رنگ خارجی ترجیح دهیم.
به راستی همان گونه که رهبر انقلاب فرمودند:
《اگر امروز صادقانه عمل کرده و تنبلی نکرده و کوته‌بینی و ساده‌نگری نکنیم، می‌توانیم ایران را به همان قله ی ابتدای حکومت اسلامی در زمان پیغمبر برسانیم؛ که البته این هدف اولیه و کوتاه مدت است، ولی هدف دور ما رساندن ایران به تمدن نوین اسلامی است.》
ذکر این نکته مهم و حائز اهمیت است که جهش تولید راهبردی است، در امتداد راهبرد سال قبل یعنی رونق تولید برنامه ای برای برون رفت از تنگنا‌ها و چالش‌های موجود.
و صدالبته موفقیت این راهبرد چیزی نیست که یک شبِ اتفاق بیافتد و نیازمند نگاهی بلند مدت و همتی درخور توجه است؛ تا بتوان با اتخاذ تدابیر و شیوه‌هایی متفاوت‌تر به نتایجی ارزشمندتر نائل شد.
اینک با توجه به شعار سال ۹۹ و تأکید رهبر انقلاب مبنی بر این جمله کلیدی که 《جوری عمل کنید که با جهش تولید، تغییری محسوس در زندگی مردم به‌وجود آید.》 در سطور پیش رو پیشنهاداتی برای تحقق این مهم که مطمئناً خواسته هر ایرانی عاشق این مرز و بوم است مطرح می‌گردد.
۱- برنامه ریزی و زمینه سازی برای به میدان آوردن سرمایه های مردمی و تشکیل و توسعه ی شرکت های تعاونی با اِتکا به توان متخصصان اقتصادی و مدیریتی کشور و تعامل گسترده دولت با متخصصان مزبور.
۲- فراهم کردن زمینه ها و مشوق های انگیزشی لازم در جامعه برای بسط و گسترش فرهنگ کار و تلاش، به گونه ای که پرکاری و پر تلاشی در سطح جامعه به عنوان یک ارزش در بین آحاد مردم ترویج داده شود. چرا که جهش تولید با جهش کار و تلاش فردی و جمعی درسطح جامعه اتفاق می اقتد و آیه ی ۳۰ سوره ”نجم” نیز تأییدی بر این موضوع است.
۳- نهادینه سازی باورِ ”توانستن” در سطح جامعه توسط نهاد های آموزشی کشور، رسانه های دیداری و شنیداری و حمایت مسئولین رده بالای کشور برای ایجاد و گسترش آن.
۴- رفع قوانین مبهم، دست و پا گیر و گاهاً متناقضِ موجود در مسیر فعالان و سرمایه گذاران بخش خصوصی و ایجاد تعامل جدی و فارغ از سیاست زدگی بین همه ی بخش های اقتصادی کشور و نهاد های قانون گذار و اجرایی مرتبط با آن.
۵- ایجاد تعادل و توازن بین دو مقوله ی تولید و بازار مصرف کالا در سطح داخل و خارج با اولویت کشور های منطقه و نیز جایگزینی پول ملی کشور های طرف تجارت به جای دلار.
۶- به کار گیری استعداد ها و ایده های جوانان خلاق و پرانگیزه در تمامی بخش های اقتصادی و مدیریتی کشور و جذب جوانان بر مبنای توانمندی و شایسته سالاری.
۷- جهش تولیدات در صنایع پایین دستیِ پتروشیمی به عنوان یکی از پیشران های مهم اقتصاد کشور و از طلایه دارانِ ایجاد ارزش افزوده، اشتغال و ارز آوری.
۸- ایجاد نهضت ملی درجهت حمایت گسترده از پارک های علم و فناوری، استارت آپ ها و شرکت های کوچک و متوسط
و نیز کمکِ شبکه بانکی کشور و نظام مالیات و بیمه ای به آن ها در جهت تسهیل فعالیت شان.
۹- حذف فضای غیر رقابتی، رانتی و انحصار گرایانه که نوعاً به صورت مطلق در اختیار برخی اشخاص و ارگان های خاص بوده و ایجاد زمینه رقابتی شفاف، آزاد و در مسیر منافع ملی با نظارت نهاد های مسئول به خصوص قوه قضائیه و مجلس شورای اسلامی.
۱۰- ایجاد وحدت رویه بین نمایندگان مجلس، نمایندگان دولت و نمایندگان بخش خصوصی برای تعریف و تدوین سیاست گذاری های کُلی و بخشنامه های جدیدِ متناسب، در جهت رفع آشفتگی های موجود و بر طرف کردن پراکندگی های مُضر، ناپخته و سردرگم کننده.
۱۱- لزوم تشکیل شبکه راهبردی برای گردهم آوری کلّیه ی تولید کنندگان کشور درجهت بهره گیری از نظرات و ایده های آنان و ایجاد بستر تعاملی سودمند میان آن ها و وزارتخانه های مربوطه.
۱۲- دادن نقش های لایق و متناسب به دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور و تشویق بیشتر آن ها برای ورود به عرصه های سازنده تر و کارآمد ترِ تولیدیِ کشور با همکاری وزارت علوم و وزارت صمت.
در پایان امید داریم با تغییرات اساسی در رویه های فکری و عملیِ پاستور نشینان و بهارستانی ها و نیز نظارت دقیق تر و سختگیرانه تر قوه ی قضائیه، سالی پر رونق و سرشار از برکت های مادی و معنوی برای ملت عزیز و صبور ایران رقم بخورد و پایان آن به این جمله ی زیبا از رهبری، ختم و مُحقّق شود؛ ان شاءالله.
”حوادث اخیر به ما خبر می دهد، پدیده ای یکتا در آینده ی تاریخ در راه است.”
به قلم علی محمد پور
