درشت بحران کوچک

صفحات تاریخ همواره در حال ورق خوردن اند؛ گاهی با اتفاق های خوب و گاهی هم ناگوار.

کرونا ویروس هم یکی از صفحات ناگوار تاریخ است؛ که بحران جدیدی را برای برای کل جهان رقم زده است و کشور ما نیز از این درشت بحران کوچک مستثنی نیست.

پازل بحران کرونایی این روزها از تکه هایی تشکیل شده است که قطعاً عملکرد آنها باعث برون رفت از این بحران می شود.

تکه اول کادر درمان اند، جهاد گرانی که لباس رزم به تن کردند و خط شکن این بحران شدند؛ و به ما نشان دادند مردم همان مردم اند؛ ایثار همان ایثار است فقط جبهه تفاوت دارد.

اما موفقیت آنها در دیگر قسمت های پازل کرونایی خیلی دیده نمی شود.

قسمت دیگر مسئولین اند؛ که متاسفانه مثل تمامی بحران های کشور، دچار ضعف مدیریت و تصمیم گیری اند.

همانطور که دیدیم در ابتدای ورود کرونا به کشور ستاد مبارزه علیه کرونا به ریاست وزیر بهداشت ایجاد شد اما عدم توانایی هماهنگی بین ارگان های مختلف و نداشتن قدرت، برای أخذ تصمیم های ملی به شدت مشهود بود؛ و همچنین احتکار اقلام بهداشتی از مواردی بود که با توجه به محتمل بودن ورود کرونا به کشور باید توسط اتحادیه صنف پیش بینی می شد و کنترل بازار صورت می گرفت اما تعلل باعث این وضع نامتوازن احتکار شد.

تصمیم های بدون پشتوانه و خلق الساعه از مواردی بود که این روزها بیشتر مشاهده کردیم اما درکنار همه ی اینها هم، تدابیری بود که به افول بحران اقتصادی کرونا کمک کرد؛ از جمله ۳ ماه امهال وام برخی تولید کننده ها، پرداخت حق بیمه با تاخیر توسط کارفرماها، دادن بسته حمایتی به کسانی که درآمد ثابتی ندارند و...

اما همانطور که می دانیم بهتر است دولت استقبال بیشتری از پیشنهادات کارشناسان متخصص داشته باشد و از تکرار اشتباهاتی نظیر اعلام دیر هنگام محدودیت های جاده ای و اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی پرهیز کند تا شرایط به خوبی کنترل شود و شاهد وضعیت فاجعه بار نوروز نباشیم.

مردم هم از عمده ترین پازل کرونایی اند که به چند دسته تقسیم می شوند.

عده ای که صلاح خود و کشور را به خوبی درک کرده اند و همکاری لازم را دارند و در قالب کارگروه های جهادی در کنار مدافعان سلامت به خوبی درخشیدند.

عده ای سودجو هم البته هستند که از این فرصت استفاده کرده اند و به دنبال احتکار اقلام بهداشتی و حتی مواد غذایی اند.

عده ای هم نان آور خانواده اند و به ناچار مجبور به حضور در اجتماع اند و ناامید از بسته های حمایتی دولت!

نباید این موضوع را فراموش کنیم که

این روزها خیلی از مردم بیکار شده اند و شرایط اقتصادی از قبل هم بدتر شده است اگر دولت مردان به فکر حل این مشکل در پسا کرونا نباشند به راستی بحرانی عظیم تر از کرونا در پیش روی ما خواهد بود.

در این میان از نقش رسانه ملی هم نباید چشم پوشی کرد.

رسانه ملی همانطور که از اسمش پیداست ملی است پس باید برای تمامی ملت باشد؛ باید وکیل مردم باشد.

در بحبوحه کرونا اگر چه آموزش های بهداشتی به خوبی صورت گرفت اما سوال هایی در ذهن عوام مردم است که جواب دادن به آنها بر عهده رسانه ملی است.

این پاسخ ها و باز کردن گره های ذهنی مردم در همان راستای امید زایی است اما بیشتر شاهد حاشیه کردن مشکلات کشور و تیتر کردن مشکلات دیگر کشور ها هستیم؛ این خود باعث بی اعتمادی مردم خواهد شد و آنها به دنبال پاسخ سوال های خود در شبکه های معاند می روند.

و سرانجام این پازل بحران هم کامل می شود و به صفحات تاریخ خواهد پیوست و این را ما ملت مسلمان ایران فراموش نکنیم که با وجود تمام مشکلات، اسباب و وسایل مادی همانطور که در آیه ۶۴ سوره یوسف می خوانیم سرمایه ی بزرگ تری داریم:

فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

" یقیناً خداوند بهترین نگهبان است و او مهربان ترین مهربانان است."

به قلم فاطمه دریجانی