حرم یعنی امید ناامیدان، یعنی پناه بی پناهان و در یک کلمه یعنی ملجأ درماندگان.
گویی حس و حال حرم برایمان متفاوت از جاهای دیگر است. حس عجیبی است که حتما باید تجربه کنی؛ تا آن را بفهمی و کلمات بی جان در توصیف این حس دوست داشتنی ناتوان و درمانده اند.
آدم ها وقتی از همه کس و همه چیز خسته و ناامید می شوند و دنیا با همه ی جذابیت ها و زیبایی هایش در نظرشان تیره و تار می گردد، به حرم پناه می آورند و انگار گمشده شان را در حرم جست و جو می کنند.
حال در قرن بیست و یکم چالشی جدی و خطیر بشر امروزی و به اصطلاح متمدن را به دردسر انداخته است، چالشی که مسبب آن ویروس تاج بر سر کوچکی است به اسم covid_19.
ویروسی که نه تنها جنبه ی مادی زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده ومختل کرده؛ بلکه حتی پا را فراتر گذاشته و اعتقادات ما را نیز به چالش کشیده است.
ویروسی که با آمدنش زندگیمان رنگ و بوی دیگری گرفته است و انگار دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست.
میان اخبار مخابره شده از رسانه های مختلف، خبری عجیب اما واقعی خودنمایی می کند:《شکستن در و تجاوز به حرم های مطهر از سوی عده ای از مردم در اعتراض به بسته شدن حرم ها.》
تازه داشتیم با خبر تلخ و جانگداز تعطیلی حرم کنار می آمدیم که این خبر داغمان را تازه کرد و جگرمان را سوزاند. واقعا نمی دانم افرادی که دست به این کار زدند، دست نشانده ی فرقه و گروه خاصی اند یا افراد متحجر ساده لوح یا هر دو.
تکلیف گروه سازمان یافته و دست نشانده که مشخص است و سال هاست باحمایت طرفدارانشان و تبلیغات شبکه هایشان عده ای را فریب داده و جذب خود کرده و به چنین کار هایی دست زده اند.
فکر کنم اکنون وقت آن رسیده مفاهیمی را که سال ها با آن ها مأنوس بوده ایم را برای خودمان مرور کنیم و آن ها را در جایگاه حقیقی و درستشان قرار دهیم.
وقت آن رسیده اعتقادات و نگاهمان به مسایل پیرامونمان را عمق ببخشیم و استوارتر و با یقین بیشتری در مسیر زندگی قدم برداریم.
شاید اگر افرادی که این کار قبیح و شرم آور را کردند درک درستی از مفهوم حرم، زیارت و شفا داشتند، هرگز دست به چنین کاری نمی زدند.
حال چه بخواهیم چه نخواهیم دفتر تاریخ ورق خواهد خورد و حال و هوای نه چندان خوب این روز های ما، در گوشه ای خالی از این دفتر جاودانه خواهد شد.
در آخر دوست دارم متن را با جمله ای از شهید جهان آرا تمام کنم و حس می کنم این روزها جای خالی ایمان بیش از پیش در قلب هایمان حس می شود.
《رفقا اگر شهر سقوط کرد نگران نباشید. دوباره آن را فتح می کنیم. مواظب باشید ایمانتان سقوط نکند.》
پی نوشت: شِفا به معنی تندرستی یافتن پس از بیماری و شَفا به معنی کناره چاه یا خندق است.
والسلام علی من اتبع الهدی
به قلم مبین رئیسیان
