
مدلهای زبانی بزرگ (LLMs - Large Language Models) یکی از دستاوردهای برجسته در حوزه هوش مصنوعی هستند که در طی چند دهه اخیر با پیشرفت تکنولوژی یادگیری عمیق (Deep Learning) توسعه یافتهاند. در ادامه، تاریخچه شکلگیری و تکامل LLMها به صورت مختصر توضیح داده میشود:
سالهای اولیه: هوش مصنوعی و پردازش زبان طبیعی (NLP) در دهه 1950 آغاز شد. در این دوره، مدلهای اولیه به صورت قانونمحور (Rule-Based) بودند و از الگوریتمهای ساده مانند جستجو و منطق استفاده میکردند.
الیزا (ELIZA): یکی از اولین برنامههای پردازش زبان، "ELIZA" در سال 1966 بود که با استفاده از الگوهای متنی ساده، مکالمهای شبهانسانی ارائه میداد.
معرفی شبکههای عصبی: شبکههای عصبی بازگشتی (RNN) و نوع خاص آنها مانند LSTM (سال 1997) و GRU برای تحلیل متون پیچیدهتر استفاده شدند.
تحول بزرگ: Transformer (2017): مقالهای از گوگل با عنوان "Attention is All You Need" معرفی شد که معماری ترنسفورمر را معرفی کرد. این معماری با استفاده از مکانیزم توجه (Attention Mechanism) کارایی بسیار بالاتری نسبت به مدلهای قبلی داشت.
دیگر مدلها: مدلهای بزرگی مانند PaLM (گوگل)، LLaMA (متا)، و BLOOM نیز در این دوره معرفی شدند.
بهینهسازی و کاهش هزینه: مدلها به سمت مصرف بهینهتر منابع محاسباتی حرکت میکنند.
چندمهارته (Multimodal): مدلهایی که نهتنها متن، بلکه تصویر، صدا و ویدیو را نیز پردازش کنند.
مسائل اخلاقی: تلاش برای کاهش سوگیریها و اطمینان از استفاده مسئولانه از LLMها.
این پیشرفتها، مدلهای زبانی بزرگ را به یکی از اصلیترین ابزارهای هوش مصنوعی تبدیل کرده و زمینهساز انقلاب در صنایع مختلف شدهاند.