امروز سیزدهم فروردینه. روزی که تو این به روز سیزده به در معروفه. روز طبیعت گردی...
امسال خیلی طبیعت گردیه خاصی نمی شد انجام داد...
کرونا...
قرنطینه...
رعایت پروتکل های بهداشتی...
و ...
امسال به این بهانه ها میشه یه جورایی نشون بدیم که ما که می خواستیم بریم؛ به خاطر کرونا نشد... طبیعتم حالش خوبه خوبه...
با اینکه کرونا تمام چیزی که واسه مردم میاورد دوری و بیماری و سختی و فلاکت بود، اما بازم ته دلم یکم خوشحال بودم. کرونا که باشه یعنی ارتباطمون با محیز کمتره، یعنی خیلی از مشاغل کارشون کمتر یا متوقف میشه، یعنی خیلی از کارخانه جات بسته میشن، خیلیاشون موقتا تعطیل میشن، خیلیاشون کم کار تر می شن، یعنی رفت و آمد کمتر میشه، آلودگی محیط کمتر میشه، هوا صاف تر میشه، زمین دست از گرم شدن بر می داره(حداقل موقتا)
اما نشد! هیچ کدومشون اتفاق نیوفتاد. قبل از سال 2020 بالاترین میزان گرمای زمین مال سال 2016 بود. و روندش بعد از اون داشت تقریبا نزولی می شد، اما سال 2020، با وجود کرونا، با وجود کمتر خارج شدن مردم از خونه هاشون و همه چیز، باز هم زمین گرم تر از پارسالش بود. حتی دوباره گرمای زمین به اندازه سال 2016 رسید!
خیلی ظالمیم! همه مون.
همه انسان ها. تمام منابع رو فقط برای خودمون می خوایم. می دونیم سالانه چند هکتار از جنگل ها رو نابود می کنیم تا کاغذ درست کنیم و تو کاغذه یه کلمه هم ننوشتیم مچاله ش می کنیم تا ببندازیمش و یکی دیگه برداریم! هیچ اهمیتی هم نداره که اون کاغذ جون یک درخته... یه موجود زنده داره از تو اون کاغذ مچاله شده به ما نگا می کنه و فک می کنه که چطور ممکنه همچین موجوداتی بشن اشرف مخلوقات؟
از بس کربن دی اکسید تولید می کنیم که دیگه نفس زمین در نمیاد...
تمام امیدش میشه درختا که شاید، شاید، شاید به احتمال یک درصد بتونن با این حجم از کربن دی اکسید مقابله کنن...
درختا هم پشت زمینو خالی نمی کنن و با تمام توانشون کار می کنن و تمام تلاششونو می کنن تا همه جا پر اکسیژن بشه...
در حین انجام این وظیفه مهم، خونه خیلی از حیوانات هم هستن...
حیوانات رو درون تنه شون، دور و بر تنه شون، رو شاخه ها شون، زیر ریشه هاشون جا می دن...
و حیونات هم به نوبه خودشون کمک می کنن...
بعضیا دونه ها رو پخش می کنن...
بعضیا گرده افشانی می کنن...
بعضیا باعث حاصلخیز شدن خاک می شن...
و اون وقت ما:
حیوانات رو می کشیم تا شکممون سیر شه.
درختا رو می کشیم تا چشممون سیر شه.
زمین رو می کشیم تا...
اصلا هدفمون از این همه آسیب رسوندن به این کره خاکی که تنها زیستاگاه موجودات زنده ست ( تا جایی که ما می دونیم (خدا کنه بیشتر ندونیم!)) چیه؟
نتیجه ای که میشه پیش بینی کرد به صورت کاملا واضح تو فیلم هایی مثل Oblivion و Interstellar هست. رس زمین رو می کشیم بعد می ریم دنبال یه سیاره دیگه! به همین راحتی و خوشمزگی.
ککمون هم نمی گزه که چند تا گونه رو منقرض کردیم، چند تا حیوون رو کشتیم، چند تا سیاره رو نابود می کنیم.
امیدوارم خودمون، خودمونو به باد ندیم!
اگه با نوشتن این متن می تونم باعث بشم که یک درخت کاشته بشه چرا ننویسمش؟
دوستدار زندگی باشیم
در تمام اشکال ممکن
ختم جلسه?
