دستگاه ونتیلاتور که به آن دستگاه تنفس مصنوعی نیز گفته می شود برای کمک به تنفس افرادی که قادر به تنفس نیستند استفاده می شود. این دستگاه در بخش های مختلف بیمارستان مانند بخش مراقبت های ویژه نوزادان و بزرگسالان، اورژانس، اتاق عمل و بیهوشی کاربرد دارد و مانند عضلات تنفسی عمل می کند به این صورت که هوا با فشار مناسب را به ریه ها می برد و از آن ها خارج می کند. هدف از استفاده از ونتیلاتور، درمان بیماری نیست، بلکه این دستگاه یک شیوه کمکی است که در کنار داروها و سایر روش های درمانی استفاده می شود. ونتیلاتور بیمار را زنده نگه می دارد تا بیماری و مشکل وی با استفاده از دارو برطرف شود. این دستگاه در شرایط و بیماری های مختلف استفاده می شود مانند:
عملکرد دستگاه ونتیلاتور:
در تنظیمات دستگاه میزان فشار هوا و سرعت و حجم تنفس بیمار وارد می شود. سپس لوله دستگاه به سیستم تنفسی بیمار متصل شده و با ورود هوای دارای فشار مناسب عضلات تنفسی حرکت داده می شوند.این دستگاه می تواند در صورت لزوم هوای ورودی را با اکسیژن بیشتری همراه کند. بیمار می تواند چند ساعت یا چند سال به دستگاه متصل باشد. اگر مدت کوتاهی از دستگاه استفاده کند نازال دستگاه در بینی بیمار قرار داده می شود. اما اگر مدت طولانی از دستگاه استفاده کند بهتر است از ماسک استفاده نشود و لوله به گردن بیمار متصل شود. به این شکل که یک سوراخ روی گردن ایجاد شده و لوله وارد نای بیمار می شود. لوله به دستگاه متصل است و با ایجاد فشار مثبت و منفی دستگاهه، هوای فشرده با اکسیژن مخلوط شده و سپس وارد ریه ها می شود. سپس از طریق بازدم، دی اکسید کربن خارج می شود. علاوه بر این، در قسمت مرطوب کننده دستگاه، هوا گرم و مرطوب شده و سپس وارد ریه ها می شود تا از خشکی سیستم تنفسی بیمار جلوگیری شود.
اجزای دستگاه ونتیلاتور:
انواع ونتیلاتور:
ونتیلاتورها در دو مدل ثابت و پرتابل ساخته می شوند. دستگاه ثابت که با برق عمل می کند در بیمارستان و محیط های درمانی استفاده می شود که در یک محل به صورت ثابت قرار داده شده و نیاز به جابجایی ندارد. اما ونتیلاتور پرتابل با برق و باتری کار می کند و سبک تر و کوچک تر از ونتیلاتور ثابت است. این دستگاه در منزل و آمبولانس بیشترین کاربرد را دارد زیرا فضای زیادی را اشغال نمی کند. هم چنین در شرایط بحرانی در امداد رسانی استفاده می شود.
نکات مهم در استفاده از دستگاه ونتیلاتور:
