اکسیژن خون یکی از عوامل مهم نشان دهنده سلامت بدن است. در صورتی که در اثر بیماری های مختلف مانند آسم، بیماری های قلبی و ریوی، عفونت های ریوی و سرطان ریه، اکسیژن خون از حد نرمال آن که حدود 95 تا 97 درصد است پایین تر بیاید بیمار در خطر قرار می گیرد. اکسیژن خون با استفاده از دستگاه پالس اکسیمتر اندازه گیری می شود و در صورت لزوم اکسیژن تراپی انجام می گیرد. اگر اکسیژن خون به کمتر از 92 درصد برسد هیپوکسمی رخ می دهد که علائمی مانند کبودی لب ها، سردرد، درد قفسه سینه و سرگیجه دارد. اگر این حالت درمان نشود بیمار آسیب جدی می بیند. کپسول اکسیژن دستگاهی است که برای اکسیژن رسانی به بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. البته این وسیله ظرفیت محدودی دارد و باید پس از اتمام اکسیژن مجددا پر شود. بنابراین در شرایطی که بیمار به صورت طولانی مدت یا دائمی نیاز به اکسیژن دارد استفاده از این وسیله صحیح نیست و لازم است از دستگاه اکسیژن ساز استفاده شود.
کپسول اکسیژن استوانه ای شکل بوده و از جنس آلومینیوم یا فولاد ساخته می شود. کپسول های فولادی مقاوم تر هستند اما سنگین ترند و استفاده از آن ها راحت نیست. به همین دلیل کپسول های آلومینیومی محبوبیت بیشتری دارند. این وسیله در حجم های مختلف 2.5، 5، 10،20 و 40 لیتری ساخته می شود که با توجه به نیاز بیمار توسط پزشک متخصص تجویز می شوند. علاوه بر این، حجم های بالای این دستگاه در محیط های درمانی استفاده می شوند و با استفاده از ترالی کپسول اکسیژن جابجا می شوند. یکی از قسمت های کپسول اکسیژن مانومتر است که در قسمت خروجی قرار داشته و فشار اکسیژن را تنظیم می کند. علاوه بر این باعث مرطوب شدن اکسیژن خروجی می شود که حس بهتری به بیمار می دهد. اکسیژن خروجی با استفاده از یک ماسک مخصوص یا نازال که روی صورت بیمار قرار گرفته به سیستم تنفسی می رسد. لازم به ذکر است که مرطوب شدن اکسیژن در طولانی مدت درست نیست زیرا احتمال عفونت های تنفسی را بالا می برد.
