به نقل از شالیکوبی دشت گلستان: تهیه زمین در بسیاری از موارد با شخم زدن زمین برنج آغاز می شود که مهمترین مرحله در تهیه زمین محسوب می گردد. چنانچه شخم از نظر زمان و عمق بطور صحیحی انتخاب نگردد و بطور کلی با کیفیت مطلوبی انجام نشود، نه تنها نتایج مفیدی را در بر نخواهد داشت بلکه در شرایطی می تواند به خرابی بستر بذر و گاهی خسارت های جبران ناپذیری منجر گردد. در اجرای شخم، زمین از حالت سختی خارج می شود، علف های هرز و کاه و کلش به زیر خاک می رود بنظر می رسد شخم عمیق یعنی بیشتر از ۲۰ سانتیمتر برای کشت برنج مناسب نباشد. در زراعت برنج بهتر است شخم اول در اواخر پائیز یا در اوایل زمستان که در گیلان بنام کار و در مازندران به نام بور یا وز معروف است انجام گیرد زیرا
انجام شخم دوم و سوم که همان عملیات استغراق (Puddling) و ماله زدن ( Leveling) است از ویژگی های لاینفک شالیکاری است. که خواص شیمیایی
و فیزیکی خاک های شالیزار را بطور قابل ملاحظه ای تغییر می دهد. این تغییرات روند فیزیولوژیک نبات برنج را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
در اثر پادلینگ که حالت احیا کنندگی در خاک گل آلود ایجاد می کند موجب تشکیل یک لایه نسبتا غير قابل نفوذ، درست در قسمت زیرین لایه بهم خورده بنام ( Hard Pen) می شود که تشکیل آن را به فشرده شدن فیزیکی خاک طی عمل گل آلود کردن ( Puddling) و ترکیبات احیاء شده آهن و منگنز نسبت می دهند. پادلینگ را نباید روندی که موجب درهم شکستن ساختمان خاک می گردد پنداشت، بلکه باید توجه داشت که با این عمل ساختمان خاک به شکل و حالتی در می آید که برای رشد و نمو نبات برنج بسیار مساعد می گردد. باید خاطرنشان کرد گرچه شخم دوم خاکدانه های درشت تر رس و لای را در هم می شکند در عین حال سبب جذب قشر نازکی از آب بروی ذرات حاصله شده و آنها را از هم جدا نگه می دارد. این حالت عمل احیاء و انتقال مواد غذایی را در خاک تسریع و تسهیل نموده، محیطی را فراهم می سازد که ریشه نبات به سادگی در آن نفوذ کرده و به سرعت رشد کند.
