به طور کلی برشکاری ورق اتوماتیک به وسیله نواری متشکل از اشعه یا گاز و یا آب انجام می شود که در هر کدام با نیرویی که بر سطح ورق وارد می کند، قطعه را برش می دهند. اولین و مهمترین معیاری که برای برشکاری این محصول باید مد نظر قرار دهید ضخامت آن است.
چرا که در میزان مقاومت ورق که ارتباط مستقیمی با ضخامت محصول دارد باید با وسیله برشکاری همخوانی داشته باشد. بعد از آن عامل دیگر میزان دقت ابعادی در خطوط برش می باشد و معیارهای بعدی شرایط و ابزار مورد استفاده را تشکیل می دهد.
ضخامت
دقت و کیفیت
شرایط
چنانچه برش ورق را با استفاده از ۲ یا ۴ تورچ برش می دهید روش های هواگاز، پلاسما و لیزر به کار نمی آیند و استفاده از واترجت متشکل از چند پمپ جت آبی می تواند مفید باشد. برش لیزری روشی سنتی بوده که تنها می تواند یک سر را برش دهد در صورتیکه لیزر فیبری امکان برشکاری چند سر را به طور همزمان امکان پذیر می نماید.
در بحث برشکاری ورق ترکیب دو شیوه برشکاری که با یکدیگر و همچنین با ورق همخوانی داشته باشد هم مطرح است که از لحاظ اقتصادی بسیار مقرون به صرفه می باشد. از مزایای برشکاری چند مرحله ای این است که در ابتدا از فرآیندی کند و دقیق سپس فرآیندی سریع و ارزان در جهت برش ورق استفاده می شود. ترکیب ها شامل ترکیب واترجت و هواگاز و واترجت و پلاسما می شود.
همانگونه که از ابتدا تا اینجای مطلب مطالعه کردید ما به ۴ روش برشکاری واترجت، هواگاز، برش لیزری و پلاسما اشاره کردیم. برای برشکاری ورق فولادی روش های دیگری نیز وجود دارند که به بررسی آن ها خواهیم پرداخت. در این بین روش های دستی هم برای این کار وجو دارد. اغلب از روش دستی برای برش قطعات فلزی با قطر کم و کوچک و فلزات انعطاف پذیری مانند آلومینیوم مورد استفاده قرار می گیرد.
البته لازم به ذکر است در محصولات فولادی که درصد کربن بالا و میزان انعطاف پذیری کم همچنین ضخامت ورق بالا دارند به هیچ عنوان استفاده از شیوه های دستی توصیه نمی شود. برای برش ورق های با ضخامت زیاد همچنین پروژه هایی که تعدد کار زیاد است باید از شیوه های اتوماتیک که اکنون به شرح و بررسی هر کدام از این روش ها به صورت جداگانه می پردازیم، استفاده نمایید.
