چیزی که در مورد من وجود داشت این بود که وقتی تحت فشار و استرس قرار می گرفتم تایم خیالپردازیم هم نسبت به حالت نرمالم (معمولا 2 ساعت) بیشتر میشد شاید روزی 4 تا 5 ساعت خیالپردازی میکردم.
معمولا فصل امتحانات دانشگاه و مدرسه که میرسید من دچار استرس میشدم و میلم به خیال پردازی خیلی بیشتر از همیشه میشد واسه همین اصلا نمیتونستم با تمرکز کافی درس بخونم و هر نیم ساعت که درس میخوندم میرفتم سراغ گوش کردن آهنگو و خیالپردازی...
تا اینکه ترم پیش موقع امتحانا دوباره اینجوری شدم ولی ایندفعه فرق داشت ترمای آخر دانشگاه بودمو و درسا سخت بود و زیاد و نیاز به زمان و تمرکز زیادی داشت از اون طرف خوندن واسه آزمون ارشد رو هم باید شروع میکردم و نیاز به تمرکز زیادی داشتم.
داشتم دیوونه میشدم از یطرف یه عالمه درس باید میخوندم از یه طرف ذهنم فقط و فقط میخواست خیالپردازی کنه ... گاهی وقتا از خودم متنفر میشدم تو ذهنم به خودم میگفتم آخه تو چه مرگته بشین مثه آدمای عادی درستو بخون دیگه! میشستم درس بخونم مدام فکر و خیال میومد تو ذهنم میرفتم خیالپردازی میکردم عذاب وجدان میگرفتم که فردا امتحان دارم
درمونده شده بودم...
رفتم دوباره سراغ اینترنت واسه دفعه 100ام سرچ کردم : درمان خیالپردازی ناسازگار
طبق معمول تو سایتای فارسی چیز بدردبخوری پیدا نکردم راه کار هایی ام که میدادن کاربردی نبود و فایده نداشت صرفا تئوری بود و رو کاغذ!
از اونجایی که تنبلیم میکرد معمولا سراغ سایتای خارجی نمی رفتم ولی دیگه صبرم تموم شده بود MD داشت زندگی تحصیلیمو به باد میداد همونجور که چند سال پیش کنکورمو به باد داده بود نمیخواستم دوباره تو ارشدم شکست بخورم
رفتم سراغ سایتای خارجی با هزار زحمت و به کمک گوگل ترنسلیت کم کم راه افتادم و فهمیدم چی به چیه تا اینکه در نهایت با سایت reddit آشنا شدم
داخل سایت reddit یک انجمن هست درباره MD که بیشتر از 50 هزار عضو داره شروع کردم به خوندن تک تک نظرات تا اینکه نظرم جلب چیزی شد
یه کاربر نوشته بود
" مدیتیشن ها و تمرینات مربوط به کودک درون خیلی کمکش کرده واسه کاهش میل خیالپردازیش"
حالا چرا کودک درون؟!
اصلا کودک درون چی هست؟!
شروع کردم به تحقیق و فهمیدم
نکته اول اینکه کودک درون در اصل استعاره از ناخودآگاه ماست و ناخوداگاه هم جایی هست که رویاهای مارو بوجود میاره
نکته دوم اینکه احتمالا خیلی جاها خوندین که MD بخاطر تراماهای (ضربه روحی) دوران کودکی بوجود میاد یعنی یه جایی تو گذشته ما تحت فشار بودیم و ذهنمون واسه اینکه ما صدمه نبینیم مارو به دنیای خیال میبرد تا ازمون محافظت کنه که یه وقت دچار فروپاشی روانی نشیم
ما مدام خیالپردازی میکردیم تا اینکه تبدیل شد به یه عادت واسه مغزمون ... سالها میگذره و ما دیگه تحت فشار نیستیم اما ذهن ما بر طبق عادت هنوز خیالپردازی میکنه شایدم فک میکنه ما هنوز تحت فشاریم !
حالا اگه بریم و شروع کنیم به ارتباط با کودک درونمون (از طریق مدیتیشن کودک درون یا نوشتن نامه به کودک درون) میتونیم باهاش صحبت کنیم و بهش بگیم که ما الان جامون امنه و دیگه نیاز نیست که ازمون محافظت کنه (البته با یک یا دو بار مدیتیشن یا نوشتن نامه نتیجه حاصل نمیشه و حداقل 21 روز باید ادامه بدین)
اگر این کار رو مدتی بصورت منظم انجام بدین میلتون به خیال پردازی کمتر از قبل خواهد شد (واسه بعضیا نتیجه داده)
من خودم ۳ روز که مدیتیشن رو انجام دادم روز سوم اونقدر احساسی شدم که هق هق گریه میکردم فهمیده بودم که چقد کودک درون بیچارمو اذیت کرده بودم و ازش معذرت خواهی کردم و بعدش احساس سبکی عجیبی داشتم و فرداش میلم به خیالپردازی هم کمتر شده بود اگر MD امون شمارو هم بریده پیشنهاد میکنم شروع کنید به تحقیق درباره کودک درون
میتونین وارد You Tube یا آپارات بشین و به فارسی سرچ کنید مدیتیشن کودک درون یا میتونین اپ castbox رو نصب کنید اونجا کتاب های صوتی و مدیتیشن درباره کودک درون به فارسی و رایگان هست
فقط یادتون باشه حداقل 21 روز پشت سر هم انجامش بدین واگرنه به احتمال زیاد تأثیری نخواهد داشت.
اگر درمان های مربوط به کودک درون برای شما موثر بوده یا نه اصلا تاثیر نداشته تو کامنت ها بنویسین و یا اگر کتاب خوبی در این زمینه میشناسین معرفی کنید.
