چند ماه است مذاکرات ایران و غرب جهت احیای مجدد برجام، در جریان است. بنظر می آید طرفین در حال گول زدن خود و دیگران در این مذاکراتند. امروز نه ایران در شرایط 2015 است و نه آمریکا و نه حتی روسیه و چین.
پس از امضای برجام، ایران با خوشحالی و ساده اندیشانه، به تمام تعهدات برجام عمل نمود و حتی داوطلبانه، پروتکل الحاقی را هم پذیرفت. در حالی که آمریکا، با از اطمینان از بازگرداندن ایران به نقاط اولیه و ابتدایی صنعت هسته ای، از اینکه دیگر احتمال هر گونه حرکت پیش بینی نشده ای زیر نظر آژانس، برای ایران مقدور نمی شود، آرامش پیدا نمود. و فعالیتهایی را شروع کرد تا بگونه ای تحریمهای علیه دولت دوست نداشتنی تهران را ادامه دهد. با روی کار آمدن ترامپ، این وسوسه تبدیل به استراتژی شد و نه تنها از برجام بیرون آمد که با نشان دادن چنگ و دندان، بوضوح از نیت قلبی آمریکا مبنی بر تلاش برای اضمحلال دولت ایران، پرده برداشت. دولت ایران که با امضای برجام، انگار قصد داشت از خوشقلبی و حقانیت غرب دفاع کند و اثبات نماید که روشهای سیاسی غلط ما بود که این ملتهای خوش نیت را مجبور به دشمنی با ما کرد، غافلگیر شد. مشکل را در دیوانگی ترامپ دید، نه تقصیر غرب و سیاستهای استثماری آن. چندی در انتظار نشست که روشهای ترامپ، یک بلوف سیاسی باشد. امید داشت بخشهایی در آمریکا نگذارند، خروج از برجام ترامپ ادامه یابد. و آبرویی که ما بر سر دفاع از برجام در حد یک پیروزی ملی، گذاشته ایم بر باد رود. پس از آن دست بدامن اروپا شد که بدون آمریکا، برجام را ادامه دهد. چه رفت و آمدها و چه امیدها، با چه خوشبینی کودکانه ای. همه هم بی نتیجه و البته قابل پیش بینی. در نهایت دولت به مردم وعده ادامه برجام در پایان دوره ترامپ را داد. که لابد پس از آن ما خواهیم توانست در بهشت برین زیر سایه برجام، بخوبی و خوشی زندگی کنیم.
خوشبختانه گامهای برگشت از تعهدات برجام، بالاخره برداشته شد و ما بتدریج از این قرارداد ترکمانچای قرن بیست و یکمی فاصله گرفتیم. پس از آنهم دخالت مجلس کار را یکسره کرد و ما به فعالیتهای هسته ای فراتر از قبل برجام دست یافتیم.
آمریکا شش ماه است که دوره ترامپ را پشت سر می گذارد و بهیچ وجه قصد لغو همه تحریمها و کاهش فشار بر ایران را ندارد. تحریمهای جدید علیه روسیه و چین، ادامه سیاستهای ترامپ را تایید می کند. آمریکا بدنبال راهکاری بر مهار زدن به فعالیتهای هسته ای ایران، است. دولت فعلی آمریکا نمی تواند، اقدام شجاعانه دولت قبلی، در برخورد هر چه جدی تر با دشمن قسم خورده آمریکا، را غلط تعبیر کند و به آسانی همه آن فعالیتها را خنثی نماید. ترامپ این شجاعت را داشت که نیات قلبی آمریکا را بروشنی بروز دهد. تا جایی که شرکای اروپایی خود را هم، هر جا بنفع آمریکا بود، تحریم کرد. کشوری که متحدانش هم از گزندش درامان نیستند، ایران و روسیه و چین، چه انتظاری می توانند داشته باشند.
ایران هم در شرایط 2015 نیست. پیروزی جنگ غزه، شکست آمریکا در مقابله با طالبان و تصمیم به خروج از افغانستان، شکست عربستان و امارات در سیاستهای ترویج داعش درعراق و سوریه و زمزمه برای خروج از جنگ یمن، توسعه مبارزات ضد آمریکایی در عراق و تثبیت رژیم سوریه، تغییرات بزرگی است که در منطقه حاصل شده و درتمام آنها سرانگشت تدبیر ایران، دیده می شود.
چین و روسیه، که در 2015 هدف اصلیشان جلب نظر بیشتر غرب و توسعه روابط فی مابین بود و با این پیمان، خود را بخشی از غرب و در کنار آن، احساس می کردند، امروز هدف اصلی دشمنی آمریکا هستند. لذا احساس نزدیکی بیشتری با ما دارند. و پیروزی ما را بگونه ای پیروزی خود و شکستن آمریکا میدانند.
از طرفی ما برای دهنکجی به غرب، پیشرفتهای چشمگیری در تجهیزات و سطح انرژی اتمی داشتیم و امکان برگشت به آن حالت حداقلی داشتن صنعت هسته ای، را نمی توانیم بپذیریم.
نکته ای که نباید نادیده بگیریم، نظارتهای آژانس انرژی اتمی است. تمام شهدای هسته ای ما در جریان همین نظارتها شناسایی شده اند و نقشه قتل آنان با اطلاعات کارشناسان آژانس، کشیده شده است. انفجارهای تاسیسات هسته ای کشور هم با کمک داده های آژانس اجرا شده است. اسراییل بیش از فعالیتهای اتمی تحت نظارت آژانس، از پیشرفتهای موشکی ما می هراسد. چطور شد که در کشتن دانشمندان موشکی ما و یا انفجار در سایتهای مربوطه موفقیتی حاصل نکرد.
در برجام بعدی، مطمین باشیم که آمریکا نمیخواهد و نمیتواند همه تحریمها علیه اقتصاد و سپاه و عوامل نظام و فعالان سپاه قدس را حذف کند. لذا ما هم نمیتوانیم به برجام قبلی بسنده کنیم. اکنون که کشور ما به این استدلال رسیده که بمب اتمی تولید نکنیم، باید مبنای برجام، صرفا نظارت غیر مستقیم آژانس و غرب برای اطمینان از عدم تولید بمب اتمی باشد. بدون هر گونه قبول محدودیت در صنعت هسته ای و ادامه رشد آن. آمریکا و غرب هم با اطمینان از عدم تولید بمب اتمی، ناچار به حذف پاره ای از تحریمهای اقتصادی و بانکی خواهند شد. زمان به عقب برنمیگردد و شرایط کنونی به مراتب بهتر از 2015 است. نباید دوباره، تن به قیمومیت غرب بر سرنوشت مردممان بدهیم.
محمد تقی سعدی نام
خرداد 1400
www.sadinam.com
hamid444444@gmail.com
