اتفاق بزرگی در کنار گوشمون در حال انجام است،ولی نمیدونم چرا سعی میکنیم بهش بی توجه بمونیم. طالبان هر روز داره چند نقطه افغانستان را تصرف می کنه. و تصرف کابل کاملا محتمل است. بهرحال نباید یادمون بره که در دوران حاکمیت طالبان در افغانستان، مشکلات بزرگی داشتیم. طالبان حاکم شد و شیعیان و ما را کافر می دانست و قتلمان را واجب. گروگانگیریهای زیادی در عمق کشورمون کرد و پولهای زیادی را بزور گرفت و افراد بیگناه را کشت. مواد مخدر را در شهر ها و روستاهای ما می گذاشت و مردم موظف بودند ظرف چند روز پول آنرا تحویل دهند و گرنه دخترانشان را می دزدیدند و می بردند. جنایات زیادی در افغانستان کردند. به بهانه اجرای شریعت گردنها زدند و شکنجه ها نمودند. رفتاری که مردم این قرون نمی پسندند. یازده دیپلمات ما در مزارشریف را سر بریدند. حالا ما ماندیم که طرف دولت افغانستان را بگیریم که پیمان امنیتی با آمریکا دارد و دربست گوش بفرمان آمریکاست. یا طرف طالبان باشیم که احتمالا مخالف آمریکا است. طالبان حتی اگر روش ضدامپریالیستی داشته باشد، طرز فکرش مشکلات فراوانی برای ما و مردم افغانستان ببار می آورد. هرچند که طالبان پس از توافقات صلح با آمریکا، احتمالا روشهایی در پیش می گیرد که کمتر ضدیتی با آمریکا داشته باشد. مانند درگیری با ما، یا پشتیبانی از مسلمانان چین و روسیه. ما که قرار بود همه سیاستهای استعماری انگلیس را برهم بزنیم. پس از کشتن دیپلماتهایمان در افغانستان ، چرا حمله نکردیم و هرات را، که با دسیسه انگلیس از ایران جدا شده بود، بتصرف درنیاوردیم؟ اگر کار زشتی بود چرا سه سال بعد آمریکا حمله کرد و همه افغانستان را اشغال کرد؟ جالبه که ما برای لبنان و فلسطین و یمن و حتی ونزوئلا برنامه داریم، ولی برای افغانستان که بخشی از مردمانش، هموطنان ما هستند، هیچ برنامه ای نداریم. هیچ گروهی را در آنجا پشتیبانی نمی کنیم. هیچ نقشه راهی برای بهبود آینده سیاسی آن نداریم. آیا افغانستان از ونزوئلا دورتر و غریبه تر است؟
محمد تقی سعدی نام
تیر 1400
hamid444444@gmail.com
