سلام دوستان به یک قسمت جدید از سری مطالب توضیح ساده خوش آمدید.
همونطور که میدونید در این سری سعی کردم با مثال ها و بیان ساده با هم دنیای ارز های دیجیتال را بشناسیم و مطلب امروز در مورد ICO و تفاوت ان با IDO و IEOهست . برای حمایت از من میتونید نظرتون رو با من به اشتراک بگذارید و یا مطلب رو بپسندید.
قبلاً بلاک چین، قراردادهای هوشمند و ارزهای دیجیتال را توضیح دادیم که شما میتوانید در پست های قبل به مطالب دسترسی داشته باشید .
الان زمان آن است که در مورد ICO صحبت کنیم و تفاوت آن با انواع دیگر عرضه های اولیه را برای شما شرح دهم.
;کلمه ICO مخفف Initial Coin Offering است. این یک مکانیسم جایگزین برای جذب سرمایه است که در آن استارت‌آپ‌های بلاک چین توکن‌های رمزنگاری خود را صادر می‌کنند و آنها را در ازای BTC و ETH یا ارز های دیگر می‌فروشند و کاربران نیز به نوبه خود، می توانند توکن های دیجیتال را روی پلتفرم خرج کنند یا بعداً آنها را در صرافی ها با قیمت ها 3 تا 100 برابر بفروشند. توکن‌ها اساساً مانند کوپن‌هایی هستند که میتوانید آنها را برای کالا یا خدمات در یک پلتفرم خاص مبادله کنید. به گفته ویلیام موگایار، نویسنده «بلاک چین»:
توکن «واحد ارزشی است که یک سازمان برای مدیریت مدل کسب‌وکار خود ایجاد می‌کند و کاربرانش را برای تعامل با محصولاتش در عین تسهیل توزیع و اشتراک پاداش‌ها ایجاد می‌کند. و به نفع همه ذینفعان آن است.»
اساسا ICO مشابه یک عرضه عمومی اولیه سهام (IPO) است که در آن سرمایه گذاران سهام یک شرکت را خریداری می کنند. یکی از تفاوت‌های اصلی بین IPO و ICO این است که دارندگان توکن دارای سهامی در شرکتی نیستند که در آن مشارکت کرده‌اند، بنابراین شرکت یا همان استارتآپ هیچ تعهد واقعی در قبال مشارکت‌کننده برای انجام تعهدات خود ندارد.
اساساً ICO روشی جدید برای افزایش سرمایه برای یک پروژه یا استارتآپ است. این روشی است برای جمع‌آوری پول برای سرمایه‌گذاری‌های جدیدی که تلاش می‌کنند ردپای پیشگامان ارز دیجیتال بیت‌کوین و اتر را دنبال کنند. یک ICO به استارت‌آپ‌ها اجازه می‌دهد با روی آوردن به چیزی که با کمپین Kickstarter(سایتی برای جمع آوری سرمایه برای هر نوع ایده) قابل مقایسه است، فرآیند سرمایه‌گذاری خطرپذیر را دور بزنند.
ICOها یک پدیده نسبتاً جدید هستند، اما از سال 2013 به شتاب خود ادامه می دهند. مثلا 2017 قطعا یک سال رکوردشکنی برای ICOها بوده است. معادل دلاری وجوه جمع آوری شده بالغ بر 4 میلیارد دلار بوده است و تعداد توکن های موفق در سراسر جهان به چند صد مورد افزایش یافته است.
اگرچه بسیاری آن را بسیار متزلزل می‌دانند که نمی‌توان کسب‌وکاری بر روی آن ایجاد کرد، و مناقشات زیادی از کلاهبرداری، سرقت و گمانه‌زنی‌های بی ثبات ناشی می‌شود ، ICOهای موفق نشان داده‌اند که امکان ایجاد جوامعی از کاربرانی که مایل به امتحان اشکال غیرمتعارف پول هستند.
علاوه بر این، این شکل جایگزین سرمایه گذاری دارای مزایای متعددی است:
- فرصت هایی را به پروژه های آینده می دهد
- به کاغذبازی غیر ضروری نیاز ندارد
- به سازندگان استارتاپ فرصتی می دهد تا جامعه ای از حامیان پروژه ایجاد کنند
- به سازندگان انگیزه بیشتری برای نوآوری می دهد
- این فرصت را به سرمایه گذاران می دهد تا به نشانه های بالقوه با ارزش دسترسی اولیه داشته باشند.
به طور خلاصه، پدیده ICO به ابزاری تبدیل شده است که می تواند نه تنها دنیای ارزهای دیجیتال بلکه کل سیستم مالی را متحول کند. اما فراموش نکنید که اکنون کلاهبرداری های زیادی در زمینه ICO وجود دارد، پس تحقیقات خود را انجام دهید و قبل از سرمایه گذاری درباره پروژه ICO تحقیق کنید.
کلمه IEO مخفف عبارت Initial Exchange Offrering یا همان عرضه اولیه توکن ها بر بستر صرافی ارز دیجیتال است؛ از آن جایی که این فرآیند روی پلتفرم یک صرافی آنلاین ارز دیجیتال انجام می شود، صادر کنندگان آن باید کارمزد مربوط به لیست شدن، و هم چنین درصدی از فروش توکن های خود را به صرافی مربوطه پرداخت کنند.
نحوه ی مشارکت در IEO به این صورت است که شما بعد از این موفق شدید پروژه ی مورد علاقه خود را پیدا کنید، باید صرافی که این کار را انجام می دهد برای عملی ساختن هدف خود انتخاب کنید؛ سپس با ایجاد یک حساب کاربری در صرافی مربوطه و انجام احراز هویت، می توانید فعالیت خود را شروع کنید و در IEO شرکت کنید.
در حال حاضر صرافی های متعددی چون بایننس(Binance)، کوکوین(KuCoin)و هابی(Huobi) و … IEO ها را پذیرفته اند.
کلمه IDO مخفف عبارت Initial Dex Offering روشی برای جذب سرمایه از طریق امور مالی غیرمتمرکز یا همان DeFi است؛ یک توکن برای رونمایی و جمع آوری سرمایه در یک صرافی غیرمتمرکز قرار می گیرد و در ابتدا توکن مربوطه در استخری قرار گرفته و کاربران با به کار گیری روش های مختلف سعی در به دست آوردن آن توکن می کنند، بعد از گذشت مدت زمان خاصی این توکن در صرافی لیست می شود و اغلب هم رشد بسیار خوبی را تجربه می کند و بعد از این مرحله با یک دامپ رو به رو شده و کم کم نوسانات آن کاهش پیدا کرده و به عبارتی با ثبات تر می شود.
حالا که به طور کلی با مفهوم هر یک آشنا شدید، در این بخش از مقاله می خواهیم درباره ی تفاوت هایی که بین این سه وجود دارد، صحبت کنیم.
در ICO صادرکنندگان همه ی مسئولت ها را مدیریت می کنند اما در IDO، عرضه اولیه سکه توسط یک صرافی انجام می شود؛ هم چنین به نوعی می توان گفت IDO ترکیبی از روش های ICO و IEO است و تنها تفاوت آن این است که در IDO صرافی ارز دیجیتال متمرکز با یک صرافی غیر متمرکز جایگزین می شود.
برخی از افراد حتی عرضه اولیه صرافی متمرکز و عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز را تقریبا یکسان می دانند و بر این باورند که حتی میتوان گفت IDO یک IEO جدید است زیرا در هر دو سازمان ها می توانند به صورت مستقیم توکن ها را با سرمایه گذاران مبادله کنند اما از این جهت که IDO مستقل و غیر متمرکز می باشد، کارمزدی به صرافی مربوطه پرداخت نخواهد شد و هم چنین می تواند برخی از مشکلات IEO را هم برطرف کند.
به عنوان مثال در اغلب موارد در عرضه اولیه صرافی متمرکز،صادر کنندگان این اجازه را ندارند که ارز خود را در صرافی دیگر ثبت کنند و حتی برای ثبت کردن توکن خود در یک صرافی باید هزینه ی نسبتا بالایی را پرداخت کنند.
شاید به صورت تئوری این دو شباهت های بسیاری با یک دیگر داشته باشند. در سال 2018 که ICO به اوج خود رسیده بود، از آن جایی که هیچ نظارت خاصی روی آن ها وجود نداشت، افراد بسیاری گرفتار پروژه هایی شدند که هدف آن ها کلاهبرداری بود و متاسفانه سرمایه ی خود را از دست دارند.
بعد از پدید آمدن IEOها افراد حس اعتماد بیشتری به آن ها داشتند زیرا توانسته بود به مقدارقابل توجهی ریسک های ICO را کاهش دهد؛ سرمایه گذاران به جای این که پول را به صورت مستقیم به پروژه اختصاص بدهند، سرمایه برای انجام این کار را به کیف پول صرافی مربوطه واریز می کنند البته در این پروژه ها تضمین می شود که توکن مربوطه در صرافی لیست شود و افراد هر زمان که به سرمایه ی خود احتیاج داشتند، بتوانند به راحتی آن را خارج کنند.
امیدوارم که از این قسمت بهره کافی رو برده باشید.تا پست های بعدی بدرود
