اتصال بین کامپوزیت و سطح دندان در نتیجه ی فرایندی به نام اچینگ و باندینگ ایجاد می شود. به این صورت که سطوحی از دندان که قرار است کامپوزیت روی آن ها قرار گرفته و به آن بچسبد، قبل از قرار دادن ترمیم، ابتدا در تماس با یک ماده ی اسیدی با غلظت خاص (معمولا اسید فسفریک 37%) به مدت معینی (معمولا 40 ثانیه اما می تواند بسته به شرایط متغیر باشد) قرار می گیرند. این فرآیند اچ کردن با اسید یا Acid Etching نام دارد.
در طی این فرآیند در واقع اسید با حل کردن مقدار بسیار جزئی و کنترل شده از بافت دندانی، باعث ایجاد تخلخل های بسیار ریز (در ابعاد میکرونی) در سطح دندان می شود که مواد کامپوزیتی از طریق نفوذ به درون این تخلخل های سطح مینا و عاج، به دندان می چسبند. (باند می شوند.) علاوه بر این جهت استحکام و دوام این اتصال، استفاده از موادی به نام پرایمر Primer و باندینگ Bonding ضروری می باشد که بعد از مرحله ی اچینگ و قبل از قرار دادن کامپوزیت، روی سطح دندان اعمال می شوند.
این مطلب را نیز حتما بخوانید : کتاب PDF معرفی ابزارهای دندانپزشکی
اعمال اسید اچ روی سطح مینا و عاج به مدت معین، باعث ایجاد تخلخل هایی در حد بسیار ریز در بافت دندون میشه که چسبیدن (باند شدن) کامپوزیت به دندان رو امکانپذیر میکنه.
اسید اچ نیازی به مخلوط کردن یا آماده سازی خاصی نداره. پس از اعمال اون روی سطح موردنظر به مدت معین، از روی دندان شسته و خشک میشه.
نکته ای که دستیاران عزیز در رابطه با اسید اچ باید در نظر بگیرند، اینه که برای هر بیمار باید از سری های سوزنی جدید استفاده بشه و بعد از اتمام کار باید اون سری رو درآورد و برای بیمار بعدی تعویض کرد.
همچنین زمانی که از اسید اچ استفاده نمیشه بهتره که سری سوزنی روی سرنگ باقی نمونه و درپوش اصلی گذاشته بشه.
امیدواریم که این مطلب کوتاه درباره اسید اچ دندانپزشکی براتون مفید باشه.اگر علاقه مند به مباحث دندانپزشکی و یا دستیار دندانپزشک هستید کافیست تا پیج اینستاگرام دستیار دندانپزشک ما را دنبال کنید و یا وارد وب سایت دنتال مد شوید.
