هادی زاده شیر هستم مدیرعامل شرکت هسته طراحی تجارت الکترونیک و مدیرگروه تیم هسته طراحی (بین المللی) در مارکت ژاکت
من الان مدیر و یکی از توسعه دهنده های محصولات تیم هسته طراحی هستم.
تجربه کدنویسیم به سال 1390 برمیگرده جایی که تو تیم رباتیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر برنامه نویسی ربات میکردم و اولین تجربه های من تو کدنویسی برای ربات های امدادگر بود.
یادمه تمام انگیزه من از درگیر کردن ذهنم تو دنیای خشک و سرد کدنویسی و سرکله زدن با شرط های 0 و 1 این بود که ربات ها جونشونو برای انسان ها فدا کنن یا توی سرچ کلمات کلیدی به ما کمک کنن و به نوعی خدمتگزار انسان ها باشن و تمام ترس من هم در سال 1402 از دنیای نوین هوش مصنوعی یا AI برعکس شدن این رویه س ... یعنی جایی که کدهای ما و رباتایی که میسازیم بر علیه ما قیام کنن!!!
اگه فک میکنید حرفی که میزنم فقط به فرضیه س، کاملا اشتباه میکنید ... چون اگه ما توی برنامه نویسی هامون به رباتها اندکی هوش بدیم کاملا مشخصه که ما اولین تهدید برای نابودی اونها هستیم ...
من این متن رو 10 ماه پیش نوشتم و الان بعد از 10 ماه در تاریخ 6 ام مهر 1403 دارم ویرایشش میکنم و میخوام در این رابطه فیلم Subservience (2024) رو به همه شما معرفی کنم (چون دقیقا توی همین فیلم برنامه نویسی logical یک ربات بهم میریزه و یک loop از نتیجه گیری های نادرست رو تشکیل میده ... اگرچه این فیلم خیلی خوش ساخت نیست و نمره خوبی هم نداره اما پیشنهاد میکنم حتما برنامه نویس ها این فیلم رو ببینن تا متوجه بشن چه مسئولیت سنگینی رو دارن به دوش میکشن و در برابر خط به خط کدهاشون مسئول هستن)
اما به نظر من تا جایی که بتونیم بدون باگ از AI یا هوش مصنوعی استفاده کنیم، میتونه خیلی هم خوب باشه یعنی به طور مثال هوش مصنوعی آدم ها رو از توی زبانه های آتیش نجات بده و جونشو به جای یک انسان آتش نشان فدا کنه، نه اینکه هوش مصنوعی به جای ما شعر و فیلمنامه بنویسه و جای احساسات عمیق، بی انتها و متفاوت انسانی رو بگیره؛ چون به نظر من احساسات انسانی مثل اعداد بینهایت و کشف نشده مابین 0 و 1 هستن و نه 0 و 1 مطلق و رباتها یا مجموعه خاصی از انسانها نمیتونن کل این سیستم رو درک کنن!!!
رباتها پرسرعت هستن و فقط میتونن چیزایی که توی اینترنت موجود هستو سرچ کنن و با اندکی پردازش و تفاوت به ما ارائه بدن ... اما تا الان که خلاقیت نداشتن و به خلق یک اثر جدید دست نزدن ... که این خودش نقض هوشمندیه ...
پس هوش مصنوعی تا الان که فقط اومده کمک دست ما باشه و کار ما رو سریعتر راه بندازه؛ اندک هوشی هم که داره از داده های موجود تو اینترنت و prompt هایی که ما مینویسیم بدست آورده و فعلا خطری نداره و همش سود و حسنه ...
فقط یه جا منو میتونه نگران کنه ... که هوش مصنوعی واقعا معنای هوش رو با خودش حمل کنه ... یعنی بتونه استنتاج کنه یا با پردازش داده هایی که بهش میرسه نتیجه گیری کنه و قدرت تصمیم گیری داشته باشه ... وگرنه تا اینجای کار هوش مصنوعی فقط یک تکنولوژی پیشرفته تره و به نظر من معنای هوش رو با خودش حمل نمیکنه و جای هیچ نگرانی نداره :)
رزومه کاری هادی زاده شیر
