به هر حال ما برای حل این مشکل می توانیم سیستم عامل های مختلف را با وابستگی های مورد نیاز برای هر microservice روی سیستم عامل ایجاد کنیم و این microservice ها را در همان سرور بر روی ماشین های مجازی مختلف اجرا کنیم. با انجام این کار، اگر هر microservice به درستی کار کند در واقع کل سیستم درست به فعالیت خودش ادامه می دهد البته با یک چالش روبرو خواهیم شد که در ادامه به آن می پردازیم.
بنابراین در این ماشین های مجازی پس از اعمال تغییرات مجدد microservice ها را به کار می گیریم.اما انجام این تغییرات کند و زمانبر است و علاوه بر آن این VMs ها نیازمند حافظه زیادی هستند زیرا ما یک سیستم عامل کامل داریم که فقط فرایند های خاص سیستم عامل که نیازی به آنها نیست را ندارد.
و این دقیقا همان چیزی است که داکر به ما ارائه می دهد.
در مقایسه ی داکر و ماشین مجازی عکس بالا گویای همه چیز هست!
در واقع، در داکر برخلاف ماشین های مجازی، که در حقیقت سخت افزار شما را مجازی می کنند ما مجازی سازی سیستم عامل را شاهد هستیم.
خب فایده ی استفاده از داکر چیست؟!
در واقع با استفاده کردن از داکر ما در مصرف منابع صرفه جویی می کنیم که این مورد از اهمیت ویژه ای برخوردار است و همچنین استفاده از داکر سریع تر است در حقیقت شما در زمان هم صرفه جویی می کنید.
اما چطور از داکر استفاده کنیم؟!
هدف ما از بیان این مقاله آشنایی کامل با داکر نیست به هر حال توقع شرح کامل را نداشته باشید!
۱- برای هر یک از microservice ها یک داکر فایل ایجاد می کنیم. که در واقع کانفیگ های لازم جهت ساخت داکر در داخل آنها تعریف می شود.
۲- ساخت یک IMAGE از داکر فایل براساس کانفیگ های اعمال شده یا کانفیگ های دیفالت.
بنابراین ما تمام سرویس های خود را فعال می کنیم و مشتری ها می توانند با استفاده از این IMAGE ها درخواست های خود را ارسال کنند.
در واقع با استفاده کردن از داکر ما تا حد زیادی در منابع و زمان صرفه جویی می کنیم.
این مطلب ادامه دارد...
نوشته شده توسط: علی آخی
