بسم الله الرحمن الرحیم
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿۹۰﴾
وه كه به چه بد بهايى خود را فروختند كه به آنچه خدا نازل كرده بود از سر رشك انكار آوردند كه چرا خداوند از فضل خويش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد [آياتى] فرو مى فرستد پس به خشمى بر خشم ديگر گرفتار آمدند و براى كافران عذابى خفت آور است (۹۰)
چرا باید انسان نسبت به آیات خدا حسادت کند ؟ چرا من باید برای اینکه خداوند به دیگری فضیلت بخشیده و به من نبخشیده به دیگری حسادت کنم ؟ و این حسادت به قدری باشد که خشم گین شوم ؟
زمانی چنین رفتار و احساسی در من به وجود می آید که فکر کنم مورد فضل خداوند قرار گرفتم و با دیگران هم طوری رفتار کنم که نشان از برتری من از جانب خدا باشد .
نماز شب میخوانم ، چنان تکبری مرا میگیرد که فکر میکنم بقیه اصلا به حساب نمی آیند نزد خداوند ،رفتم درس فقه و خارج خوانده ام ، خیال میکنم به دلیل علومی که خوانده ام از دیگران برترم و نزد خداوند مقرب ترم .
و در این وضعیت اگر ببینم انسانی صفات الهی در وجودش نمایان است ، منطق و دانش اش از من بیشتر است و یا افراد بیشتری به او توجه دارند، حسادت در من شعله ور می شود و دیگر خشم است که روی خشم می آید و تا با او مقابله نکنم ارام نمیشوم ، و همچنان که در این غفلت هستم خداوند نیز مرا مورد لعن قرار میدهد . از رحمت خداوند خود را دور می کنم و در تاریکی خود فرو می روم .
هیچ گاه نمیتوان نه جایگاه خود و نه جایگاه دیگران را نزد خداوند سنجید . از کجا میتوان دریافت که من نزد خدا مقرب هستم یا دیگری؟
