در حالی که برخی از روش های درمانی به بعضی افراد کمک می کنند تا بهتر رنگ ها را درک کنند، یافتن راه هایی برای سازگاری با کوررنگی بسیار مهم است.
نابینایی رنگ، نوعی نقص بینایی در رنگ است که دیدن رنگ های خاص را دشوار می کند، یا تفاوت های آشکار بین دو رنگ را در زیر نورپردازی طبیعی درک می کند. همچنین بیشتر اشکال کوررنگی در بدو تولد به ارث می رسد.
رایج ترین شکل کوررنگی، کوری رنگ قرمز-سبز است. افراد مبتلا به این شرایط، تمایز زیادی بین سایه های مختلف قرمز و سبز دارند.
هیچ درمانی برای نابینایی رنگ وجود ندارد، و در حال حاضر هیچ روش درمانی برای فرم های ارثی نابینایی رنگ وجود ندارد.
بیشتر افراد با نابینایی رنگ یاد می گیرند که با این شرایط سازگار شوند و زندگی کنند. برای بسیاری از افراد، کمبود دید رنگ ناراحتی نسبتاً جزئی است.
آنها به عنوان یک فرد بالغ با نابینایی رنگ تشخیص داده شده اند، یا ممکن است هیچگاه تشخیص نابینایی رنگ را دریافت نکنند.
در اینجا چند روش برای کار در مواقع کوررنگی آورده شده است:
ترتیب اشیاء رنگی، مانند چراغ راهنمایی را به خاطر بسپارید.
افرادی که اشکال خاصی از رنگ کور رنگ قرمز دارند ممکن است بتوانند از مجموعه ای خاص از عینک (یا لنزهای تماسی) استفاده کنند تا به آنها در درک دقیق تر رنگ ها در شرایط خاص روشنایی کمک کند.
این عینک ها با فیلتر کردن طول موج خاصی از نور کار می کنند تا به مردم در تشخیص بهتر رنگ های قرمز و سبز کمک کند. آنها بینایی رنگ طبیعی را بازیابی نمی کنند، اما ممکن است باعث شوند برخی از رنگ ها پررنگ تر به نظر برسند.
عینک های تصحیح کننده رنگ برای همه با نابینایی رنگ قرمز، قرمز کار نمی کند. پزشک چشم شما می تواند در تشخیص اینکه آیا شما از این عینک بهره مند می شوید، کمک کند.
افرادی که حالت شدید کوررنگی دارند به نام آکروموپسیا نمی توانند هیچ رنگی را ببینند.
لنزهای با رنگ قرمز می توانند به کاهش حساسیت به نور برای افراد مبتلا به کوررنگی کمک کنند.
وسیله ای به نام ابرو می تواند به افراد مبتلا به آکروموپسی کمک کند تا رنگ را از طریق امواج صوتی درک کنند.
محققان در حال کار بر روی روش های جدید برای درمان کوررنگی هستند.
برخی تحقیقات برای اصلاح ناهنجاری های ژنتیکی که باعث شایع ترین اشکال کوررنگی می شوند، بر روی ژن های درمانی متمرکز شده اند.
درمان جایگزین ژن بالقوه برای نابینایی رنگ قرمز، قبلاً در حیوانات آزمایش شده است.
با کسی که دارای برچسب دید رنگی خوب است، لباس خود را یا سایر مواردی که می خواهید مطابقت داشته باشد، مرتب کنید.
از یک تلفن هوشمند یا رایانه لوحی استفاده کنید که برای افرادی کوررنگ طراحی شده است (که به کاربران امکان شناسایی رنگ اشیاء را می دهد).
اگر فرزند شما کوررنگی دارد، به معلمان بگویید که فرزند شما در دیدن رنگ های خاصی مشکل دارد.
كودكان با كور رنگي ممكن است ديدن گچ زرد را روي تخته سنگ سبز، يا خواندن تکاليف چاپ شده بر روي كاغذ رنگي يا جوهر رنگي، دشوار كنند.
به کودک خود رنگ های مختلفی را یاد دهید. این می تواند زمینه ای را برای افراد دیگر فراهم کند که در حضور فرزندتان در مورد رنگ ها بحث می کنند.
