گپ خودمونی با چاشنی مذهب و روانشناسی

امروز داشتم با برادرم صحبت می کردم درباره اینکه انسانها از هم مستثنی نیستند و هیچ انسانی خوب مطلق و هیچ انسانی بد مطلق نیست،و باید خودمون رو در مرحله ی اول بپذیریم با خوبی ها وبدیهایمان تا به کمال خودمون نزدیک بشیم،برادرم می گفت که نباید خودت رو اجبار کنی تا آدم خوبی باشی، با سرکوب کردن خودت و هرجا با زور جلوی خشم خودت رو بگیری نتیجش این می شه که این خشم نهفته ی انبار شده دامن انسان بی گناه دیگری رو می گیره و من هم گفتم که بله حق با شماست،

اما اگر خشم رو بدون کنترل و هدایت کردن خالی کنی نتایج اسف بار ووجبران ناپذیری می تونه داشته باشه،و اینکه با آگاهی از اینکه نتایج بدی های ما به خود ما بر می گردد و نصرت الهی به انسانهای مظلوم نزدیک تر است ؛انسان دانا دست از بدی کردن خواهد کشید .چرا که با بدی کردن عواقب آن این خواهد بود که وجدان بیدار انسان سعی در انکار نیمه ی تاریک او بر خواهد آمد و این ریشه در فطرت و سرشت الهی انسان دارد و بخش جدایی ناپذیر اوست به این معنی که کسی نمی تواند سعی در سرکوب و نادیده گرفتن آن داشته باشد؛و نتیجه آن اینست که دو گانگی شخصیتی و بیماری های روانی دامان او را خواهند گرفت و در پس بیماری های روحی ،بیماری های جسمی عارض می شوند.

در زندگی اگر حتی ۹۹ درصد احتمال وقوع پیشامد بد وجود دارد و ۱ در صد احتمال نجات،باز نباید ناامید از رحمت خدا باشی و همین یک درصد امیدواری باعث نجات تو خواهد شد.و اگر در مذهب صحبت از شیطان می شود این شیطان سمبل نیمه ی تاریک ماست و نور هم طینت انسانی ماست که پیوسته در تقابل با هم قرار دارند، علی می گفت اگر وقتی که داری خدارو صدا می کنی به آیینه نگاه کنی و خودت رو ببینی،نمی دانی به چه نتایج اعجاب انگیزی می رسی و من هم گفتم که این عالیه که انسان اعتماد به نفس داشته باشه و اون اعتماد به نفس کارآمد باشه و بتونی تو زندگیت عملی هم نمودش رو ببینی ولی مرز در عقل و جنون باریک هست و نباید در هیچ کاری دچار افراط و تفریط بشی،حتی باور بیش از اندازه ای که به دیوانگی بیانجامد هم برای انسان خوب نیست،
او هم بعد از تایید حرف من گفت :انسانها به هم نیاز دارند و با هم کامل می شوند و هیچ انسانی تافته ی جدابافته نیست و تمی تونه خودش رو تافته ی جدابافته ببیند،
وقتی از او پرسیدم که اگر همه ی آدم ها هم دارای بعد مثبت و هم بعد منفی هستند پس انسان معصوم کیست وچه معنی می تونه داشته باشد؟
او هم در جواب گفت انسان معصوم کسی هست که بعد منفی خود را پذیرفته و آن را در خود حل کرده و سعی در انکار آن برنیامده،بلکه عاشق این بعد خود است و چون آن را از خدا می بیند توانسته آن را مدیریت کند.

بعد او گفت به نظر من اگر نماز را به فارسی بخوانی بهتر است و احساس نزدیک بیشتری با خدا می کنی و من هم گفتم اگر موقع خواندن نماز به زبان عربی سعی در مرور فارسی آن در ذهنت کنی این باعث افزایش تمرکز تو خواهد شد.
و تو نمی دانی بعد از تمام زمزمه هایی که به فارسی با خدا داری به این خواهی رسید که هیچ نجوایی کامل تر از نماز خودمان نیست،چرا که خدا از ما بهتر به نیازهای ما آگاه است .
به او گفتم چون تو بازی ویدئویی را تجربه کرده ای و می دانی گیم اور شدن چه حسی دارد، باید با یاری جستن از خدا در زندگی تلاش کنی که این اتفاق برای تو در زندگی واقعی نیفتد.
او ازدواج را چالش تصور می کند و از اینکه زندگی مشترک خود را شروع کند طفره می رود ،ولی من به او گفتم درست است که با آغاز زندگی مشترک مسائل پیچیده تری پیش روی تو قرار خواهد گرفت ولی با حل این مسائل و برآمدن از پس مشکلاتت اعتماد به نفس بیشتری پیدا خوهی کرد و به تکامل شخصیتی دست پیدا می کنی.
و این مسائل نباید به هیچ وجه باعث نگرانی تو بشوند.
چرا که در پس هر شکست پیروزی است و این شیرینی زندگی است.
بعد ما از اینکه زندگی دنیا مانند virtual reality یا همون واقعیت مجازی هست و نباید خودت را به هیچ وجه مالک چیزی بدونی و به داشتن چیزی غره بشی حرف زدیم،

گفتیم که همواره نعماتی که خدا به انسانها عطا کرده مایه امتحان و آزمون او بوده و انسان پیوسته باید این آیه را در ذهن خود مرور کند که هذا من فضل ربی لیبلونی یعنی این نعمات از جانب خدا برای امتحان من است.
من که دیدم حرفامون خیلی مفید بود گفتم بنو یسم تا اگر شما هم خواندید و برایتان سودمند بود از آن استفاده ببرید .