همیشه انتخاب بهترین یا لیستی از بهترین ها سخت و انتقادپذیر بوده است. قطعا برای انتخاب شاخص هایی را در نظر می گیریم و هر کدام از گزینه ها و نامزدها که شاخص ها را داشته باشند در لیست انتخابی قرار خواهند گرفت. برای انتخاب بهترین بازیگر شاخص هایی مانند زبان بدن، فن بیان، حس و حال واقعی بازی، رفتن داخل نقش، تاثیرگذاری روی بیننده، فرم بدن و حتی چهره و ظاهر و استایل بازیگر نیز می تواند اثرگذار باشد. در لیست زیر به معرفی بهترین بازیگران مرد ایرانی از نگاه مخاطب پرداخته شده است. شما هم اگر بازیگری را می شناسید که از نگاه شما جز بهترین هاست حتمن نظر خود را در قسمت نظرات و دیدگاه ها بنویسید:
1) ناصر ملک مطیعی
فعالیت ناصر ملک مطیعی در سینما با بازی در صحنه کوتاهی از فیلم «واریته بهاری» (پرویز خطیبی، ۱۳۲۸) آغاز شد. بازی او در دومین فیلمش «شکار خانگی» (علی دریابیگی، ۱۳۳۰) در حد بیان یک جمله کوتاه در صحنه یک میهمانی بود. بازی ملک مطیعی در «ولگرد» (مهدی رئیس فیروز، ۱۳۳۱) او را به اوج محبوبیت رساند و برای بازی در آن نخستین دستمزد فعالیت حرفه‌ای خود را گرفت. با موفقیت «ولگرد» بلافاصله در فیلم‌های گرداب (حسن خردمند، ۱۳۳۲) ـ که نخستین فیلم رنگی سینمای ایران بود ـ و سپس در فیلم غفلت (علی کسمایی، ۱۳۳۲) بازی کرد. ملک مطیعی پس از بازی در غفلت، از «پارس فیلم» به «دیانا فیلم» رفت، تا در ازای بازی در دو فیلم در سال، ماهانه هزار تومان دستمزد دریافت کند، اما پس از ایفای نقش در چهارراه حوادث (ساموئل خاچیکیان، ۱۳۳۳) که متفاوت از سایر نقش‌های او بود، به خدمت نظام احضار شد. او پس از بازگشت، در فیلم اتهام (شاپور یاسمی، ۱۳۳۵) بازی کرد
فردین با بازی در گنج قارون سیامک یاسمی به شهرتی بی‌سابقه در میان بازیگران ایرانی دست یافت. فیلمی که در زمان خود تماشاگران بارها و بارها آن را در سینما می‌دیدند. در ادامه محمد علی فردین فقط به بازیگری اکتفا نکرد و در سال ۱۳۴۷ با ساخت فیلم سلطان قلب‌ها خون تازه‌ای به رگ‌های سینمای ایران تزریق کرد و توانست با بازی در این فیلم به‌عنوان اولین سوپراستار تاریخ سینمای ایران لقب بگیرد. درنهایت وی بعد از انقلاب به همراه سعید راد و ناصر ملک‌مطیعی در فیلم برزخی‌ها به کارگردانی ایرج قادری بازی کرد که سال ۱۳۶۱ روی پرده رفت. این فیلم آخرین حضور فردین در عرصه سینمای ایران بود و پس از آن اجازه کار به او داده نشد.
3) ایرج قادری
یرج قادری در سال ۱۳۴۱ شرکت سینمایی «پانوراما» را به همراه موسی افشار تأسیس کرد. وی فعالیت خود را پس از انقلاب با ساخت فیلم‌های: برزخی‌ها (۱۳۶۰)، دادا (۱۳۶۱) و تاراج (۱۳۶۳) ادامه داد. بعد از این فیلم به علت ممنوع‌الفعالیت بودن تا اوایل دهه ۷۰ فیلمی نساخت و با درام جنایی می‌خواهم زنده بمانم فیلمنامه‌ای از رسول صدرعاملی و براساس داستان زندگی پدرام تجریشی فعالیت خود را دوباره آغاز کرد. قادری در طول دوران بازیگری خود در ۷۱ فیلم به ایفای نقش پرداخت که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به شاهرگ، رفیق، پلنگ در شب، سینه‌چاک، میعادگاه خشم و توبه اشاره کرد.
4) علی نصیریان
لی نصیریان فعالیت هنری خود را با کسب مهارت در مدرسه تئاتر سعدی آغاز کرد. او با شرکت در آزمون ورودی و کسب نمره قبولی به دوره سه ساله این هنرستان وارد شد. نصیریان در زمینه نویسندگی صاحب سبک بود و با بیش از ده نمایشنامه به همراهِ بهرام بیضایی و اکبر رادی و غلامحسین ساعدی و اسماعیل خلج از برجستگان نمایشنامهنویسی در زبان فارسی به‌شمار می‌رود. وی در سال ۱۳۳۵ جایزه نخستین مسابقه نمایشنامهنویسی را برای نمایش بلبل سرگشته دریافت کرد.
فیلم گاو ساخته داریوش مهرجویی نخستین فعالیت سینمایی او بود. آقای هالو، پستچی، کفش‌های میرزا نوروز، شیر سنگی، ناخدا خورشید، هزاردستان، سال‌های خاکستر، بوی پیراهن یوسف، میوه ممنوعه و شهرزاد از آثار شاخص وی است. نصیریان در اوایل دهه ۶۰ نقش قاضی شارع را در سریال سربداران و نقش ابوالفتح صحاف را در سریال هزاردستان بازی کرد، نقش‌هایی که بین تمام نقش‌هایش تا آن تاریخ منحصر‌به‌فرد بودند.
5) بهروز وثوقی
وثوقی کار هنری را در بخش دوبله رادیو و تلویزیون آغاز کرد. او را بیشتر با شمایل قیصر می‌شناسند و او در این اثر به یادماندنی امضای بازیگری خود را برجای گذاشت. به غیر از قیصر او در دو فیلم داش آکل و رضا موتوری نیز با مسعود کیمیایی همکاری کرد که نتیجه هر سه همکاری برای او جایزه جشنواره سپاس تهران را به همراه داشت.
وثوقی در همکاری با امیر نادری در نقش زائر محمد در فیلم تنگسیر به نقش‌آفرینی پرداخت و به واسطه آن برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم دهلی شد. از دیگر فیلم‌های ماندگاری که وثوقی در آن به ایفای نقش پرداخت می‌توان به سید در گوزن‌ها ساخته مسعود کیمیایی، ابی نسیه در کندو ساخته فریدون گله، مجید ظروف چی در سوته دلان به کارگردانی علی حاتمی و حاتم در ملکوتِ خسرو هریتاش اشاره کرد.
6) مهدی فخیم زاده
مهدی فخیم زاده فارغ التحصیل ادبیات فرانسه از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران است. وی فعالیت سینمایی را سال ۱۳۵۱ با بازی در فیلم «تپلی» به کارگردانی رضا میرلوحی آغاز کرد. در سال ۱۳۵۱ وارد عرصه سینما شده و در فیلم‌های مختلف به‌عنوان دستیار کارگردان حضور پیدا کرد. در سال ۱۳۵۳ اولین فیلم سینمایی‌اش با نام مجازات را کارگردانی کرد. او معمولا یکی از نقش‌های مهم آثارش را خود بازی می‌کند. از جمله فیلم‌هایی که تاکنون کارگردانی کرده می‌توان از میراث من ، جنوب ، تشریفات ، مسافران مهتاب ، تپش ، بهار در پاییز ، ساده لوح ، خواستگاری ، شتاب زده ، همسر و همنفس نام برد.
اولین فیلمی که جمشید هاشم‌پور در آن به ایفای نقش پرداخت، «جهنم سفید» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان بود. سپس در فیلم‌های «جنجال پول» ساخته پرویز خطیبی و ایوالله به کارگردانی منوچهر نوذری، قسمت (کارگردان امیر شروان) و عشقی‌ها (کارگردان جمشید شیبانی) بازی کرد. آخرین فیلم او قبل از انقلاب ۱۳۵۷، «خوشگلترین زن عالم» به کارگردانی قدرت‌الله احسانی بود. پس از آن برای مدتی سینما را رها کرد. بعد از انقلاب جمشید هاشم‌پور در سال ۱۳۶۱ به دعوت مسعود کیمیایی برای بازی در «فیلم خط قرمز» دوباره به سینما بازگشت. بازی او در نقش «زینال بندری» در فیلم تاراج ساخته ایرج قادری بود که جمشید هاشم‌پور (آریا) را با سرِ تراشیده میان مردم مطرح کرد؛ تا جایی که تیپ قهرمان سرتراشیده تا سال‌ها مخاطبان بسیاری را روانه سینماها می‌کرد.
8) رضا کیانیان
اولین تجربه کیانیان روی صحنه تئاتر به نمایشنامه از پانیفتاده‌ها به قلم غلامحسین ساعدی و کارگردانی برادرش داوود کیانیان برمی‌گردد. رضا به مدت سه سال در گروه تئاتر برادرش داوود فعالیت داشت و در سال ۱۳۵۵ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد. کیانیان فعالیت در سینما را از سال ۱۳۶۸ با حضور در فیلم تمام وسوسه‌های زمین ساخته حمید سمندریان آغاز کرد سپس با بازی در کیمیا ساخته احمدرضا درویش با ارائه یک بازی دقیق نامزد دریافت سیمرغ بلورین شد.
پناهی بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. سپس چند نمایش تلویزیونی با استفاده از نمایشنامه‌های خودش ساخت که مدت‌ها در محاق ماند. با پخش نمایش دو مرغابی در مه از تلویزیون که علاوه‌بر نوشتن و کارگردانی خودش نیز در آن بازی می‌کرد، خوش درخشید و با پخش نمایش‌های تلویزیونی دیگرش مورد توجه مخاطبان خاص قرار گرفت. در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، او یکی از خلاق‌ترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون به حساب می‌آمد. پناهی در سال ۱۳۶۵ اولین حضورش در سینما را بازی در فیلم گذرگاه (شهریار بحرانی) تجربه کرد.
اکبر عبدی از سال ۱۳۵۸ با دریافت مدرک دیپلم با نمایش‌های آماتوری فعالیت هنری‌اش را آغاز کرد و سپس از سال ۱۳۶۰ به تلویزیون رفت و تاکنون به نقش‌آفرینی در فیلم‌ها و سریال‌های متفاوتی پرداخته است. عبدی در سال ۱۳۶۳ با فیلم جنجال بزرگ، بازی در سینما را آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌های مردی که موش شد، اجاره نشین‌ها، گراند سینما و ای ایران توانست قابلیت‌های خود را در ایفای نقش‌های کمدی ثابت کند.
نوع چهره عبدی و بازی‌های او به قدری در زمینه کمدی منحصر به‌فرد بود که حتی در فیلم مادر در نقش معلول و در فیلم سفر جادویی در دو نقش میانسالی و کودکی‌اش ظاهر شد و توانست به محبوبیت خوبی در میان مخاطبان سینمایی دست پیدا کند، این امر حتی در فیلم‌های دلشدگان و آقای شانس هم مشهود بود. از دیگر بازی‌های به‌یادماندنی او می‌توان به فیلم‌های هنرپیشه (محسن مخملباف) و آدم‌برفی (داود میرباقری) اشاره کرد.
