اسیدوز لاکتیک شکلی از اسیدوز متابولیک است که زمانی شروع می شود که فرد اسید لاکتیک را بیش از حد تولید کند یا کمتر از آن استفاده کند و بدن او قادر به سازگاری با این تغییرات نباشد.
افراد مبتلا به اسیدوز لاکتیک مشکلات کبد (و گاهی اوقات مشکلات کلیوی) دارند که نمی‌توانند اسید اضافی را از بدن خود خارج کنند. اگر اسید لاکتیک سریع تر از آنچه که بتوان آن را خارج کرد در بدن تجمع پیدا کند، سطح اسیدیته در مایعات بدن - مانند خون - افزایش می یابد.
تجمع اسید لاکتیک زمانی اتفاق می افتد که اکسیژن کافی در عضلات برای تجزیه گلوکز و گلیکوژن وجود نداشته باشد. این تجمع اسید باعث عدم تعادل در سطح pH بدن می شود که همیشه به جای اسیدی باید کمی قلیایی باشد. داروهای ضد اسید لاکتیک در این شرایط می توانند کمک کننده باشند. اسیدوز لاکتیک دلایل زیادی دارد و اغلب قابل درمان است. اما اگر درمان نشود، ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.
اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید باید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما می تواند به تعیین علت اصلی کمک کند.
اسیدوز لاکتیک طیف وسیعی از علل زمینه ای دارد که شامل موارد زیر است:
اگر فکر می کنید ممکن است اسیدوز داشته باشید فوراً به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام می تواند تفاوت بزرگی در بهبودی شما ایجاد کند. پزشکان با یک سری آزمایش خون اسیدوز را تشخیص می دهند. اگر اسیدوز تنفسی برای شما تشخیص داده شود، پزشک سلامت ریه ها را بررسی می کند. این ممکن است شامل رادیوگرافی قفسه سینه یا آزمایش عملکرد ریوی باشد. اگر به اسیدوز متابولیک مشکوک هستید باید نمونه ادرار بدهید.
برخی از درمان ها را می توان برای هر دو نوع اسیدوز استفاده کرد. به عنوان مثال، پزشک ممکن است به شما بی کربنات سدیم (جوش شیرین) بدهد تا PH خون شما را بالا ببرد. این کار را می توان از طریق دهان یا به صورت تزریق داخل وریدی IV)) انجام داد. درمان سایر انواع اسیدوز می تواند شامل درمان علت آنها باشد. داروهای ضد اسید لاکتیک نیز در این زمینه استفاده می شوند.
درمان های این بیماری معمولاً برای کمک به ریه‌ها طراحی می شوند. برای مثال، ممکن است داروهایی برای گشاد کردن راه هوایی به شما داده شود. همچنین ممکن است به شما دستگاه اکسیژن وصل شود. در صورت انسداد راه هوایی یا ضعف عضلانی، دستگاه تنفس مصنوعی می تواند به تنفس شما کمک کند.
انواع خاصی از اسیدوز متابولیک هر کدام درمان های خاص خود را دارند. به افراد مبتلا به اسیدوز هیپرکلرمیک ممکن است بی کربنات سدیم خوراکی داده شود. اسیدوز ناشی از نارسایی کلیه ممکن است با سیترات سدیم درمان شود. بیماران دیابتی مبتلا به کتواسیدوز مایعات IV و انسولین دریافت می کنند تا PH آنها را متعادل کنند. درمان اسیدوز لاکتیک بسته به علت ممکن است شامل اسنفاده از مکمل های بی کربنات، مایعات IV، اکسیژن یا حتی آنتی بیوتیک ها باشد.
اینوتروپ ها و سایر داروها به بهبود عملکرد قلب در شرایطی مانند فشار خون پایین و نارسایی قلبی کمک می کنند. این امر باعث بهبود جریان اکسیژن به بدن و کاهش سطح اسید خون می شود. اندازه گیری فشار خون، آزمایش خون و نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) نشان می دهد که آیا مشکل قلبی باعث اسیدوز متابولیک شده است یا خیر.
اسیدوز متابولیک ناشی از مسمومیت با الکل یا دارو با سم زدایی درمان می شود. برخی از افراد نیز ممکن است برای پاکسازی سموم به همودیالیز نیاز داشته باشند. آزمایش های خون از جمله آزمایش‌های عملکرد کبد، عدم تعادل اسید و باز را نشان می‌دهد. آزمایش ادرار و آزمایش گاز خون نیز می تواند نشان دهد که مسمومیت چقدر جدی است.
اسیدوز متابولیک می تواند خفیف و موقت تا جدی و تهدید کننده زندگی باشد. بهترین راه برای درمان اسیدوز لاکتیک، درمان علت اصلی آن است. به همین دلیل، درمان ها متفاوت است. داروهای ضد اسید لاکتیک نیز توسط پزشک برای شما تجویز می شود.
