اسید استئاریک چیست و از کاربردهای آن چه می دانید؟
اسید استئاریک ماده ای چسبناک و سفید رنگ با بوی معتدل است که به طور طبیعی روی سطح مایع معلق می شود. اسید استئاریک یکی از انواع مفید اسیدهای چرب اشباع است. اسید چرب یک ترکیب آلی است که در بسیاری از چربی های گیاهی و حیوانی یافت می شود.
این ترکیب به طور تجاری از هیدرولیز پیه یا روغن گیاهی هیدروژنه از منابع خوراکی ساخته می شود که فرآیند تقطیر اسیدی، بخار پز و پرس تهیه می شود.
اسید استئاریک نام رایج اکتادکانوئیک اسید است. برای استفاده در صنایع غذایی اروپا به شماره E570 شناخته می شود. کاربرد اسید استئاریک در لوازم آرایشی، پلاستیک و همچنین پلاستیک های نرم و مواد شوینده اغلب رایج است.
اگرچه اسید استئاریک دارای یک گروه کربوکسیل قطبی است، زنجیره هیدروکربنیC18 با زنجیره بلند آن را غیرقطبی می کند. بنابراین در آب نامحلول است اما در حلال های غیر قطبی محلول است و به جای یونی در آب کووالانسی است. به دلیل خاصیت غیرقطبی بودن، می توان آن را در حلال های آلی مانند متانول، اتانول، کلروفرم، اتر، هگزان، اتیل استات و اتر نفتی حل کرد.
بر اساس داده های بررسی ملی سلامت و تغذیه (NHANES) غذاهای زیر حاوی اسید استئاریک بالا هستند:
در زیر منابع رایج چربی ها و روغن های حیوانی و گیاهی ذکر شده است.
معمولاً محتوای اسید استئاریک مشتق شده از چربی حیوانی (تا 30٪) بیشتر از روغن های گیاهی است. اسید استئاریک گیاهی به صورت تجاری عمدتاً از روغن نخل تولید می شود.
از آنجایی که اسید استئاریک دارای ماهیت دو عملکردی است سر قطبی آن ممکن است به یون های فلزی متصل شود و طیف گسترده ای از کاربردها را ارائه می دهد. شاخه غیر قطبی اسید استئاریک نیز محلول بوده و حاوی مواد آلی است. در نتیجه کاربرد اسید استئاریک به عنوان یک ماده دترجنت بسیار رایج است.
همچنین استفاده از اسید استئاریک در تمامی این کالاها به دلیل مقرون به صرفه بودن، غیرفعال بودن و غیرسمی بودن آن است. علاوه بر این، از آنجایی که اسید استئاریک تحت فعل و انفعالات طبیعی اسیدهای کربوکسیلیک اشباع قرار می گیرد، در نوشیدنی ها نیز استفاده می شود. از آنجایی که اسید استئاریک در برابر اکسیداسیون مقاومت می کند ممکن است برای مدت طولانی فلزات را کیلیت کند و در محلول نگه دارد.
اسید استئاریک یک چربی اشباع شده است که در رژیم های غذایی مختلف استفاده می شود. در مقایسه با کربوهیدرات ها و سایر چربی های اشباع شده، مصرف اسید استئاریک بسیار بهتر است زیرا کلسترول LDL (لیپوپروتئین‌های با چگالی کم) را کاهش می دهد که به آن کلسترول بد نیز می گویند. در چندین مطالعه نشان داده شده است که اسید استئاریک ایمن است. چربی های حیوانی منبع غذایی غالب این اسید هستند و چربی های گیاهی سهم کمی دارند (استثناء: نارگیل، کره کاکائو، روغن هسته خرما). به طور مشابه، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کاربرد اسید استئاریک باعث بیماری قلبی می شود و بر روی پروفایل چربی خون فرد در طول مصرف تأثیر نمی گذارد، وجود ندارد. بنابراین می توان آن را با خیال راحت در رژیم غذایی گنجاند و از فواید آن بهره مند شد.
اگرچه اسید استئاریک در انواع غذاها استفاده می شود، اما در طبیعت در سطوح رقیق شده وجود دارد. با این حال، اگر اسید استئاریک و منیزیم با هم ترکیب شوند، استئارات منیزیم ایجاد می شود که سمی است و در صورت مصرف می تواند اثرات منفی مختلفی ایجاد کند. این مولکول شیمیایی نیز قابل اشتعال است و در صورت گرم شدن باعث تحریک اندام های تنفسی و پوست می شود.
