همه چیز در مورد تاریخچه جوش شیرین
جوش شیرین یا بی کربنات سدیم (NaHCO3) یک جامد کریستالی سفید رنگ است ماده ای که به طور طبیعی در ذخایر معدنی، اقیانوس ها و رسوبات دریاچه ها به عنوان سنگ ترونا یافت می شود. این نمک به عنوان نمک اسیدی طبقه بندی می شود زیرا از ترکیب اسید کربنیک و باز هیدروکسید سدیم تشکیل می شود و با سایر مواد شیمیایی به عنوان یک ماده قلیایی ملایم واکنش می دهد. در دمای بالاتر از 300 درجه فارنهایت (149 درجه سانتیگراد)، جوش شیرین به کربنات سدیم (ماده پایدارتر)، آب و دی اکسید کربن تجزیه می شود.
بی کربنات سدیم همچنین در بدن انسان ساخته می شود، جایی که به حفظ pH مطلوب جریان خون کمک می کند. این ترکیب اسیدهای معده را خنثی می کند و دی اکسید کربن را از بافت بدن به ریه ها می رساند. برای کسب تاریخچه جوش شیرین در ادامه مقاله با ما همراه باشید.
جوش شیرین تاریخچه ای غنی دارد و به هزاران سال قبل می رسد. مصریان باستان از رسوبات طبیعی ناترون (مخلوطی حاوی جوش شیرین) به عنوان رنگ برای نقاشی ها، پاک کردن دندان ها و درمان زخم ها استفاده می کردند. بی کربنات سدیم توسط دو کارگر در کالج پزشکی در برلین در سال 1800 کشف شد. در آن زمان علاقه زیادی به خواص و رفتار چیزی که «هوای ثابت» (دی اکسید کربن) نامیده می شد، وجود داشت. این ماده عجیب حباب‌هایی را در مایه تخمیر آبجو تولید می کرد و با افزودن اسید به سودا (کربنات سدیم) یا خاکستر مروارید (کربنات پتاسیم) ساخته می شد و در ریه های حیوانات از جزء موجود در هوای معمولی یعنی اکسیژن ساخته می شد.
از نظر تاریخچه جوش شیرین در اواخر قرن هجدهم توسط یک نانوای نیویورکی به عنوان خمیر مایه برای پخت نان تولید شد. آنها کارخانه ای برای ساخت جوش شیرین از کربنات سدیم و دی اکسید کربن تأسیس کردند. همانطور که به راحتی در دسترس قرار گرفت، در کاربردهای بی شماری استفاده شد. در حال حاضر، حتی می توان آن را در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت نیز یافت. نشریه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) در سال 2002 نشان داد که اکثر کاربردهای جهانی بی کربنات سدیم در مواد غذایی (انسان و حیوانات) بوده است. حدود 5 درصد از کاربرد آن نیز در لوازم آرایشی و بهداشتی بوده است.
تاریخچه جوش شیرین از نظر تولید با خاکستر سودا در ارتباط است. خاکستر سودا می تواند از سنگی به نام «ترونا» استخراج می شود یا از طریق روشی به نام فرآیند «Solvay» ساخته شود که شامل وارد کردن دی اکسید کربن و آمونیاک به محلول کلرید سدیم است.
جوش شیرین با حرارت دادن تجزیه می شود و محصولات گازی و جامد تولید می کند. تولید گاز باعث می شود که جوش شیرین به یک ماده خمیر کننده در محصولات پخته شده تبدیل شود. حباب های گاز به دام افتاده به مافین ها و کیک ها بافتی سبک تر و اسفنجی تر می دهد.
جوش شیرین علاوه بر کاربرد آشکار آن در پخت و پز، مصارف خانگی و شخصی متعددی نیز پیدا کرده است. می توان آن را به دئودورانت ها، آنتی اسیدها و مواد شوینده اضافه کرد. مشخص شده است که خارش ناشی از گیاهان سمی مانند پیچک سمی و بلوط سمی را تسکین می دهد. همچنین جوش شیرین به دلیل قلیایی بودن، به خنثی کردن درد نیش زنبور که اسیدی است، کمک می کند. ماهیت کریستالی آن اجازه می دهد تا در فرمولاسیون خمیردندان استفاده شود، جایی که نه تنها به سفید شدن دندان ها کمک می کند، بلکه بهداشت کلی دندان را نیز بهبود می بخشد.
بی کربنات سدیم با توانایی خود در واکنش با اسیدها و بازها کاربردهای زیادی پیدا می کند. در نتیجه این خاصیت می توان از آن به عنوان یک ضد عفونی کننده ملایم و جاذب بو استفاده کرد. این توانایی به آن اجازه می دهد تا در حمام ها و محصولات حمام برای کمک به تمیز کردن و از بین بردن بو و به عنوان یک قارچ کش استفاده شود.
خواص فیزیکی و شیمیایی جوش شیرین به آن کمک می کند تا یک حمام با طراوت و درمانی ایجاد کند. در آب جوش شیرین یک محلول قلیایی ملایم تشکیل می دهد. افزودن بی کربنات سدیم به نمک های حمام با ایجاد یک حمام قلیایی خفیف به پاکسازی و سم زدایی پوست کمک می کند و در عین حال احساس ابریشمی در پوست ایجاد می کند که در نهایت اثری جوان کننده بر روی پوست دارد.
