انقلاب صنعتی چهارم از جمله حوزه‌هایی است که با تعریف یک پارادایم جدید، باعث تغییر رویکردها و روش‌های کار در سازمان‌ها شده است. مطالعه و بررسی نحوه ورود به صنعت 4.0، برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات اجرایی در این حوزه و بررسی پیامدهای اجرای آن از جمله مواردی است که در مطالعات الگوبرداری می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. کشورهای مختلف دنیا از سال 2012 که به‌عنوان سال آغازین دوره چهارم تحول صنعتی در جهان محسوب می‌شود، اقدامات خود جهت ورود اثربخش و کارآمد به این دوره جدید را شروع کرده‌اند. این اقدامات معمولاً با تدوین یک برنامه راهبردی و تعیین اقدامات عملیاتی و اجرایی متناظر با آن آغاز شده است، چرا که وسعتِ تاثیرگذاری و پیچیدگی اجرایی این حوزه به اندازه‌ای است که بدون برنامه‌ریزی دقیق و از پیش تعیین شده، نمی‌توان از موفقیت اجرای آن اطمینان حاصل کرد.
ورود به حوزه صنعت 4.0 در ایران همگام با سایر کشورهای جهان امری ضروری است زیرا تعلل در این امر، عواقب جبران‌ناپذیری برای کشور خواهد داشت که از آن جمله می‌توان به عدم امکان حضور در بازارهای جهانی وکاهش صادرات، کاهش بهره وری تولید، افزایش بی‌رویه هزینه‌های تولید و قیمت تمام شده، عقب‌ماندگی و ورشکستی صنایع و کاهش کیفیت محصولات و کاهش فروش اشاره کرد. از این‌رو، تدوین نقشه‌راه و برنامه اجرایی کشور برای ورود به صنعت 4.0 در دستور کار قرار گرفته است تا با همکاری و مشارکت خبرگان و شرکت‌های توانمند داخلی و بین‌المللی نسبت به آماده‌سازی صنایع و برنامه‌ریزی برای ورود به این حوزه اقدامات لازم انجام شود. انجام مطالعات الگوبرداری که در این كتاب، به آن پرداخته شده است در راستای آگاهی و کسب اطلاعات از اقدامات سایر کشورها در زمینه برنامه‌ریزی و تدوین نقشه‌راه صنعت 4.0 صورت گرفته است.
در این كتاب، 6 کشورِ آلمان، ژاپن، کره‌جنوبی، استرالیا، مکزیک و ترکیه با در نظر گرفتن شاخص‌های ساختار تولید، محرک‌های تولید، رقابت‌پذیری صنعتی و میزان دسترسی به اطلاعات به‌عنوان نمونه‌های نهایی جهت مطالعه تفصیلی و دقیق انتخاب شدند و نتایج بررسی و مطالعه مستندات مربوط به هر کشور در قالب سرفصل‌های مشخص که شامل ساختار اجرایی و ذینفعان کلیدی، مؤلفه‌‌های راهبردی، حجم سرمایه‌گذاری، منابع و روش‌های تأمین مالی، اقدامات و پروژه‌های اجرایی می‌شود، ارائه گردید.
نویسنده: پیتر اسمیت، جان پوردهناد - رهبري سازماني در انقلاب صنعتي چهارم
