چند وقت پیش برای خرید کتاب درسی توی یک کتابفروشی شلوغ؛ یک نفر درمورد نوع کتاب ها برام توضیح میداد و درحالی که میتونست همه چیز رو توی چند جمله بگه اما این قدر حرف زد، این قدر حرف زد که اگه پدرم کنارم نبود مینشستم روی زمین و از دستش گریه میگردم... :)
وقتی داشتیم برمیگشتیم به این فکر میکرد چطور یک سری ادم ها میتونن این قدر حرف بزنن، اصلا این همه کلمه رو چطور توی چند دقیقه کنار هم قرار میدن! بعد به یاد چند سال پیش افتادم که معلم فیزیکم ازم پرسید تو چطور میتونی این قدر آروم کم حرف باشی! (دبیر فیزیکم به شدت علاقه مند به حرف زدن بود و خودش از این ویژگی که داشت، خسته شده بود و من براش مثل یه موجود فضایی بودم)
برای من همیشه ارامش و شادابی در جایی دنج و آروم، با کمی عطر قهوه و چایی و کتابایی که دوست دارمِ و به اصطلاح جز افراد کم پیدای جمع هستم.
هرکسی یک مدل شخصیتی داره، ولی بدی این موضوع اینه که افراد پرحرف بیشتر مورد قبول جمع هستند و برخلافش، افراد کم حرف حتما مشکلی دارند که نمیتونن زیاد صحبت کنند.
درحالی که این موضوع فقط به نوع شخصیتی افراد بر میگرده و کمتر خانواده ها و دوستانی میتونن این شخصیت رو درک کنند.
به هرحال امیدوارم همه در کنار افرادی با احساسات پاک و خوب قرار بگیرند که درکشون کنند :))
