چند وقت بود روی آورده بودم به کار های بیهوده ای همچون بازی ویدیویی...
دلسرد و بی انگیزه شده بودم و هر کاری می کردم،به هیچ کار مفیدی میل پیدا نمی کردم.
نهایتا ربع ساعت!
بعدش دوباره میل شدید به کار بیهوده... و خسته از هر کار مفید همچون مطالعه!
البته از صبح تا ظهر کار می کردم ها! ولی بقیه روز علاف بودم و در حال زجر کشیدن از بیهوده کاری هام.
تا اینکه بعد از نماز مغرب بهم الهام شد که:
اگه می بینی کل روز تنبلی،علتش اینه که نسبت به نماز تنبلی...به نماز دل نمیدی که به هیچ کاری دل نمیدی... کیفیت نمازت پایینه که کیفیت کل زندگی ات پایینه...به نماز انگیزه نداری که کل روز بی انگیزه ای...
مگه یادت رفت که امام علی(ع) فرمود: تمام اعمال تو تابعی از نماز توست.
آره...همینه...همیشه بعد از یه عالمه حس خوب،تلاش،پشتکار و موفقیت،سست و بی انگیزه می شدم و روی می آوردم به بیهوده کاری...چون حاشیه ها منو از نمازم غافل می کردن...از اصل کار...
چنان شوقی در من به وجود اومد که نماز عشاء رو با عشق و حضور و نهایت کیفیت خوندم! دلم می خواست آتیش بگیره!بمب انگیزه شدم!
