هنگامی که هر روان کننده ای در برابر نیروهای تغییر شکل دهنده مقاومت نشان می دهد، ویسکوزیته روان کننده نامیده می شود.
روغن روانکاری خوب به روغنی گفته میشود که ویسکوزیته کافی را در دماهای بالاتر حفظ کند. در دماهای پایین تر نیز نباید خیلی چسبناک باشد. برای رانندگی در سرعتهای بالا، روانکنندهها و یا روغن موتور با ویسکوزیته کم پیشنهاد میشوند.
نقطه اشتعال روغن حداقل دمایی است که در آن بخار به اندازه کافی از خود خارج می کند تا هنگامی که شعله برهنه به سطح آن نزدیک می شود. نقطه اشتعال به صورت لحظه ای تشکیل شود. در حالی که نقطه آتش پایین ترین دمای روغن است، جایی که به طور مداوم می سوزد.
برای جلوگیری از احتمال آتش سوزی، نقطه اشتعال روغن باید بالاتر از دمایی باشد که احتمالاً روی سطوح مالشی ایجاد می شود. به طور کلی نقطه آتش از نقطه اشتعال بالاتر است. تفاوت بین نقطه اشتعال و نقطه آتش باید 18 درجه سانتیگراد باشد.
روغن روانکاری در اثر تبخیر زمانی که برای ساعات طولانی در معرض دمای بالا قرار می گیرد، وزن خاصی را از دست می دهد. این از دست دادن به عنوان "تلفات ناشی از تبخیر" شناخته می شود. مصرف روغن با فراریت بالا در دماهای کاری معمولی به طور قابل توجهی افزایش می یابد، به همین دلیل فراریت کم همیشه برای روان کننده ها پیشنهاد می شود.
پایداری روغن برای مقاومت در برابر اکسیداسیون است که باعث تولید اسید و لجن می شود. روغن موتور با کیفیت خوب باید پایداری بالایی داشته باشد.کربن آزاد یا هیدروکربن هایی که در دمای بالا به کربن تجزیه می شوند، باقیمانده نامحلول نامیده می شود. روغن روانکاری با کیفیت خوب نباید هیچ گونه باقیمانده نامحلول داشته باشد.
امیدوارم اطلاعات بالا به شما کمک کند تا یک روغن موتور و به طور کلی روان کننده مناسب برای ماشین های خود را انتخاب کنید.