نگاهی کوتاه بر حواشی آموزش غیر‌حضوری
در خبرها شنیده‌ایم که مانی هاشمی نوجوان ۱۴ ساله اهل روستای شمشیر از توابع پاوه چند روز پیش در حین کولبری دچار حادثه شد. این نوجوان برای تهیه گوشی هوشمند مدتی است که به کمک مادر رفته تا از پس هزینه بالای گوشی هوشمند برآید. مانی می خواست با کولبری برای خود و خواهرش گوشی هوشمند بخرد. آن ساعتی که مانی برای کولبری استرس دارد، همسن و سال‌های او در خواب و استراحت هستند.
مادر و فرزند کوله‌های بار را به پشت می‌گرفتند و آنها را از مرز می‌گذراندند، ولی در آخرین سفر، مانی دچار حادثه شد. مادر مانی می‌گوید: «مانی از دو سال پیش یعنی از سن ۱۲سالگی من را همراهی می‌کرد. این‌بار به پسرم گفتم که مدرسه‌ها شروع شده و همراهم نیاید، اما مانی قبول نکرد. مانی و خواهرش برای گذران سال تحصیلی باید از «برنامه شاد» استفاده می‌کردند و گوشی هوشمند نداشتند. من هم توان مالی خرید گوشی نداشتم. به همین دلیل، مانی گفت همراهم می‌آید و کار می‌کند تا بتواند برای خودش گوشی هوشمند بخرد. او با بیان اینکه من هر روز برای کولبری به آن‌طرف مرز می‌روم، عنوان می‌کند: «چاره‌ای جز کولبری ندارم. مستأجر هستم، علاوه بر پول اجاره‌خانه سایر هزینه‌های زندگی و بازپرداخت اقساط وامی که به دلیل زلزله گرفتم هم، هست، به همین دلیل مانی با من همراهی می‌کند. به همه بگویید کولبری شغل نیست، درد و عذاب و رنج است.»
با شیوع ویروس کرونا، زندگی همه مردم جهان با محدودیت‌هایی مواجه شد. این ویروس همه‌گیر روی همه ابعاد زندگی مردم جهان تأثیر گذاشته است. یکی از حوزه هایی که باید به آن توجه بسیاری شود؛ کودکان هستند و مدارس از حساس‌ترین مکان هایی است که باید برای بازگشایی آنها برنامه‌ای دقیق و منظم تعریف شود تا کودکان در کمال سلامتی و آرامش به تحصیل بپردازند. با شروع سال تحصیلی تصمیم بر آن شد که آموزش در مدارس به صورت حضوری و غیر حضوری دنبال شود. در پی این تصمیم، بسیاری از کودکان شرایط لازم جهت آموزش غیر حضوری را ندارند، کودکانی چون مانی هاشمی، که برای تهیه گوشی هوشمند به کار روی آورده‌اند و جان خود را به خطر انداخته تا بتوانند در کلاس‌های مجازی حاضر و به تحصیل خود ادامه دهند.
صدها کودک مانند مانی هستند که به دلیل مسائل مالی نمی‌توانند از برنامه شاد و گوشی‌های همراه برای درس خواندن استفاده کنند. موضوعی که مطرح می‌شود این است؛ زمانی که دولتمردان برای تحصیل و مدرسه رفتن کودکان برنامه‌ریزی می‌کنند؛ آیا پاسخگوی مشکلات مالی و اتفاق‌هایی چون حادثه سقوط مانی هستند؟!
