آرتریت لگن یکی از علل شایع درد، سفتی و محدودیت حرکت در مفصل ران است.
باسن وزن بالاتنه شما را تحمل می کند و به شما امکان حرکت می دهد. آرتریت لگن دردناک است و می تواند تحرک و توانایی شما را برای داشتن یک زندگی کامل و فعال محدود کند. کلینیک تخصصی دکتر حسین حاجی تقی، طیف وسیعی از درمان ها را برای کاهش درد، بهبود حرکت مفصل ران و بازگرداندن کیفیت زندگی شما ارائه می دهد.
هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، اما فیزیوتراپی تخصصی، داروهای ضد التهاب و تزریق استروئید می تواند برای بسیاری از افراد تسکین دهنده باشد. اگر این درمان ها کمک نکردند، جراحان متخصص ارتوپدی می توانند برای تعویض مفصل ران شما با یک پروتز پیشرفته اقدام کنند و به شما کمک کنند تا تناسب اندام، تحرک و اعتماد به نفس خود را به دست آورید.
افزایش سن، ضربه و شرایط التهابی همگی می توانند باعث آرتریت شوند. بیشترین علت آرتروز مفصل ران در اثر استئوآرتریت ایجاد می شود که نتیجه ساییدگی و پارگی پیشرونده است. با این حال، شرایط التهابی مانند آرتریت پسوریاتیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت روماتوئید نیز می تواند باعث درد و سفتی در مفصل ران شود.
در یک لگن سالم، غضروف سطوح توپ و کاسه را می پوشاند. به عنوان یک ضربه گیر عمل می کند و به استخوان ها اجازه می دهد به نرمی روی یکدیگر حرکت کنند. در مفصلی که دچار آرتروز، غضروف به تدریج تحلیل می‌رود، نازک و ناهموار می‌شود. فضای مفصل پر از مایع به مرور باریک می شود، به طوری که استخوان ران شروع به ساییدن در برابر لگن می کند. حرکت فرد ناخوشایند می شود، توده های استخوانی یا خار تشکیل می شوند و مفصل می تواند برای همیشه آسیب ببیند.
استئوآرتریت لگن
استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصل است، به این معنی که باعث آسیب تدریجی مفصل می شود. این شایع ترین شکل آرتریت مفصل ران است و می تواند مفاصل دیگر را تحت تاثیر قرار دهد. استئوآرتریت لگن معمولاً در اثر ساییدگی ناشی از افزایش سن ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. تجزیه غضروف منجر به درد و التهاب می شود. استئوآرتریت لگن ممکن است در برخی افراد به دلیل شکل نامنظم استخوان های تشکیل دهنده مفصل ران سریعتر ایجاد شود. به عنوان مثال، اگر قسمت‌های توپ و حفره مفصل ران کاملاً داخل هم قرار نگیرند، ممکن است به یکدیگر ساییده شوند و در نهایت منجر به آرتروز شود. این اتفاق معمولا در افراد مبتلا به دیسپلازی مفصل ران شایع تر است، زیرا حفره مفصل ران برای حمایت از توپ استخوان ران بسیار کم عمق است. در نتیجه فشار غیرطبیعی بر غضروف وارد می شود و باعث از بین رفتن زودرس غضروف می گردد.
آرتریت روماتوئید لگن
آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری ناشی از حمله سیستم ایمنی به بافت های سالم در مفاصل، از جمله لگن است. این باعث التهاب غشای سینوویال، کپسول اطراف مفصل ران می شود. سلول های التهابی موادی را آزاد می کنند که به مرور زمان غضروف ران را تجزیه می کند. RA معمولاً ابتدا مفاصل کوچکتر مانند مچ دست و انگشتان را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است تا زمانی که علائم ایجاد نکند در لگن قابل توجه نباشد.
آرتریت پسوریاتیک لگن
آرتریت پسوریاتیک نوعی آرتریت است که می تواند در افراد مبتلا به پسوریازیس ایجاد شود، یک بیماری پوستی خود ایمنی که همچنین می تواند باعث التهاب در مفاصل، از جمله لگن شود. با گذشت زمان، التهاب درمان نشده می تواند منجر به آسیب مفصل شود. آرتریت پسوریاتیک لگن، یک بیماری مزمن است و ممکن است قبل یا بعد از بروز علائم پوستی آشکار، پسوریازیس ایجاد شود.
آرتریت لگن پس از ضربه
آسیب یا ضربه به لگن، مانند شکستگی لگن، ممکن است منجر به ایجاد آرتریت در مراحل بعدی زندگی شود. ضربه هایی مانند زمین خوردن، آسیب های ورزشی و تصادفات رانندگی می تواند به غضروف آسیب برساند. در حالی که خود آسیب ممکن است بهبود یابد، آسیب غضروف و هر گونه تغییر در تراز یا آناتومی مفصل ران می تواند سال ها بعد به آرتروز منجر شود.
آرتریت هیپ به دلیل نکروز آواسکولار
نکروز آواسکولار زمانی اتفاق می افتد که استخوان منبع خون خود را از دست می دهد و شروع به فروپاشی می کند. در لگن، نکروز آواسکولار ممکن است در سر استخوان ران (قسمت توپی مفصل ران) ایجاد شود. با از بین رفتن بافت استخوان، استخوان ران فرو می ریزد و شکل خود را از دست می دهد که در نهایت منجر به آرتریت شدید لگن می شود.
شایع ترین علامت آرتریت مفصل ران درد است. ناراحتی را می توان در کشاله ران، قسمت بیرونی ران یا داخل باسن احساس کرد. این درد اغلب در صبح شدیدتر است و ممکن است با حرکت فرد کاهش یابد، هر چند دوره‌های ورزشی شدید یا طولانی معمولاً اوضاع را بدتر می‌کند.
همانطور که آرتریت لگن ایجاد می شود، سفتی مفصل ران بیشتر می شود و دامنه حرکتی کاهش می یابد. ممکن است راه رفتن دشوارتر شود و فرد دچار لنگی شود. درد اغلب در طول زمان پیشرفت می کند، تا جایی که لگن در هنگام استراحت هم درد دارد و فعالیت های اجتماعی، کار و خواب را مختل می کند.
از مهمترین عوامل ایجاد التهاب مفصل ران و لگن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سن: با افزایش سن احتمال پوکی استخوان در افراد زیاد است و در نتیجه احتمال بروز آرتریت لگن را بالا می برد.
چاقی: افزایش وزن و چاقی یک عامل مهم در ایجاد بروز آرتریت است زیرا فشار بیش از حد به مفاصل وارد می کند.
بیماری: بیماری های مادرزادی یا مشکل و نقص در غضروفی که وظیفه اصلی آن کاهش اصطکاک در مفاصل ران است و به عنوان ضربه گیر عمل می کند یکی دیگر از عوامل التهاب این مفصل است.
اقدامات خود کمکی: اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می تواند فشار روی لگن شما را کاهش دهد و حرکت را آسان تر کند. اصلاح فعالیت ها، استفاده از وسایل کمکی راه رفتن و مصرف منظم داروهای ضد التهابی نیز می تواند درد را کاهش داده و تحرک را بهبود بخشد.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست های متخصص می توانند برنامه ای از تمرینات را برای بهبود حرکت و عملکرد لگن تنظیم کنند.
تزریق استروئید: متخصص شما می تواند برای کاهش التهاب و کاهش درد، استروئیدها را به لگن تزریق کند. اثرات موقتی هستند و برای جلوگیری از آسیب احتمالی مفصل، نمی توان بیش از سه تزریق در هر لگن استفاده کرد.
اگر درمان‌های محافظه‌کارانه منجر به تسکین درد نشود، جراحان ارتوپد برای تسکین درد، کاهش سفتی و بازگرداندن حرکت مفصل ران جراحی تعویض مفصل ران را تجویز می کنند.
تعویض مفصل ران شامل برداشتن سطوح مفصلی آرتریت و جایگزینی آن با یکی از جدیدترین دستگاه های مصنوعی است. تعویض مفصل ران باعث تسکین فوری درد می شود. بعد از عمل اکثریت بیماران، حرکتی عالی دارند و از نتایج بسیار راضی هستند.
