مهربانی یعنی انتشار احساس خوب ، قدردانی از هرکسی که کاری رو بانیت خوب انجام میده ، احترام به سلیقه و شخصیت دیگران ، اگر نمی تونیم به کسی کمک کنم حداقل باعث آزارش نشیم ، بخشیدن کسی که بعداز یه کدورت با دل ِ باز سمتت میاد ، پر نکردن ذهن و روح دیگران از دردها ، گرفتاری های خودمون ، فقط برای خالی شدن خودمون.
مهربون باشیم به این فکرکنیم که دنیا ارزشش و نداره که ما دیگران رو اذیت کنیم. میگن همه عالم مثل یه زنجیر بهم پیوسته هست و از هرکاری میکنیم تاثیرمی گیریم. اگر حال بد رو به کسی انتقال بدیم چیزی جز حال بد نصیبمون نمیشه شاید توی یه زمان دیگه و باشکل و ظاهردیگه .البته یه وقتایی امتحان خداست یه وقتایی راهی برای رشد و...اما من به تازگی شاهد اینم و هم برای خودم هم برای دیگران. برای این قانون از خدا همیشه ممنونم.توی یکی از پست هام که حذف کردم نوشته بودم کسی از مشکلاتم لذت میبره ، فکرشو شایدنمیکرد اماحالا برای خودش همون مشکل پیش اومده ، اولش دلم و تاریکی گرفت وبی تفاوت شدم چون وقتای که اذیتم کرد شکستم وگریه کردم . اما بعدش گفتم خدایا کمک کن که اینو بفهمیم این قانون ساده که توی موقعیت های مختلف و پیچیده برای هرکسی پیش میاد اینکه هرچه کنی به خودکنی...
کاش لحظه های زندگی دیگران رو حرف ها یاکارهامون انقدتحت تاثیرنذاریم.
امیدوارم خدا بهم نشون بده و کمک کنه واسه تصمیمات مهمی که باید بگیرم .
