بدیهی نمایی مسئله چای و به ظاهر اهمیت حیاتی نداشتن آن ممکن است معتقدان آتشین مزاج التزام در نویسندگی را بر علیه من بشوراند. من سرزنش های این دسته را به جان می خرم. نه به خاطر آنکه آدم کله شقی هستم که هستم. چون دلایل کاملا محکمی را در اختیار دارم که پرداختن به موضوع چای را یک امر کاملا متعهدانه و از مسئولیت های حیاتی نویسنده به شمار می آورد. اگر اتفاقا آقای سارتر حاضر است تمام ادبیات بشری را در یک طزف بگذارد و مثلا قرصی نان را طرف دیگر و با وجدانی آسوده و با سری افراشته تمام ذخایر ادبی بشر را فدای آن قرص نان سازد، پیروان ایرانی ایشان دیگر نباید مرا سرزنش کنند. چون که یک فنجان چای به میزان مواد قندی که همراه آن مصرف می شود به طور متوسط نزدیک به سی کالری وارد بدن می‌کند با یک حساب سرانگشتی، این سی کالری ( در قیاس با قرص نانی ) به تمام ذخیره مقاله نویسی بشر از ابتدای خلقت تا امروز می ارزد.
قسمتی از مقاله اندر آداب چای نوشی
(قاسم هاشمی نژاد)
