زهره واثقی
زهره واثقی
خواندن ۴ دقیقه·۲ سال پیش

دوست خیالی در بزرگسالی

تحقیقات نشان می دهد که دوستان خیالی می توانند به تقویت مهارت های اجتماعی کودکان کمک کنند.

در ابتدا چند سوال مطرح می شود:
  • وقتی بچه ها بزرگ می شوند و دوستان خیالی شان ناپدید می شوند چه اتفاقی می افتد؟
  • آیا دوست خیالی  بر فرزند ما در دوران نوجوانی یا بزرگسالی تأثیر گذاشته است؟
  • و اگر در بزرگسالی به داشتن دوستان خیالی ادامه دهید چه اتفاقی می افتد؟
اکثریت قریب به اتفاق تحقیقات در مورد دوستان خیالی به کودکان خردسال نگاه می کنند، زیرا در این زمان احتمال بیشتری وجود دارد که این همبازی ها ظاهر شوند. اما محققان شروع به بررسی تأثیر دوستان خیالی دوران کودکی در نوجوانی و بزرگسالی کرده‌اند.
دوستان خیالی در دوران کودکی به عنوان موجودات نامرئی طبقه بندی می شوند که کودک به آنها ذهن یا شخصیت می دهد و بیش از سه ماه با آنها بازی می کند.
بسیار نادر است که بزرگسالان همراهان خیالی داشته باشند. اما چند نوع رفتار وجود دارد که می‌توان آنها را نوعی دوستی خیالی در نظر گرفت.
برای مثال، نویسندگان بزرگسال را می توان به عنوان خالقان پرکار دوستان خیالی در قالب شخصیت ها دید.
این به این دلیل است که شخصیت‌های آن‌ها شخصیت‌ها و ذهن‌های مخصوص به خود را دارند و نویسندگان اغلب شخصیت‌های داستان خود را از جایگاه آن دوست خیالی گزارش می‌دهند تا در نوشتن مطلب خود توفقاتی حاصل نمایند. .
تولپاها، اشیایی که از طریق قوای روحی یا ذهنی در عرفان ایجاد می شوند، نوعی دوست خیالی نیز هستند.

مهارت های اجتماعی در نوجوانی

تحقیقات نشان داده است که اثرات مثبت داشتن دوستان خیالی در کودکی تا بزرگسالی نیز ادامه دارد.
مشخص شده است که نوجوانانی که همبازی های خیالی خود را به یاد می آورند از سبک های مقابله ای فعال تری استفاده می کنند.
حتی نوجوانانی با مشکلات رفتاری که در دوران کودکی دوستان خیالی داشتند، در دوران نوجوانی مهارت‌های مقابله بهتر و سازگاری مثبت‌تری داشتند.
دانشمندان فکر می کنند که این می تواند به این دلیل باشد که این نوجوانان توانسته اند دنیای اجتماعی خود را با تخیل تکمیل کنند تا اینکه درگیر روابط با همکلاسی ها باشند.
همچنین ممکن است به این دلیل باشد که دوستان خیالی به کاهش تنهایی این نوجوانان کمک می کنند.

خلاقیت و توهم

در همین حال، بزرگسالانی که دوستان خیالی داشتند، گزارش می‌دهند که خلاق‌تر و تخیلی‌تر از کسانی هستند که نداشتند.
همچنین می دانیم که آنها در توصیف صحنه ای که در تخیل خود ساخته اند بهتر عمل می کنند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها برای شروع با تخیل تر بودند و یا اینکه بازی با یک دوست خیالی در دوران کودکی به تقویت چنین قابلیت هایی کمک کرده است.
همچنین اختلافات دیگری در نحوه دیدن و تعامل بزرگسالان با دنیای اطرافشان وجود دارد که دانشمندان فکر می کنند از بکاربردن تخیل در بازی با یک دوست نامرئی در کودکی ناشی می شود.
مثلا بزرگسالانی که دوستان خیالی داشتند بیشتر با خودشان صحبت می کنند،تصور می‌شود که  وقتی کسی واقعی در اطراف آنها نیست، راحت‌تر صحبت می‌کنند.
جالب اینجاست که تحقیقات نشان داده است که صحبت کردن با خودتان می تواند نشانه ای از عملکرد شناختی و خلاقیت بالا باشد.
بزرگسالانی که در کودکی همراهان خیالی داشتند ممکن است به دیدن چیزهایی که واقعاً وجود ندارند عادت کنند و آنها را برای مردم توضیح دهند.
به همین دلیل، به دوستان خیالی به عنوان نوعی توهم نگریسته می شود که توسط کودکان در حال رشد، عادی تجربه می شود.
مهمتر از همه، بچه ها می دانند که این دوستان واقعا واقعی نیستند. بزرگسالان نیز می توانند در هنگام خواب عمیق یا بیرون آمدن از خواب عمیق، تجارب توهم داشته باشند.
ما گاهی اوقات چیزهایی را می‌بینیم یا می‌شنویم که در آنجا نیستند، مثلاً در گوشه‌ی چشم‌مان ،چون می‌دانیم این ذهن ماست که ما را فریب می‌دهد.
من و تیم من بررسی کردیم که آیا افرادی که در کودکی دوستان خیالی داشتند نیز چنین تجارب توهم را گزارش می کنند یا خیر؟ جالب اینجاست که مطالعه ما نشان داد که واقعاً همینطور است.
نکته مهم این است که این افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به روان پریشی یا اسکیزوفرنی نبودند، فقط احتمال بیشتری داشت که اشکال رایج توهم داشته باشند.
همچنین ما تجربیات ادراکی دیگری مانند افکار و ایده های غیر معمول و همچنین علائم افسردگی را نیز بر روی این افراد آزمایش کردیم. اما افرادی که دوستان خیالی داشتند، این ترکیب از علائم را نشان ندادند.
جالب است بدانید این تجربیات، همراه با توهمات شدیدتر، می تواند افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اسکیزوفرنی قرار دهد.

بنابراین، در حالی که ما چیزهای زیادی در مورد دوستان خیالی دوران کودکی و تأثیرات مثبتی که می‌توانند داشته باشند، می‌دانیم، هنوز چیزهای زیادی در مورد دوستان خیالی و اینکه چگونه تجربیات دوران کودکی ما با آنها ممکن است باعث شود دنیا را متفاوت ببینیم، وجود دارد.

پیشنهاد ما برای مطالعه بیشتر

دوست خیالی چیست؟


دکتر زهره واثقی رواندرمانگر ،روانشناس و مشاور کودک ، خانواده و زوج درمانگر
دکتر زهره واثقی رواندرمانگر ،روانشناس و مشاور کودک ، خانواده و زوج درمانگر


دوران کودکیخیالیدوست خیالیمشاوره کودک و نوجوان
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید