چهار روش درماني براي افراد مبتلا به خشكي دهان وجود دارد:
۱) درمان پيشگيري كننده
۲) درمان نشانه اي
۳) تحريك موضعي (Local) و يا تاپيكال (Topical)
۴) تحريك سيستميك غدد بزاقي
در صورت وجود بيماريهاي سيستميك درمان بيماري نيز از جمله روشهاي درماني محسوب مي گردد
۱) درمان پيشگيرانه:
• فلورايد تراپي يكي از روشهاي پيشگيري كننده پوسيدگيهاي دنداني ناشي از خشكي دهان مي باشد. متناسب با شدت بيماري روش و ميزان مصرف فلورايد از روزانه تا هفتگي متفاوت مي باشد.
• بيمار مبتلا بايد از وضعيت بهداشت دهاني خوبي برخوردار بوده و هر چهارهفته توسط دندانپزشك معاينه شود. كاهش فعاليت بزاق ممكن است موجب افزايش رمينراليزاسيون و سرعت نابودي ساختارهاي دنداني شود.
• استفاده از محلولهايي كه موجب رمينراليزاسيون مي شود در چنين اشخاصي مي تواند مفيد باشد.
• عفونتهاي دهاني از جمله كانديدياز در اين بيماران شايع است ودر چنين مواردي داروهاي ضدقارچ بايد مصرف شود.
۲) درمان نشانه اي:
• بهترين درمان نشانه اي نوشيدن آب است.
• انواعي از ژلها و محلولها براي اين بيماران وجود دارد.
• بيماران بايد از خوردن غذاهاي پرادويه، الكل و پرشكر كه به راحتي به مخاط آسيب مي زند دوري كنند.
• مصرف Vit.E و كرمهاي مرطوب كننده نيز توصيه مي شود.
• استفاده از بزاق مصنوعي نيز توصيه مي شود ولي در بيماراني كه هيچ فعاليت بزاقي ندارند چندان مفيد نيست.
۱. تحريك موضعي:
• تحريك غدد بزاقي از طريق جويدن و يا چشيدن مواد شيرين و ترش به راحتي انجام مي شود. همراهي اين دو روش در افرادي كه غدد بزاقي نيمه توانا دارند مفيد است.
• تحريك الكتريكي نيز عليرغم عوارض نامساعد خود گاهي اوقات مفيد مي باشد.
يك ولتاژ متوسط در زبان و كام مي تواند موجب تحريك توليد بزاق در افراد مبتلاء به خشكي دهان شود.
۲. تحريك سيستميك:
داروهاي محرك ترشح بزاق متنوعي كشف شده اند كه چهار مورد آنها مفيد و مؤثر و بدون عوارض جانبي شناخته شده اند که عبارتند از :
• برم هگزين Bromhexine
• آنتولتريتيون Anetholetrithione
• پيلو كارپين هيدروكلرايد (HCL) Pilocarpine Hydrochloride
• سويملين HCI (Cevimeline HCI)
