این شعر لکی با آغازی بهاریه و انتهایی عرفانی و ولایی از شاعر لرستانی ملا منوچهر کولیوند است تا این بیت مقصدم کی ژه بهارن کی ژه نوروز و نگارن حیدر دلدل سوارن حامی روژ شمار
که مشخص می شود مقصود شاعر حیدر کرار صاحب ذوالفقار امام علی (ع) است:
شمس زرین بال زرین،با فروغ و فتح فرین فوق و فرق و شرق گرین صبحدم هات ئو دیار
بی وه تسخیر سلیمان کوه و کش دشت و بیابان اژ زمین تا قاف خندان بی دماغ روزگار
پرتو نوری نمانا در بسیط دهر شانا چوی صف اسلام مانا بشکنی خیل کفار
لشگر چین و فرنگی منهزم دا جیش جنگی دا قرار بی درنگی اژ حبش تا زنگبار
رومیان اژ فتح روسی دا بنای تول و کوسی جشن و عیشی چوی عروسی اژ صغار و اژ کبار
تازه بزمی په ی وه په ی هت مجلس ارباب کی هت بانگ عود و نای و نی هت ارغنون غمگسار
سطوت گشتاسبی سن اژ حمه ل تا تخت بهمن بعد اژ گز تهمتن در گز اسفندیار
مجلسی آماده دیرم عیش و نوشی ساده دیرم فصل گل من باده میرم گلشن و گل در کنار
رحمت حق بر مزیدا ، باد نوروزی وزیدا دی لب حسرت گزیدا ریخت یخ به ن اژ مخار
بوی گل هت بر مشامم اژ گل و مل مست کامم باده ی احمر له جامم بی خود و دل بی قرار
اژ صبا سنبل مکی هم ،خوی له برگ گل چکی هم اژ گل و مل می مه کی هم باده خوار میگسار
ژاله اندر روی لاله کرده روی لاله واله همچو می اندر پیاله بر لبان باده خوار
دشت کشتی گل سرشتی دیبه اردیبهشتی گل کنشتی گل ورشتی گل نما و گل عذار
گل چلاله، گل کلاله، گل پیاله، گل گلاو گل عبیر و گل وه عنبر ،گل چنی مشک تتار
گل وه دلجو گل وه مینو گل اشدبو گل سبو گل وه عین و گل وه ابرو گل گلو گل وه عیار
گل بدخشان گل درخشان گل زرافشان گل فشان گل وه ریحان گل وه مرجان گل وه رضوان گل قطار
گل وه احمر گل وه اصفر گل وه زیور گل وه فر گل وه ابیض گل وه اسود گلبن وه هم گل عذار
لاکی و لولا و لیلوشوخ وشیدا و اشدبو نار و نارنگی و لیمو شو بو شش پر مدار
قرمز و میوی و ماوی ابیضی آوی سراوی پر طاووس طراوی چتر و چیمان و چنار
ارغنون و یاسمن گل سوسن و نسرین و سنبل نرگس شوخ و قرنفل گل شقایق داغدار
چهره ی گل در تولا در هوای مدح مولا اژ فر فردوس والا روضه ی خرم بهار
مقصدم کی ژه بهارن کی ژه نوروز و نگارن حیدر دلدل سوارن حامی روژ شمار
شاه هفت اقلیم خاور نوربخش هفت کشور یاور و یار پیمبر دست فضل کردگار
وه ر ژه موجودات هستی بازوی عفریت بستی بار مشکل گسستی عام اژ چندین هزار
مرتضی بر دوست و دشمن ناجی سلمان ژه ارژن سر ژه عمر عبدود کن عنترت کرد وه دو پار
جلوه ی دین مبینن عین ایمان و یقینن پشت دین حبل المتینن عروة الوثقی تار
اژ ازل مقصود آدم نقطه ی توحید اکرم بای بسم الله اعظم بر تو هت عنوان کار
والی والا علیاً نور ایمان را جلیاً لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
خاصه ی صهر پیمبر شوهر زهرای اطهر والد شبیر و شبر ضیغم پروردگار
صانع موصوف نامی مکه مولود مقامی تو غلامان را غلامی خسروان را افتخار
خانه زاد مال قدرت نقش پا مُهر نبوت ریخت اصنام اژ صلابت تا صمد بی آشکار
مکه مروه منائی زمزم اژ خنجر سنائی اژ تو ثابت بی خدائی حق ژه تیغت پایدار
مر مرا هادی علین دولت و شادی علین حُسن و آبادی علین احسن اژ ئو دوستدار
ساقی کوثر علین مظهر داور علین بر سران افسر علین شیر نیر کردگار
شاه انس و جان علین منبع ایمان علین قدرت یزدان علین ضیغم اژدر شکار
تاج پیغمبر اغنثی شیعیان پرور اغنثی در ژه خیبر کن اغنثی شهسوار نامدار
حیدر صفدر اغنثی فاطمه شوهر اغنثی شافع محشر اغنثی دُرٌ خاص شاهوار
ای شه لولاک ادرک ضیغم چالاک ادرک نور ذات پاک ادرک خاکیان را زینهار
حامی احباب انسان وجه فتح الباب انسان مالک و ارباب انسان اژ صغار و اژ کبار
وجه حق بی کیف و کم بین در حدوث و در قدم بین ناجی کشتی ژه یم بین قاسم جنات نار
من که مداح لکیکم فقراً فخری مسلکیکم بر درت چوی کُپَکیکم حاجتی دیرم برآر
