سوئد یا سویدن با نام رسمی پادشاهی سوئد کشوری است در شمال اروپا در شبه‌جزیره اسکاندیناوی. از غرب با کشور نروژ، از شمال شرق با کشور فنلاند، از شرق با خلیج بوتنی، از جنوب شرقی با دریای بالتیک و از جنوب غربی با کشور دانمارک همسایه است. پایتخت و بزرگترین شهر این کشور استکهلم است. کشوری با جمعیت 10/42 ملیون نفر و رتبه 7 شاخص توسعه انسانی و تولید ناخالص داخلی بالا با مشکلی به نام بی خانمانها روبرو است. در آمار این کشور آمده است:
سوئد به خاطر دولت رفاه سخاوتمندانه اش معروف است. با این حال، بی خانمانی در سوئد یک نگرانی در حال افزایش است. سوئدی ها نسبت به سایر کشورهای اروپایی نسبت بیشتری از درآمد قابل تصرف خود را صرف مسکن می کنند و این رقم به سرعت در حال افزایش است. کمبود مسکن ارزان قیمت و افزایش جمعیت منجر به بحران مسکن و افزایش بی خانمانی شده است. تعریف بی خانمانی در سوئد به چهار دسته تقسیم می شود:
1. بی خانمانی "حاد".
2. مراقبت نهادی و طولانی مدت.
3. مسکن بلند مدت در مسکن ثانویه
4. مسکن ناامن.
مراقبت نهادی و طبقه بندی مسکن راه حل های بلند مدت مسکن راه حل های کوتاه مدت مسکن ناامن دولت سوئد هر شش سال یکبار یک نظرسنجی ملی برای تجزیه و تحلیل روند بی خانمانی انجام می دهد. این نظرسنجی گزارش داد که 33269 نفر در سال 2017 بی خانمان بوده اند. از آخرین گزارش در سال 2011، بی خانمانی حاد از 4500 نفر به 5935 نفر افزایش یافته است و کسانی که در راه حل های بلند مدت مسکن از 13900 به 15838 نفر افزایش یافته است.
چه کسانی در برابر بی خانمانی آسیب پذیرتر هستند؟ زنان به طور فزاینده‌ای در مقایسه با مردان مستعد بی‌خانمانی هستند. بیش از یک سوم بی خانمان ها در سوئد دارای فرزندان زیر 18 سال هستند که در نتیجه حداقل 24000 کودک دارای والدین بی خانمان هستند. اکثریت والدینی که با بی خانمانی دست و پنجه نرم می کنند، دلیل اصلی را داشتن درآمد بسیار پایین برای مستاجر شدن در بازار مسکن معمولی عنوان کردند. این عامل آنها را مجبور به ورود به بازار ثانویه و موقعیت‌های بلندمدت، اما ناامن مسکن می‌کند. در سال‌های اخیر، هجوم زیادی از مهاجران از جمله پناهندگان به افزایش بی خانمانی در سوئد کمک کرده است. حدود 43 درصد از افرادی که بی خانمان هستند در کشوری غیر از سوئد متولد شده اند. سوئد بالاترین نرخ بی خانمانی را به ازای هر 1000 نفر در اسکانداناوی دارد. افراد بیشتری به دلیل اخراج، بیکاری ناگهانی یا قطع رابطه بی خانمان می شوند تا به دلیل مسائل مربوط به سلامت روان یا سوء مصرف مواد.
از آنجایی که بیش از 20 درصد از بی خانمان ها به خدمات اجتماعی اضافی در کنار مسکن نیاز ندارند، به هیچ وجه حمایت نمی شوند. بزرگترین عامل بی خانمانی در سوئد، بحران مسکن است. بحران مسکن کمبود مسکن در دسترس و مقرون به صرفه در سوئد به خصوص در شهرها وجود دارد. در سال 2017، 88 درصد از شهرداری ها کمبود مسکن را گزارش کردند. زمان انتظار برای یک آپارتمان به طور قابل توجهی در طول زمان افزایش می یابد، و تقریباً تضمین یک آپارتمان اجاره ای غیرممکن است. یکی از دلایل کمبود این است که ساخت و سازهای جدید با جمعیت رو به رشد سازگار نیست. تولید مسکن عمومی جدید یا آپارتمان های اجاره ای به دلیل هزینه زمین، کارگران و مصالح کم است.
به دلیل تقاضای بسیار بالا، هزینه آن بالا است. فضای کمی برای ساخت باقی مانده است و معماران و شهرسازان تمایلی به ساخت بلندتر برای رعایت آداب و رسوم ساختمان سوئد ندارند. اجاره‌هایی که ساخته می‌شوند به بازارهای طبقات بالا هدایت می‌شوند که نرخ اجاره متوسط آن به طور قابل‌توجهی بالاتر از آنچه خدمات اجتماعی پرداخت می‌کنند، است. افزایش هزینه ها، ورود گروه های حاشیه نشین به بازار مسکن متعارف را دشوارتر کرده است. راه حل چیست؟ برخی برای مقابله با کمبود مسکن به مسکن مشترک روی آورده اند. شرکت‌هایی مانند Colive در حال بازسازی خانه‌های بزرگی هستند که مستأجران برای یک اتاق خواب و فضاهای مشترک پرداخت می‌کنند. برنامه ایجاد ده ها هزار واحد در طول یک دهه است. بی خانمانی در سوئد بیشتر یک موضوع ساختاری است تا اجتماعی، اگرچه جنبه های اجتماعی آن را نباید نادیده گرفت. در حالی که هیچ استراتژی ملی صریحی برای رسیدگی به بی خانمان ها وجود ندارد، درخواست هایی برای یک استراتژی تامین مسکن یکپارچه وجود دارد که در آن ایالت، منطقه و شهرداری همه مشترکاً مسئول تامین مسکن مناسب هستند. برای مقابله با بخش بزرگی از مردمی که در بازار ثانویه مسکن گیر کرده‌اند، سیاست‌ها باید فعال‌تر باشند. بر اساس گزارش Stadmissionen، باید اقداماتی برای ایجاد انگیزه برای ساخت مسکن ارزان قیمت با اهداف مشخص برای مسکن کم درآمدها انجام شود. داشتن خانه شخصی یک نیاز اساسی است که ایمنی و امنیت را نیز ارائه می دهد. Housing First، روشی برای مقابله با بی خانمان ها در شهر نیویورک، در سال 2010 در استکهلم و هلسینبورگ اجرا شد. این رویکرد شرایط را برای مسکن حذف می کند و مسکن را به عنوان یک حقوق اساسی بشر در نظر می گیرد. اکنون 94 شهرداری کشور دارای راهکارهای مسکن اول هستند. این برنامه ها محلی هستند و ملی نیستند. به طور کلی، راه حل بی خانمانی در سوئد مستلزم حل بحران مسکن است. دولت باید سیاست هایی را وضع کند که ساخت و سازهای مقرون به صرفه را تشویق کند و همزمان مسئولیت پیشگیری از بی خانمانی را به جای خدمات اجتماعی به شهرداری ها و دولت منتقل کند. - کیتی گانیون
