امشب یک شب فوتبالی بود نه اینکه بگویم من فوتبال دوست ندارم به عکس خیلی هم علاقه مند هستم اما منظورم از نوشتن این متن فقط فوتبال نیست.
راهبردهای مختلف ورزشی را در بین تیم های آسیایی می بینیم .قطر خرید ورزشکار تا شاید با وجود آنها بتوانند بگویند فوتبال و ورزش خوبی داریم. حالا اگر تمامی تیم از نفرات سایر کشورها باشد که تبعه قطر شده اند
عربستان با آن تکبر خاص خودش که لژیونر شدن را برای مردم کشورش عیب می داند ولی با خریدهای فراوان و مخارج سرسام آور سعی دارد برای ورزشکاران به خصوص فوتبالیست های خودشان عادی کنند بازی در برابر ستارگان بزرگ جهان را
اما ژاپن . مد نظر من امروز بحث ژاپن است تیمی که همیشه از ایران می خورد. مقام بالایی در فوتبال آسیا نداشت. برنامه ریزی کردند . فرهنگ سازی کردند سوباسا را ساختند و تیم های کارتونی برای اینکه به بچه ها این باور را بدهند که می توانند. برنامه ریزی را از باور سازی برای بچه ها آغاز کردند و می بینید که امروزه چقدر زیبا کار می کنند. به آلمان بزرگ(فقط در فوتبال) چهار گل زده اند این یعنی اینکه به باور رسیده اند و کارتون فوتبالیستها که در آن آلمان را می بردند! می برند!! آنهم بسیار تحقیر کننده. به این می گویند برنامه ریزی کار اصولی و این پیروزی را باید تبریک گفت. اما ما چه؟
برای خنده امسال ما در دو جبهه قرار است در سطح بین المللی کار کنیم تیم ملی امید و باشگاههای شرکت کننده در جام باشگاههای آسیا. ببینیم برنامه ریزی چگونه بوده است
تیم سپاهان برای اینکه تیم های دیگر ضعیف شوند هرچه مهاجم خوب بوده جمع کرده حتی اگر بازی نکنند. پرسپولیس دارد یک مهاجم می خرد اینقدر ایرانیهای عزیز فحش در صفحه خانم ایشان نوشتند که یارو کلا منصرف شد.
الان برنامه ریزی برای عملکرد قوی این تیمها چگونه است . کاری کرده ایم که تمامی تیم های شرکت کننده در این تورنمنت ها ضعیف وارد شوند.
مسئولین یادشان افتاده که باید ورزشگاه آزادی را ترمیم کنند و مسئولان رده بالا به این نتیجه رسده اند که باید ورزشگاه بزرگی ساخته شود.
مربی تیم های ما چه کسانی هستند؟ کمترین رزومه ها برای تیم های پایه انتخاب شده است
مسابقه بعدی ما کی خواهد بود؟چند بازی دوستانه انجام می گردد.
مربی ما کجاهستند؟ زمین بازی ما کجاست