جهاد مقدس, [۰۶.۱۱.۲۳ ۱۷:۵۹]
لئو بلانکن، ایان رایس، و کریگ وایتساید
2 نوامبر 2023
شوک حمله حماس در 7 اکتبر همچنان در سرتاسر جهان طنین انداز می شود،
زیرا بیم آن می رود که این حمله کاتالیزوری برای یک جنگ منطقه ای گسترده تر باشد.
بسیاری از ناظران آن را با جنگ یوم کیپور در سال 1973 مقایسه می کنند
و استدلال می کنند که اسرائیل بسیاری از اشتباهات مشابه را در عدم پیش بینی حمله تکرار کرده است.
اما این چیزی بیش از یک شکست اطلاعاتی بود.
این شکست تخیل بود. اسرائیل در مدیریت روابط خود با حماس در غزه راحت شد و حملات راکتی و بمب گذاری های انتحاری را برای تقریبا یک دهه در سطح نسبتاً پایین نگه داشت.
علاوه بر این، همانطور که در دیدار ماه گذشته شاهد بودیم، مقامات ارشد امنیتی اسرائیل نگران تهدید غیردولتی حزب الله در شمال هستند
و نگران ناآرامی در کرانه باختری اشغالی هستند.
انتظار کمی وجود داشت که حماس بتواند هر چیزی را که نیروهای اسرائیلی قادر به مقابله با موقعیت امنیتی محدود آن زمان خود در نزدیکی غزه نبودند، پرتاب کند.
آنچه اسرائیل از دست داد، دموکراتیک شدن فزاینده فناوری است که به سرعت قابلیت های جدید و خطرناکی را در اختیار بازیگران غیردولتی قرار می دهد.
استفان بیدل، در کتاب «جنگ غیردولتی» خود، استدلال میکند که این به بازیگران غیردولتی خشن اجازه میدهد تا به قابلیتهای نظامی که قبلاً برای ایالتها اختصاص داشت، دست یابند.
هنگامی که به دقت در کمپینهای نظامی-ترور ترکیبی ادغام میشوند، میتوانند دولتهایی را که اصرار بر حفظ برداشت نادرست از دشمنان خود دارند، به چالش بکشند.
تحقیقات ما نشان میدهد که بازیگران غیردولتی به طور فزایندهای در حال توسعه قابلیتهای عملیات ویژه هستند که فراتر از استفاده تاکتیکی، اثرات استراتژیک و سیاسی ایجاد میکنند.
برآورد ضعیف بازیگرانی مانند حماس
حمله غافلگیرانه حماس دو بعد داشت.
اولین مورد "غافلگیری استراتژیک" بود.
برای دیدن ادامه متن به سایت jahadm.com مراجعه شود