چرا فکر می کنند ما پولدارها هوای فقرا را نداریم

آخ که چه بگویم از این فقرا، هر چه بگویم کم گفته ام، فقرا نان را به زحمت بدست می آورند، فقرا گوشت را سال به سال نمی بینند میوه که اصلا نمی خورند. پول ندارند لباس بخرند. من نمی دانم چرا پول این مراسمات را خرج فقرا نمی کنند. به جای رفتن به کربلا پولش را خرج فقرا نمی کنند. الان نان سنگگ در خانه ما در نیاوران ببینید چقدر است؟

آندفعه ما چند روزی به کیش رفته بودیم چقدر فقیر زیاد بود؟ باورتان نمی شود وقتی با تور برای رفتن به کویر مصر ثبت نام کردیم فکر نمی کردیم در اطراف مسیر ما اینقدر فقیر ببینیم؟ باورتان می شود!

چرا کسی به داد سیستان بلوچستان نمیر سد به جای هزینه های الکی برای طرح توسعه سواحل مکران به فکر فقرا باشیم. چندین پهلوان هستند که مخفیانه کمک به این مردم سیستان و بلوچستان می کنند به دنبال هیچ چیزی نیستند. عکس وفیلم هایشان را در فضای مجازی ندیده اید؟

آقا شما برو همین ترکیه بغل دست ما من چند وقت آنتالیا بودم هیچ فقیری را ندیدم.( باورتان می شود!) حالا هی شما پول صرف سفر مکه و کربلا کن.

شبها وقتی در تهران می گردیم جلوی هر بستنی فروش شلوغی یک نفر هست که درخواست کمک دارد. خوردن معجون را کوفت آدم می کند. (باورتان می شود!)حالا هی برو نذری بده!

این زباله گردها را که می بینیم با یک وانت پیکان یا با گاری در حال پیدا کردن نان از زباله دان هستند بدنیال وسایل پلاستیکی و اقلام دور ریختنی قابل بازیافت هستند . اینها هم فقیر هستند اونی که شما شنیده اید طلای کثیف مال جاهای دیگر است اینجا فقط کار کثیف است اصلا درآمد ندارند.

البته اینکه ما الان بچه تهرانیم سابق بچه شهرستان بودیم آن هم از نوع عشایر، فقر را ما هم نمی فهمیم . با اینکه هنوز در خانه سفره می اندازیم و شام را ایستاده سرو نمی کنیم. (خدا به سر شاهد است که هنوز به جزایر خلیج همیشه فارس مسافرت نکرده ام از جمله قشم و کیش.) مسافرت ما شده سر کشی به خانواده در شهرستان و چند سال یکبار مشهد اونهم اگر جای مفت یا ارزان گیرمان بیاید. و در هر چند سال یکبار ممکن است 24 ساعت به شمال کشور برویم.

ما هنوز برای فامیلهای مان قشر مرفه بی درد هستیم . چون ماشین داریم، فکر می کنند اختلاس گر بوده ایم.

بچه هایمان در مدارس دولتی درس خوانده اند و فقرا در مدارس غیر انتفاعی، فرزندانمان مدرک دانشگاه دولتی دارند (پزشکی نه اون مال از ما بهتران است) و فقرا و طرفدارانشون دانشگاه آزادی هستند.

ما پولدارها از ابتدای انقلاب با کمیته همکاری داشتیم اما نه کمیته انقلاب اسلامی بلکه کمیته امداد امام خمینی(ره). خانه ما از شما دلواپسان فقرا کوچک تر غیر مدرن تر و در میان همین مردمان است همسایه ما پهلوانی است که صافکاری دارد درکنار خیابانها، بعضی وقتها هم پرتقال و نارنج و یا شراکتی برنج می فروشد. یلی از یلان مازندران است. در خانه 60 متری خود همواره مهمان دارد از هم ولایتی های گرفتار و بیمار و بیکار تا مسافران در راه مانده، پهلوان ما دلش دریاست راستی هیچ موقع از کارهایش فیلم نمی گیرد.

در همسایه گی ما برادران افغانستانی زندگی می کنند. کارگرهایی که گهگاه برای کار می آوریم از همسایگان خودمان هستند. نه اینکه ما جزیی از این مردم نیستیم هیچگاه حرف ما حرف مردم نیست. و ما نمی دانیم که مردم در چه فقری زندگی می کنند. و آنها می دانند. یک فامیل ما که تحت پوشش کمیته امداد است می گفت مگر ما خودمان زبان نداریم چرا فکر می کنند که باید به جای ما حرف بزنند

خلافهای محله ما هنوز سنتی هستند صنعتی ها مال بچه پولدارها هستند که وسع بچه های محله ما نمی رسد.

به عکس تصور بعضی ها فقر باعث بی ناموسی در اینجا نیست آنها که برای ما مثال بی ناموسی می زنند آدرس اینجا را ندارند. امام زاده گان محل ما همیشه شلوغ است. هیئت های مذهبی ما همیشه براه. بفرمایید در خدمت باشیم هیئت ما پولدارها قهوه هم نذر می کنند

یاد یک لطیفه در زمان مدرسه راهنمایی افتادم گفت یک بچه مایه دار در باره یک خانواده فقیر انشا می نوشت گفته بود یک خانواده بود خیلی فقیر پدر فقیر مادر فقیر راننده فقیر پیشخدمت فقیر باغبان فقیر...