اگر اغراق نکرده باشم لااقل یک روز در میان به این اندیشیده ام که " خوب که چه" آمدیم در این دنیا که چه، و تقریبا باز اگر اغراق نکرده باشم لااقل یک روز در میان به این اندیشیده ام که راه درست زندگی کدام است؟؟ و اگر باز اغراق نکرده باشم لااقل چند ده کتاب را زیرو رو کرده ام که بفهمم هدف ما در این دنیا چیست؟؟ راستش را بخواهی انگار هر چه بیشتر می گردی کمتر پیدا می کنی و هیچ انسانی نمی تواند به تو بگوید که هدف ما در این دنیا چیست....هیچ انسانی.... و اگر انسانی جوابی برای این سوالات داشته باشد، حرفهای خودش نیست!!! آخر این سوال یک سوال انسانی نیست.... اصلا آدمی کوچکتر از این حرفهاست که بتواند به این چیزها جواب دهد، و آنهایی که گفته اند ما از بیگ بنگ آمده ایم و در نهایت این دنیا هیچ چیز نیست، اصلا میخواهم بدانم که چطور شد که خودشان را یک هو بیشتر از هیچ به حساب آوردند؟ ما در بهترین حالت هیچیم، هیچ هیچ هیچ. الانی که اینها را می نویسم یاد مجسمه های پرویز تناولی می افتم، چقدر خوب فهمیده که ما در این دنیا هیچیم و همه عمرش را مجسمه های "هیچ" درست کرده. بله ما هیچ ها نمی توانیم و نباید به دنبال جواب این سوالات باشیم، حالا عیبی ندارد، رفتید و گشتید، خوب هم گشتید، حداقل فایده اش این بود که فهمیدیم ما از پس جواب دادن به این سوالات برنمی آییم، نمی دانم چند هزار سال دیگر لازم است که انسان بگردد و هیچ چیز نیابد؟؟؟ البته تلاش گذشتگان و آیندگان را برای یافتن پاسخ ارج باید نهاد اما عقل سلیم حکم می کند که اندازه دهنمان لقمه بگیریم و کاری را کنیم که بتوانیم انجامش دهیم. خوب تا اینجا اگر موافقید نتیجه این شد که گشتن ما سرانجامی نخواهد داشت. چه باید کرد؟ ساده است، جواب را یکی از روز نخست به ما داده است و البته او خوب می دانسته که ما هر چه بگردیم پیدا نمی کنیم!!! ولی ما هیچ ها باور نکردیم، مغرور شدیم، برای خودمان تِز دادیم که فلان است و چنان، یک مشت چرت و پرت!!! هر چه او گفت نشنیدیم، خودمان رفتیم و رفتیم و رفتیم، آنقدر حرف زدیمو زدیمو زدیم و نهایتش رسیدیم به اینکه خودمان هم نمی دانیم چه می گوییم!!!! او گفته است که من همه چیزم، نهایت همه چیز، آغاز و پایان همه چیز و تنها یک راه وجود دارد که در این دنیا دست خالی نروی، اینکه به من بپیوندی. آیا فرصت داریم که بیش از آنکه او به ما گفته است بفهمیم؟؟ من گمان نمی کنم که آدمی بتواند به چیزی غیر این برسد، یا اگر برسد حتما غلط است!!! عمر انسان کوتاه است، خیلی کوتاه، و فرصت فهمیدن برای ما بسیار محدود ....خداوند کار را برای ما راحت کرده است و جواب را گفته، جوابی که ما هر چه بگردیم نمی یابیم را پاسخ داده است.... یادم می آید روزی در امتحان ریاضی کنار نمره اول کلاس نشسته بودم، از دور می دیدم که سوال 2 را پاسخ نداده، از سر لطف به او گفتم جواب سوال 2 می شود گزینه 3... هیچ وقت ریاضی ام خیلی خوب نبود اما آن روز خیلی خوب خوانده بودم، نمره اول کلاس از من باور نکرد که جواب سوال 2 می شود گزینه 3 و سوال را بی پاسخ رها کرد!!! من آن امتحان را 17 شدم و نمره اول کلاس به خاطر جواب ندادن سوال 2 شد 16 !!! امروز به همه کسانی که من را باور نمی کنند، همه کسانی که درس هایشان را خوب خوانده اند می گویم که جواب سوال 2 می شود گزینه 3 ....
