لنفوم ها به طور کلی نئوپلاسم هایی هستند که سیستم لنفاوی و حتی سیستم ایمنی بدن را درگیر میکنند و حتی میتوانند بسیار خطرناک و کشنده باشند. لنفوم هوچکین یکی از لنفوم های شایع است که خصوصا افراد جوان را درگیر میکند و به لطف پیشرفت علم پزشکی این بیماری امروزه حتی میتواند به طور کامل درمان شود.
در ایجاد این بیماری علل مختلفی در گیر هستند. به طور کلی علل عمده ایجاد لنفوم هوچکین را میتوان در جهش در سلول های لنفوسیت B، ابتلا به ویروس اپشتین بار و چند فاکتور ژنتیکی و محیطی دیگر خلاصه کرد.
لنفوم هوچکین 5 نوع مختلف دارد که با توجه به اینکه چه تغییری در لنفوسیت ها ایجاد میشود، دسته بندی میگردد که 4 تایپ از ان بسیار از نظر فنوتیپ سلول های رداشتنبرگ به هم شبیه اند و لنفوم هوچکین کلاسیک نامیده میشود.
علائمی که این بیماری ایجاد میکند بیشتر ابتدا خود را با بزرگی بدون درد غدد لنفاوی نشان میدهد و در مراحلی ممکن است با تب، عرق شبانه، کاهش وزن، خارش و کمخونی خود را نشان دهد.
در درمان لنفوم هوچکین با توجه به تایپ بندی آن و اینکه شخص در چه مرحله ای قرار دارد، ممکن است از شیمی درمانی، پرتو درمانی، پیوند مغز استخوان یا روش های ترکیبی بهره جست.
شیمی درمانی با ترکیب داکسوروبیسین، بلئومایسین، وينبلاستین و داکاربازین (ABVD) معمولا رژیم ارجح برای درمان لنفوم هوچکین میباشد. که البته با توجه به عود بیماری یا اینکه بیمار در چه مرحله ای است، ترکیبات دیگری مانند داروهای آلکیله کننده ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد.
در افرادی که مدت طولانی شیمی درمانی کرده اند و به نتیجه نرسیده اند معمولا از پیوند مغز استخوان اتولوگ استفاده میشود.
حتی کسانی که با عود بیماری مراجعه میکنند، معمولا مجددا به درمان پاسخ میدهند. (برخلاف بسیاری از سرطان ها و نئوپلاسم ها) تا جایی که حتی گفته میشود بهتر است لفظ سرطان برای این بیماری استفاده نشود و حتی به آن بیماری هوچکین میگویند.
امیدوارم که از این مطلب استفاده کرده باشید. در آینده در مورد سایر نئوپلاسم ها و روش های درمانی آن ها نیز مطالب بیشتر و کامل تری برای شما عزیزان خواهم نوشت.
