بی دندانی، یا همان از دست دادن دندان ها، یکی از بزرگترین مشکلاتی است که خیلی از افراد با آن سروکار دارند. این مشکل که امروزه به واسطه زندگی مصرفی، تغذیه نامناسب و عدم رعایت مناسب بهداشت دهان و دندان؛ به وفور در بین افراد دیده میشود، گاهی میتواند تبدیل به عذابی برای فرد بی دندان شود. خصوصا اگر این بی دندانی در بین دندانهایی که طرح لبخند فرد را میسازند، اتفاق بی افتد. روکش بریج دندان اما امروزه برای زیبایی لبخند، جلوگیری از بروز مشکلات مربوط به تکلم و غذاخوردن بر اثر بی دندانی و ترمیم دندان ها روشی نسبتا ارزان قیمت محسوب میشود.
بریج نوعی پروتز ثابت دندانی می باشد که جایگزین یک یا تعداد بیشتری از دندان های از دست رفته می شود. این تکنیک با اتصال دادن دندان مصنوعی به صورت قطعی به دندان های مجاور انجام میشود.
بریج شامل یک مجموعه تکی از دو روکش، همراه با یک دندان که در میان آنها قرار گرفته است، می‌باشد. دو روکش بیرونی بر روی دندانهای دو طرف قرار داده شده و نقش تکیه‌گاه بریج یا نگهدارنده دندان در محل خود را بر عهده دارند. نتیجه‌ی حاصل سه دندان عملکردی دائمی بدون هیچ فاصله‌ای بین آنها می‌باشد.
در واقع بریج دندان یک دندان جعلی و مصنوعی است که توسط دندان های طرفین در جای خود نگه داشته می شود و به آن پونتیک می گویند. با اینکه بریج ها می توانند مانند پرکردگی ها از مواد مختلفی مانند طلا تهیه شوند، اما معمولا آنها را از پرسلین می سازند تا به رنگ دندان های طبیعی باشد.
چهار نوع بریج یا پل دندانی اصلی وجود دارد:
این نوع از بریج که به نام بریج ساده و مرسوم هم شناخته میشود، در واقع از دندان مصنوعی ای ساخته می شود که به چند تاج متصل شده باشد. در این نوع، دندان های مجاور از طریق چسب به دندان مصنوعی متصل میشوند. بریج های سنتی محبوب ترین نوع بریج هستند و می توانند در مواردی استفاده شوند که دندان های طرفین سالم بوده و جای خالی دندان از دست رفته در میان آنها خودنمایی می کند.
این پل ها یا بریج ها هم مشابه با بریج های ساده و سنتی نصب میشوند. در این روش دندان مصنوعی از هر دو طرف توسط ضمائم سرامیکی یا فلزی کوچکی به دندان های طبیعی متصل می شود، که شبیه بال هستند. بریج های مریلند را به اسم بریج متصل کننده مریلند هم می شناسند، که در آن بریج متصل شده؛ رزین نامیده می شود. این بریج ها به دلیل ظاهر تقریبا مشابهشان با دندان های طبیعی؛ بیشتر برای دندان های جلویی استفاده می شوند.
این بریج ها معمولا برای پر کردن جای خالی تنها یک دندان کاربرد دارد. برای نصب این بریج ها لازم است در یک طرف دندان از دست رفته، دندان طبیعی بیمار وجود داشته باشد. برای نصب این بریج ها باید دندان پایه یا پانتیک را تراش داده و سپس بریج را سوار و تثبیت میکنند.
همانطور که از نام این بریج ها مشخص است، از ایمپلنت به جای روکش یا ضمیمه فلزی در این نوع از بریج استفاده میشود. در این روش به جای هر دندان طبیعی در طرفین، یک ایمپلنت قرار داده می شود که دندان مصنوعی را سرجای خود نگه دارد. در صورتی که ایمپلنت کردن هر دو دندان طرفین امکان پذیر نباشد، بریج می تواند شامل یک پونتیک بین دو روکش ایمپلنت باشد.
بریج دندانی میتواند با جایگزین کردن دندان از دست رفته، همزمان مزایای دیگری را هم برای شما به ارمغان بیاورد:
مسواک زدن دو مرتبه در روز و استفاده‌ی روزانه از نخ دندان در جلوگیری از پوسیدگی این دندانهای پایه، بسیار مؤثر خواهد بود. همچنین مراجعه مرتب و برنامه ریزی شده به پزشک برای تشخیص زودهنگام مشکلات دندانی در مراحل اولیه و درمان آنها یکی از موثرترین روشها برای حفظ بریج های دندانی محسوب میشود.
هم ایمپلنت و هم بریج کاربردهای یکسانی دارند و برای یک هدف طراحی و ساخته شده اند. اما با وجود اهداف مشترکشان، تفاوت های زیادی هم با یکدیگر دارند. یکی از تفاوت ها این است که بریج ها معمولا موقتی هستند و بعد از حدود 5 تا 15 سال نیازمند تعویض هستند یعنی طول عمر آنها به نسبت ایمپلنت دندان، چندان زیاد نیست. این درحالی است که ایمپلنت ها مدت زیادی دوام می آورند و به نوعی درمان ثابت و دائمی از دست رفتن دندان هستند. اما بهتر است بدانید؛ اینکه واقعا کدامیک برای شما مفید هستند بسته به نظر شما و متخصص دندانپزشکی شما دارد.
اگر مایل هستید در زمینه مشکلات دهانی و دندانی اطلاعات مفید بیشتری به دست آورید می توانید به وبسایت خانم دکتر یسرا صفیعی، جراح و دندانپزشک،مراجعه کنید و از مطالب موجود استفاده کنید.
