قسمت چهارم؛ ابتذال شر
در لابلای اخبار این روزها چند خبر مرا به فکر فرو میبرد. یکی مربوط است به مورد اصابت قرار گرفتن آمبولانس در تهران و دیگری بیمارستان فارابی کرمانشاه! یاد دَدمنشی رژیم صهیونی در بمباران بیمارستان المعمدانی غزه میافتم. در آن روزهای اولیه بعد از عملیات طوفانالاقصی ۷ اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیلیها با بمباران آن بیمارستان جان قریب ۸۰۰ نفر انسان بیگناه و عمدتا زن و کودک را گرفته بودند. چه روزهایی بود! خبر آن شب چقدر جوش و خروش در ما ایجاد کرده بود. هنوز اخبار مرگ کودکان و زنان برایمان عادی نشده بود. امروز که حتی یک بیمارستان سالم در نوار غزه نمانده است. میخواهد ایران را غزه کند. وقتی با دشمن بیرون مرزها نجنگی ناگریز باید داخل خانه با او بجنگی. یاد جنگ خندق میافتم. پیامبر صلیالله علیه و آله از بین پیشنهادات جنگ در داخل شهر و میان کوچهها و جنگ در بیرون شهر، پیشنهاد سلمان مبنی بر حفر خندق بیرون شهر را پذیرفتند. ما خندقهای غزه، سوریه و لبنان را از دست دادهایم و حالا دشمن جریح شده و در خانه با ما میجنگند. خانهای که کمی وطنفروش هم دارد چه آنکه بیرون مرزها نشسته و برای صهیونها سوت و کف میزند و هورا میکشد و چه آنکه عامل موساد شده و مستقیما در به خاک و خون کشیده شدن مردم شریک شده است. تحولات سالهای اخیر در مرزهای شرقی هم بیتاثیر بر نا امنی داخل شهرهای ما نیست. این روزها رسیدهایم به آن روزی که میگفتیم اگر در سوریه و لبنان نجنگیم، باید در تهران با دشمن بجنگیم و پارادوکس بودن شعار نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران را عملا مشاهده میکنیم. بگذریم! لابد صهیونها بعد از بمباران آمبولانس در تهران میخواهند توجیه کنند که داخلش نیروهای نظامی را جابهجا میکردهایم و نیز در زیر بیمارستانها تونلهای موشکی و نظامی قرار داشته است. این روزها ابتذال شر را به چشم میبینیم؛ همه بیمارستانها در غزه به همراه بیمارانشان به خاک و خون کشیده شده است، پرسنل آمبولانس تهران شهید شدهاند و بیماران بیمارستان کرمانشاه مصدوم و زخمی شدهاند و اسرائیل برای همه توجیه دارد و حالا به یک مرکز اطلاعاتی در نزدیکی بیمارستان نظامی در فلسطین اشغالی موشک اصابت کرده و موج انفجارش به بخشی از ساختمان خالیِ بیمارستان رسیده است و دادش در آمده که ای حقوق بشر کجایی! دنیا هیچ عکسالعملی به کشته شدن کودکان و زنان بیگناه ما ندارد همانطور که چشمها و گوشها به اخبار ددمنشی رژیم صهیونی در غزه و لبنان عادت کرده است. نهادها و سازمانهای حقوق بشری مترسکی بیش نیستند! بندی در انپیتی وجود دارد که میگوید اگر به تاسیسات هستهای کشورهای عضو حمله شود، شورای حکام باید وارد عمل شود اما آن برای ما کار نمیکند! به تاسیسات نطنز و شهدای خنداب اراک حمله شده اما عکسالعملی از سوی آژانس بینالمللی وجود ندارد! همه چیزشان ابتذالی بیش نیست. غرب واقعی این است نه آن عروسکی که برای امثال ماها بَزَکَش کردهاند. اسرائیلیها نه آنکه شر باشند، نه! بلکه آنها شر را نیز به ابتذال کشیدهاند. به قول امام موسی صدر: "اسرائیل شر مطلق است". درک نمیکنم حال آنها را که بلندگوی اینترنشنالها هستند. با نتانیاهو هم صدا شدهاند که این جنگ، جنگ ملت ایران نیست. گویا کودکان به خون غلتیدهی دو سال اخیر در غزه را ندیدهاند. گویا از ویرانیهای غزه و لبنان و انهدام همه زیرساختهای سوریه توسط رژیم صهیون بیخبر هستند. در دنیای فانتزی خود نشستهاند و بین آخوند و طرفداران نظام و سایر ملت ایران تفکیک قائل شدهاند. شاید موشکها و مواد منفجره بو میکشند و روی برخی از مردم اثر میکنند و روی برخی اثر نمیکنند. ایران اینترنشنال رکن مهم اتاق جنگ دشمن صهیونی است که در حال عادیسازی تجاوز، کشتار مردم و غیرنظامیان، ترور و بمباران است. این شبکه اساسا خبرگزاری نیست. نه اینکه اخبارش سوگیری دارد، بلکه آن اساسا ابزار جنگی است. اسناد مالی نشان میدهد که چند سالی است بجای سعودی از اسرائیل تغذیه مالی میشود و هدفش جنگ روانی میان مردم است؛ با بزرگنمایی قدرت نظامی صهیونها و کوچک انگاری قدرت ایران وحشت آفرينی میکند. زهی خیال باطل! ما قرنها بحرانها را به فرصت تبدیل کردهایم؛ این بار نیز ما پیروز هستیم چون ما ایرانی هستیم؛ به مدد الهی.
دعوت (درباره دین، علم و تمدن)
