یکی از مسائلی که خیلی در روایات و احادیث نهی شده قسم خوردن به نام خداست.
یکی از مطالبی که مرتب در سخنرانی های آقا و خانم می شنویم، والله و بالله و تالله قسم. معمولا هم این سه قسم در تایید خودشون و جلساتشونه...
"والله و بالله و تالله که سه اسم اعظم خداست" پشت بندش یک تعریف و تایید از خودشون یا جلسه شون.
نمونه جمله مثلاً به این صورت است:
"آن گنده گنده هایش را هم انگشت خودم حساب نمی کنم. چیزی هم بلد نیستند بگویند. و الله همین است."
خانم هم همین است، قسم های زیادی در موقع سخنرانی خورده و پشت آن این خواب را دیدم، جلسه چنین است، آقا چنان و من چنین.
البته نیازی نیست که بیشتر توضیح دهم، چرا که خود خوانندگان اکثراً با ادبیات این خانم و آقا آشنایی دارند.
و اما احادیث و آیاتی درباره قسم خوردن به خدا از قول ائمه اطهار (ع) به حضور محترمتان تقدیم می شود:
مولا علی (ع) می فرماید: عاقل هرگاه سخنی بگوید آن را با گفتاری حکیمانه و ضرب المثلی همراه می سازد، و نادان هرگاه سخن بگوید، آن را با سوگند و قسم همراه می کند.
امام صادق (ع) می فرمایند: راست یا دروغ به خدا سوگند نخورید، زیرا خداوند عز و جل می فرماید: "خدا را دستاویز سوگندهای خود قرار مدهید."
حواریون به عیسی بن مریم عرض کردند: ما را سفارشی کن. فرمود: موسی علیه السلام به قوم خود فرمود به خدا سوگند دروغ مخورید و من به شما دستور می دهم که نه راست و نه دروغ به خدا سوگند مخورید. (بحارالانوار 1/212/104)
در قرآن کریم سوره قلم آیه 10 می خوانیم: از کسی که بسیار سوگند یاد می کند و پست است اطاعت نکن.
و اما در باب گناه کبیره بودن سوگند دروغ:
حضرت صادق (ع) براى کبیره بودن قسم دروغ از قرآن مجید آیه ٧۶ از سورۀ آل عمران را دلیل آورده مى‌فرماید:
إِنَّ اَلَّذِینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اَللّٰهِ وَ أَیْمٰانِهِمْ ثَمَناً قَلِیلاً أُولٰئِکَ لاٰ خَلاٰقَ لَهُمْ فِی اَلْآخِرَةِ وَ لاٰ یُکَلِّمُهُمُ اَللّٰهُ وَ لاٰ یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ وَ لاٰ یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ.
«جز این نیست کسانى که عهد خدائى و سوگندهاى خود را در مقابل قیمت ناچیزى از دست بدهند براى ایشان بهره‌اى پس از مرگ نیست» (زیرا باختیار خود بهرۀ دنیوى را بر نصیب آخرت برگزیدند) و روز قیامت خدا با ایشان سخن نمى‌گوید و بنظر رحمت بایشان نمى‌نگرد و ایشان را پاک نمى‌گرداند (تا بتوانند بمحل پاکان که بهشت است وارد گردند) و براى ایشانست عذاب دردناکى ١ .
حضرت صادق (ع) مى‌فرماید: کسى که قسم بخورد در حالی که می داند دروغ مى‌گوید پس آشکارا با خداوند جنگیده است. (کافى کتاب الایمان ج ٧ ص ۴٣۵ )
بسیاری از این جملاتی که بر آنها سوگند به سه اسم اعظم خدا خورده می شود دروغ است.
اینکه اینجا تنها جایی است که اسلام یاری می شود!
اینکه هیچ کس غیر از ایشان بلد نیست حرف بزند!
اینکه می گوید: من خاک پای همه شما هستم، سلول سلول بدنم راست می گوید! (مقصود تعریف از کسانی است که او را بهترین شخص جهان می دانند و قبول دارند، وگرنه کسانی که این اعتقاد را ندارند می توانند بروند بمیرند! کسی که خودش را خاک پای دیگران می داند، دستور نمی دهد منتقد را بیرون ببرند و به او اجازه حرف زدن ندهند!)
اینها نمونه جملاتی است که دروغ بودنش بدیهی است. به چه جرئتی پشت بند این جملات دروغ به سه اسم اعظم خدا قسم می خورد؟
افلا یتدبرون؟
