میوم رحمی چیست

میوم رحمی چیست

میوم رحمی چیست ؟ درمان میوم رحمی چیست؟ ایا میوم رحم خطرناک است؟ میوم رحم شایع است و متاسفانه از هر پنج زن یک نفر ممکن است در طول سال های باروری خود میوم رحمی داشته باشد. نیمی از زنان تا سن ۵۰ سالگی میوم رحمی یا همان فیبروم دارند. در صورتی که شما هم به دنبال پاسخ سوال اینکه میوم رحمی چیست ، می باشید تا انتهای این متن با ما همراه شوید.

میوم در زنان زیر ۲۰ سال نادر است. هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث ایجاد میوم رحمی می شود. اما موارد زیر در بروز میوم رحمی تاثیر گذار است:

هورمون ها در بدن

ژن ها (ممکن است در خانواده ها وجود داشته باشد)

میوم ها می توانند آنقدر ریز باشند که برای دیدن آنها به میکروسکوپ نیاز دارید. آنها همچنین می توانند بسیار بزرگ شوند. آنها ممکن است کل رحم را پر کنند و ممکن است چندین پوند یا کیلوگرم وزن داشته باشند. اگرچه ممکن است فقط یک فیبروم ایجاد شود، اما اغلب بیش از یک فیبروم وجود دارد.

فیبروم ها می توانند رشد کنند:

در دیواره عضلانی رحم (میومتر)

درست زیر سطح پوشش رحم (زیر مخاطی)

درست در زیر پوشش خارجی رحم (subserosal)

در قسمت بیرونی رحم یا داخل رحم

علائم میوم رحمی چیست؟

علائم رایج میوم رحمی عبارتند از:

خونریزی بین پریود

خونریزی شدید در طول قاعدگی، گاهی همراه با لخته شدن خون

دوره هایی که ممکن است بیشتر از حد معمول طول بکشد

نیاز به دفع بیشتر ادرار

گرفتگی یا درد لگن همراه با پریود

احساس پری یا فشار در قسمت پایین شکم

درد هنگام مقاربت

اغلب ممکن است میوم داشته باشید و هیچ علامتی نداشته باشید. متخصص زنان شما ممکن است آنها را در طول معاینه فیزیکی یا آزمایشات دیگر پیدا کند.میوم ها(فیبروم ها) اغلب در زنانی که یائسه شده اند کوچک می شوند و هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. یک مطالعه اخیر همچنین نشان داد که برخی از میوم ها کوچک در زنان پیش از یائسگی کوچک می شوند.

آزمایشات مورد نیاز برای بررسی میوم رحمی چیست ؟

جراح زیبایی زنان در تهران برای بررسی های بیشتر معاینه لگن را انجام خواهد داد. این ممکن است نشان دهد که شما تغییری در شکل رحم خود دارید.

تشخیص میوم همیشه آسان نیست. چاقی ممکن است تشخیص میوم را دشوارتر کند. ممکن است برای بررسی میوم ها به این آزمایشات نیاز داشته باشید:

سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رحم استفاده می کند.

MRI از امواج رادیویی برای ایجاد تصویر استفاده می کند.

هیستروسونوگرافی – سالین به رحم تزریق می شود تا با استفاده از سونوگرافی راحت تر بتوان رحم را دید.

هیستروسکوپی از یک لوله بلند و نازک استفاده می کند که از طریق واژن و داخل رحم وارد می شود تا داخل رحم را بررسی کند.

بیوپسی آندومتر، قطعه کوچکی از پوشش رحم را برمی‌دارد تا در صورت داشتن خونریزی غیرعادی، سرطان را بررسی کند.

نوع درمان بیمار به موارد زیر بستگی دارد:

سن بیمار

سلامت عمومی

علائم

نوع فیبروم

بارداری

اگر در آینده تصمیم به باروری دارید

درمان میوم رحمی چیست ؟

دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) که هورمون‌هایی را برای کمک به کاهش خونریزی شدید و درد ترشح می‌کنند.

ترانگزامیک اسید برای کاهش میزان جریان خون.

مکمل های آهن برای پیشگیری یا درمان کم خونی ناشی از پریودهای سنگین.

مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای گرفتگی یا درد.

ممکن است برای بررسی رشد فیبروم، معاینات لگنی یا سونوگرافی های بیشتری نیاز باشد.

درمان های دارویی یا هورمونی که ممکن است به کوچک کردن فیبروم کمک کند عبارتند از:

قرص های ضد بارداری برای کمک به کنترل پریودهای سنگین.

نوعی IUD که هر روز مقدار کمی از هورمون پروژسترون را در رحم آزاد می کند.

تزریق هورمونی برای کمک به کوچک کردن فیبروم با توقف تخمک گذاری. اغلب، این درمان فقط برای مدت کوتاهی برای کوچک کردن میوم قبل از جراحی استفاده می شود. همچنین زمانی که مقادیر کمی هورمون استروژن برای کاهش عوارض جانبی مجدداً اضافه می‌شود، می‌توان آنها را طولانی‌تر استفاده کرد.

توصیه می شود اگر اطلاعی از کولپوسکوپی و بهترین زمان انجام آن را ندارید، همین حالا به این صفحه بروید.

جراحی و روش های مورد استفاده برای درمان میوم رحمی چیست عبارتند از:

هیستروسکوپی – این روش می‌تواند میوم هایی را که در داخل رحم رشد می‌کنند حذف کند.

فرسایش اندومتر – این روش گاهی اوقات برای درمان خونریزی شدید مرتبط با میوم استفاده می شود. زمانی که فیبروم ها کوچک باشند بهترین عملکرد را دارد. اغلب قاعدگی را به طور کامل متوقف می کند.

آمبولیزاسیون شریان رحمی – این روش خون رسانی به فیبروم را متوقف می کند و باعث کوچک شدن و مرگ آن می شود. اگر می خواهید از جراحی اجتناب کنید و قصد بارداری ندارید، این ممکن است گزینه خوبی باشد.

میومکتومی – این جراحی فیبروم ها را از رحم خارج می کند. اگر می خواهید بچه دار شوید، این نیز می تواند انتخاب خوبی باشد. مانع از رشد میوم های جدید نمی شود.

هیسترکتومی – این جراحی، رحم را به طور کامل خارج می کند. اگر بچه نمی‌خواهید، داروها کار نمی‌کنند و نمی‌توانید هیچ روش دیگری انجام دهید، ممکن است یک گزینه باشد.

درمان های جدیدتر، مانند استفاده از سونوگرافی متمرکز، در مطالعات بالینی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

در نهایت باید گفت، اگر میوم بدون علامت دارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اگر میوم رحمی دارید، در صورت باردار شدن ممکن است رشد کنند. این به دلیل افزایش جریان خون و سطوح بالاتر استروژن است. میوم ها معمولاً پس از تولد نوزاد به اندازه اولیه خود باز می گردند.

شما می توانید جهت اطلاع از آدنومیوز رحم به این صفحه مراجعه کنید.

عوارض احتمالی میوم رحمی چیست

عوارض میوم رحمی عبارتند از:

درد شدید یا خونریزی بسیار شدید که نیاز به جراحی اورژانسی دارد.

پیچ خوردن فیبروم – این می تواند باعث مسدود شدن رگ های خونی شود که تومور را تغذیه می کنند. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

کم خونی (نداشتن گلبول های قرمز کافی) ناشی از خونریزی شدید.

عفونت های دستگاه ادراری – اگر فیبروم به مثانه فشار بیاورد، تخلیه کامل مثانه دشوار است.

ناباروری، در موارد نادر.

اگر باردار هستید، خطر کوچکی وجود دارد که فیبروم ممکن است عوارض ایجاد کند:

ممکن است نوزاد خود را زود به دنیا بیاورید زیرا فضای کافی در رحم شما وجود ندارد.

اگر فیبروم مجرای زایمان را مسدود کند یا نوزاد را در موقعیت خطرناکی قرار دهد، ممکن است نیاز به سزارین داشته باشید.

ممکن است بلافاصله پس از زایمان خونریزی شدید داشته باشید.