برای برداشتن عینک دو رویکرد متفاوت داریم؛ اول جراحی لیزر بر روی قرنیه است که شامل: لازک، لیزیک (فمتولیزیک) و اسمایل (فمتواسمایل) است و دومین اقدام کاشت لنز داخل چشمی (PRK) است.
در خصوص تفاوت این عمل‌ها باید گفت: لازک تراش سطح قرنیه است که معمولاً یک شب درد دارد و دید نهایی یکی دو ماه بعد از عمل باز میگردد، اما در جراحی فمتولیزیک و فمتواسمایل به محض جراحی، بیمار دید کامل پیدا می‌کند.
یکی از بهترین انواع عمل جراحی لیزری، لازک است؛ زیرا کمترین میزان دستکاری چشم را دارد و احتمال خشکی چشم و قوز قرنیه بعد از جراحی نیز کمتر است، تنها ایراد این عمل این است که فرد یکی دو روز احساس ناراحتی و درد دارد که نسبت به فوایدی که دارد قابل اغماض است.
انتخاب تکنیک جراحی تنها بر عهده پزشک است که بعد از ریختن قطره و تعیین شماره چشم، ضخامت قرنیه و شیب قرنیه اندازه گیری می‌شود و پس از آن انتخاب نوع عمل توسط جراح چشم پزشک صورت می‌گیرد، گاهی بنا به صلاحدید پزشک، بیمار در انتخاب عمل خود مخیر است.
چرا بعضی افراد بعد از این جراحی‌ها هنوز نیاز به استفاده از عینک دارند؟ این افراد قبل از انجام جراحی باید به ثبات شماره عینک رسیده باشند؛ یعنی ۱۸ سال تمام داشته باشند و در شش ماه اخیر افزایش نمره عینک نداشته باشند، در غیر این صورت پس از این جراحی‌ها نیز ممکن است نیاز به استفاده از عینک داشته باشند.
