حوادث آسیب زا موجب فعال شدن آن چیزی می‌شود که از آن به عنوان «سیستم ایمنی روانی» یاد میکنند. این سیستم توانایی مغز را در القاء نگرش مثبت و شادی در شرایط غیر قابل اجتناب افزایش می‌دهد.
چطور می‌توان شاد بود زمانی که هیچ چیز در زندگی خوب پیش نمی‌رود؟
واقعیت این است که شرایط به شدت غیر قابل گریز اغلب موجب شکل گیری پاسخی در مغز می‌شوند که مثبت اندیشی و شادی را افزایش می‌دهد.
به عنوان مثال تصور کنید خانه‌تان بر اثر زلزله تخریب شده است یا در یک حادثه رانندگی حس پاهای خود را از دست داده‌اید. زمانی که در خصوص تأثیر چنین حادثه‌ای سئوال می‌شود، اکثر افراد این حادثه را ویران کننده تلقی میکنند . بعضی حتی عنوان میکنند ، ترجیح می‌دهند بمیرند تا اینکه هرگز نتوانند راه بروند.
اما آنچه پژوهشگران بدان پی برده‌اند این است که سطوح شادی آنها پس از گذشت شش ماه از حادثه با یک روز قبل از حادثه تقریباً برابر خواهد بود.
این امر چگونه می‌تواند رخ دهد؟
افراد از این حقیقت بی اطلاع هستند که احتمال بیشتری وجود دارد که دیواره دفاعی آنها بر اثر یک رویداد تلخ بزرگ فعال شود تا یک رویداد کوچک و جزئی. از اینرو آنها در تخمین و پیش بینی واکنشهای احساسی خود نسبت به بداقبالی‌ها در ابعاد مختلف دچار اشتباه می‌شوند
این تأثیر برای وقایع به شدت مثبت و خوشایند نیز به روشی یکسان عمل می‌کند و رویدادهای به شدت مثبت و به شدت منفی در واقع به مدت طولانی بر سطوح شادی ما آنطور که تصور می‌کنیم، تأثیر نخواهند گذاشت.
