گانگلیون توده خوش‌خیم و بی‌ضرری است که در بسیاری از اوقات خودبخود خوب می‌شود، پس معمولا نیازی به درمان ندارد و پزشک به بیمار اطمینان می‌دهد که توده ، مشکلی برای وی ایجاد نخواهد کرد.
با گانگلیون های مفاصل در دست وپا چه باید کرد ؟
ثابت کردن مفصل: در صورتی که گانگلیون دردناک باشد از آنجا که فعالیت باعث بزرگتر شدن گانگلیون می شود استفاده از بریس‌های مچ دست می‌تواند به کاهش تحرک آن منطقه و در نتیجه جمع شدن کیست و کاهش درد کمک کند. از بریس ها بمدت طولانی استفاده نکنید چون باعث ضعیف شدن عضلات مجاور می گردد.
خارج کردن مایع کیست با سوزن و تزربق کورتیکوستروئید در درون کیست توسط پزشک : در این روش احتمال بازگشت کیست وجود دارد.
جراحی: اگر سایر روشهای درمانی موثر واقع نشوند ، کیست و ساقه ای که کیست را به مفصل یا تاندون متصل کرده را با جراحی خارج می کنند. در موارد نادر، جراحی ممکن است اعصاب مجاور، عروق خونی یا تاندون ها را آسیب بزند و کیست مجددا عود کند ، حتی پس از جراحی.
روش دیگر برداشتن کیست با روش آرتروسکوپی است که زخم محل جراحی در این روش کوچک‌تر از روشهای جراحی سنتی است. در تمام روشهای ذکر شده کل کیسه بافتی که توده را درست کرده، همراه با مایع درون آن یکجا از بدن خارج می‌شود.
بعضی درمان‌های خانگی مانند ضربه ناگهانی به توده و ترکاندن آن یا گذاشتن یک سکه روی توده و بستن آن را هرگز انجام ندهید. چون ممکن است باعث آسیب دیدن بافت های احاطه کننده و عفونت شود
