شب عملیات رمضان ، پشت میدان مین ، رزمنده‌ها زمین‌گیر میشوند.
از یکصدو پنجاه نفر داوطلب ، بیست نفر انتخاب میشوند تا با گذشتن از میدان مین ، راه عبور بقیه باز شود.
این بیست نفر ، نوبتی روی زمین غلت میزنند تا راه باز شود...
این عکس، صبحِ همان شب است که انتشار آن برای سالها ممنوع بود.
اینها که در این عکس اینگونه آرام خوابیده‌اند و اینگونه معصومانه سر را بر زمین گذاشته‌اند نه نان خواستند و نه نام ، نه شهرت نه مقام...
نمی دانم آنهایی که با شعار خدمت می آیند و خیانت می کنند ، شرمشان نمی گیرد!؟
آنهایی که با اختلاس، دزدی ،
رانت‌خواری ، پارتی بازی و فساد و امتیازهای ویژه ، ایجاد تورم و گرانی وفشار بر معیشت مردم و ایجاد فاصله طبقاتی و ضربه به باورهای مردم و.... به خون و راه شهیدان خیانت می کنند ، شرمشان نمی گیرد!؟
آنهایی که مملکت را ویران نمودند و از جیب مردم ، بار خود و حرامزاده های خود را بستند ، از روی این شهدا ، شرم نمی کنند!؟
حضرت علی (ع) به مالک اشتر می نویسد:
مملکت که آباد باشد هر باری بر دوشش بگذاری، می کِشد. ولی کشور به واسطه فقرِ مردم است که ویران می شود. و سبب تنگدستی مردم، مال اندوزیِ حاکمان یست که امیدِ به ماندن ندارند و عبرت هم نمی گیرند.
